حمیدرضا نقاشیان – سخنان مهم آیتالله علی‌اکبر رشاد عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی، عضو هیئت علمی و رئیس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، مؤسس و رئیس حوزهٔ علمیه‌ی‌امام رضا و رئیس شورای حوزه‌های علمیهٔ استان تهران در خصوص اعتراضات مردمی اخیر که در کانالهای تلگرامی به تواتر انتشار یافته بود، به حقیر انگیزه داد بجای […]
حمیدرضا نقاشیان – سخنان مهم آیتالله علی‌اکبر رشاد عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی، عضو هیئت علمی و رئیس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، مؤسس و رئیس حوزهٔ علمیه‌ی‌امام رضا و رئیس شورای حوزه‌های علمیهٔ استان تهران در خصوص اعتراضات مردمی اخیر که در کانالهای تلگرامی به تواتر انتشار یافته بود، به حقیر انگیزه داد بجای اینکه مطلبی از خود در تشریح مطالب ایشان بنویسم عین مطالب ایشان را در سرمقاله بنگارش آورد و میدانم همانند گفته ها و نوشته های بسیاری از دیگران تاثیری در کسی نخواهد نمود اما گاهی گفته ای برای ثبت در تاریخ بهتر که ثبت و درج تا شاید آیندگان بخوانند و قضاوت کنند که بخش اعظم انحرافات در نظام اسلامی ایران از کجا و متکی به چه نوع بی دردی آغاز و به بی درمانی افتاده بود؟!
این استاد حوزوی اینگونه فرموده اند که:
ایکاش آقای رئیسجمهور، آقای رئیس مجلس، آقای رئیس قوهی قضائیه در خانه دو سه جوان بیکار با مدرک بالا داشتند تا می‌فهمیدند بیکاری یعنی چه!
ایکاش این آقایان بزرگوار، ممکن بود، ناشناخته به ادارات مراجعه میکردند و میدیدند که در این ادارات چه بر سر مردم میآید!
ای کاش این آقایان پرونده قضایی میداشتند که مثل دیگران ۱۰ سال، ۱۵ سال و ۲۰ سال لاینحل میماند تا می‌فهمیدند مردم از فرایند فرساینده رسیدگی قضایی چه میکشند!
ایکاش این آقایان مسکن نداشتند و اجارهنشین بودند تا درک میکردند درد بیخانگی یعنی چه! کاش سر بُرج این آقایان در پرداخت اجاره مسکن‌شان مشکل پیدا میکردند، آنگاه می‌فهمیدند که مردم زیر بار کمرشکن اجاره مسکن چه میکشند.
کاش مقامات هر کدام یک فرزند شهید و برادر شهید داشتند، آنگاه می‌فهمیدند که این انقلاب چقدر ارزش دارد و برای مردم چند تمام شده و قدر این انقلاب را میدانستند.
ایکاش در خانه بیماری داشتند و از این بیمارستان به آن بیمارستان میرفتند و بیمارشان را نمیپذیرفتند و اگر هم میپذیرفتند با هزینههای بسیار سنگین میپذیرفتند.
ایکاش اینها دسترسی به اطبای حاذق و معتبر نمیداشتند. کاش برای آنها، به محض اینکه سرما میخوردند در بیمارستان وی،آی،پی و اتاق ویژه حاضر نمیکردند که سرماخوردگیشان را در وی،آی،پی بگذرانند.
کاش مختصر کمردرد و پادرد و عمل آب مروارید چشمشان را به برلین و پاریس و اینجا و آنجا نمیبردند و مجبور بودند در همین بیمارستانهای دولتی خودمان معالجه کنند. آنگاه می‌فهمیدند که مردم عادی فقیر بیپول و بیپارتی در این مراکز درمانی چه میکشند.
کار از جناحگرایی گذشته است، جناحپرستی بس است، این جناحبندیها و جناحها بهجای اینکه بال انقلاب باشند وبال انقلاب شدهاند!
آقایان اولاً برای خدا، و اگرنه، لااقل بهخاطر حفظ مقام و موقعیت خودتان، از این کارها دست بردارید و به کار مردم بپردازید.
آقایان باید تدبیر کنند و ببینند باید چه کنند که این فریادها دیگر برنخیزد، نه اینکه فریادها را در گلو خفه کنند، بلکه اقدامی کنند که مردم دیگر در سینه فریادی نداشته باشند.
