در ادبیات زبان فارسی ضرب المثلی هست که نشان میدهد ایرانیان از ابتدای تاریخ با روشنگری مشکلات عدیده داشته اند. این ضرب المثل که مضمون آن این جمله بوده است که ‘زبان سرخ سرسبز میدهد بر باد’ دقیقا به این نکته اشاره دارد که افشای راز خلوتیان پر هزینه است.

روز سه شنبه ٢۶دی ماه ٩۶ برای بررسی زیان های سه ماهه موسسه سخن گستر که ناشر روزنامه های صبح اقتصاد و ایران نیوز است با همکاران بخش بازرگانی و حوزه فعالیتهای مجازی جلسه گذاشته و علل روبه تزاید زیانهای سه ماهه را با همکاران در میان گذاشتیم که البته بسیار جلسه مفیدی بود.

از شهریور ماه گذشته تا انتهای آذر ماه منحنی زیان و به عبارتی تفوق حجم هزینه بر درآمد بسمت صعود میل نموده و میرود که آثار مطلوب ۶ ماهه اول را که نشان میداد موسسه قادر است روی پای خود بایستد به تردید بکشاند.

نقطه نظرات همکاران در جلسه خیلی جالب بود.

برخی افول وضع اقتصاد در کشور را به موسسه تعمیم میدادند و اظهار میکردند وضع درآمد و آگهی در روزنامه های دیگر هم افت کرده است.

برخی معتقد بودند از زمان تصدی سعید سلطانی فر بر معاونت مطبوعاتی در وزارت ارشاد دستی پنهان بدنبال ریشه کن کردن تدریجی روزنامه های منتقد دولت بر آمده است.

برخی معتقد بودند هزینه چپ و کاغذ و نمایشگاه بر آمار هزینه ، درآمد تاثیر گذاشته و جهت گیری مثبت در روند ۶ماهه اول امسال را در این سه ماهه منفی نموده است.

برخی هم زبان سرخ روزنامه در صراحت ورزیدن نسبت به عملکرد ها را موجب برخورد خطی مسئولین روابط عمومی در سازمانها دانسته و تاکید داشتند که ما تند مینویسیم و باید چوب تند نویسی را نیز بخوریم.

در این جلسه که بسیار دوستانه و فی الواقع دلسوزانه واقعیت های اقتصاد و سیاست دولت دوازهم بیان شد ،اگرچه روشنگری به انکای قلم صریح محکوم نشد لاکن به اصطلاح امروزی ها کارت زرد گرفت.

در واقع ادعای دولت روحانی مبنی بر اعتقاد به آزادی قلم و بیان بود که کارت زرد میگرفت و این بدان معنی است که برای زنده ماندن باید خفقان گرفت .

واین بدان معنی است که برای ادامه بقا باید دید و نگفت.

واین بدان معنی است که برای تامین معاش موسسه و بقای اشتغال همکاران نیاز اصلی لب فرو بستن است و خاموشی.

واین بدان معنی است که برای  تعطیل نشدن چاره ای جز اعلام ممنوعیت در روشنگری نیست.

واین بدان معنی است که برای دولت روحانی عزم خود را جزم نموده تا ریشه مخالفین خود را بخشکاند.

به راستی اگر دولتی و یا اساسا قدرتی در هر جای جهان موفق شود ریشه مخالفین خود را بخشکاند مفهوم جنگل بر جهان حاکم نمیشود؟

رسالت انسان برای انتقاد و اصلاح چیست؟

جهان یک خطی که یا خدای تنها و یا شیطان تنها بر جهان حکومت کند، فلسفه خلقت نیست .

اینکه در جهان بینی الهی سبزی و سرخی با یکدیگر در نبرد پایان ناپذیرند ،خود اساس حکمت خلقت بوده است.

اگر غم نان موجب خفقان گردیده و استحکام استخوان انسان را در امتزاج با کوتاه آمدن در مقابل فشارها به نرمی گرایش دهد، ممری از شرف باقی خواهد ماند؟

کارت زرد دوستان بازرگانی البته بجا اما رسالت رسانه هم بجاست.

کمند رسانه هایی که جیره خور اتکا به بقا نشده اند.

کمند رسانه هایی که مرگ سرخ را به زندگی ننگین میفروشند.

کمند رسانه هایی که ریشه و اساس بوجود آمدنشان اخاذی و نمامی نبوده است.

شیطان در نماد اجرا منفعت طلب و باند باز است.

برای دوری از شیطان چاره ای نیست الا اینکه منفعت را فدای حقیقت و باند بازی را محور تحکیم مبانی شرارت بدانیم.

از کودکی به کودک معتقد در خانواده معتقد آموخته اند که شرف مرد به ز دولت اوست.

تکلیف هر انسان معتقد این است که از سرخی زبان به کارت زرد زمان درآمیزد و به سبزی پایدار امان بخشد.

لذاست که در ادبیات متکی به رسالت و شرف روشنگری ممنوعیت پذیر نیست. والسلام

حمید رضا نقاشیان