۲۲ بهمن امسال در کل کشور از نظر شور و هیجان ، حضور شادابی، شعارها و شعورها با همه ۲۲ بهمن ها متفاوت بود.

ایران بعد از ۴ دهه در مقابل همه چشمها در جها شاداب و پایدار به بقای روبه توسعه خود ادامه میدهد.

ایران را مسئولین اداره نمیکنند که فی الواقع مسئولین از مردم صدها بلکه هزارها کیلومتر عقب تر مانده اند و فی الواقع با جسارت میتوان گفت این میئولین از جنس این مردم نیستند.

وقتی رئیس جمهور با تبلیغات رسانه های خارجی با درصد کمی که بیشتر به تقلب در انتخابات میماند انتخاب میشود بسیار طبیعی است که مسئولین تحت نظر خود را از جنس خواست و تمایل آنها چیده باشد.

ایران در هر زمینه که با مردم اداره میشود صدها سال از دولت پیشکاه تر و گاهی حتی دولت در کار مردم سنگ اندازی می کند.

من از شهرهای دیگر بی خبرم اما دهه فجر امسال فی الواقع درتهران نماد مسئولیتی بود که گویی قرار است  دهه فجر را به فراموشی ببریم نه دولت و نه شهرداری و نه نهاد ها همه و همه این واقعه عظیم را ندیده گرفته بودند. و وای برما که اینان بر ما حکومت میکنند و در نهاد خود به ریش ما می خندند. رئیس جمهور کشور هم تریبون ندیده در تریبون انقلاب گله گذاری میکرد. و تخم مرغ طلا شده را طلا نمیدانست . تو گویی ایشان در این کشور زندگی نمیکنند.

بی تفاوتی این دولت در اداره اقتصاد ضربه ای به این انقلاب و شاکله نهضت اسلامی زد که دشمنان توانستند بیشترین سوء استفاده ها را از این اعتراضات بعضا به حق مردم کنند.

اگر به شاکله کلی مدیریت انقلاب و بقای تماشایی ان نظری بیفکنیم ملاحظه میکنیم که تا حدی وضع مردم نسبت به شرایط قبل از انقلاب بهتر است اما توقع مردم در بذل جان و مال و نیت و حضور به حق بسیار بیشتر است.

بانک جهانی در اندازه گیری هایی که گاها هم جهت دار و محل سوء استفاده سیاسی است آمار هایی منتشر می کند که به برخی از آنها اشاره می کنم. من باب مثال :

بانک جهانی در گزارش  اخیر خود به مقایسه هایی بین شرایط ۴ دهه پیش ایران و امروز بعد از ورود به چهلمین سال پیروزی انقلاب نموده  و تولید ناخالص داخلی ایران را از قبل انقلاب تاکنون تقریباً سه برابر شده ارزیابی نموده است.

تولید ناخالص داخلی ایران در سال‌های پایانی دوران رژیم پهلوی  بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلیارد دلار بود که امروز این شاخص در سالیان اخیر از ۵۴۰ میلیارد دلار هم عبور کرده است.

لازم به توجه است که ارقام فوق، بر اساس نرخ‌های واقعی تولید ناخالص داخلی کشور است، وگرنه بر اساس نرخ‌های جاری، تولید ناخالص داخلی ایران نسبت به قبل از انقلاب که حداکثر ۹۰ میلیارد دلار بود که در سال‌های اخیر به رکورد ۶۰۰ میلیارد دلار هم رسیده و رشد ۷-۶ برابری نشان می‌دهد که البته توقع و خواست ملی تا ده برابر این عدد را می طلبد چرا که ما در روحیه گرایشهای علمی و نظامی از این نرخ های برابری نیز پیشتریم.

بر اساس آمار بانک جهانی، درآمد ناخالص ملی ایران از ۳۱۶ هزار میلیارد تومان در سال ۱۹۷۹به حدود ۶۰۰ هزار میلیارد تومان در سال‌های اخیر افزایش یافته که رشد حدوداً ۲ برابری نشان می‌دهد و چشم اسفندیار اقتصاد هم همین جاست چرا که جمعیت ما از زمان پیروزی انقلاب تقریبا ۳ برابر شده ولی با عدم کفایت مسئولین در فهم و برنامه ریزی اقتصاد مقاومتی و انقلابی که ایران را درمقابل جریان جهانی بیمه نماید باید حد اقل ۳ برابر میشد و ما یک برابر عقبیم با اینکه کشوری نفتی هستیم و تولید نفت را که منبع فروشی است در عداد تولید ناخالص داخلی حساب میکنیم و این کاملا اشتباه است.

شاخص های سرانه درآمد ناخالص ملی شاخصی است که از تقسیم مجموع درآمد ناخالص ملی یک کشور بر تعداد جمعیت آن به دست می‌آید.

بر اساس آمارهای بانک جهانی، در دوران پهلوی سرانه درآمد ملی ایرانیان بین ۲۶۰ تا ۲۲۰۰ دلار بوده است. اما در دوران پس از انقلاب با وجود دو سه برابر شدن جمعیت کشور، سرانه درآمد ملی ایرانیان گاهی به رکوردهای بالاتر از ۷۰۰۰ دلار هم رسیده است اما بطور عمومی و میانگین رشد قابل توجهی نداشته است و این یعنی توزیع فقر بین مردم که البته مشکل فاصله طبقاتی در نرخ ضریب جینی نشان دهنده توزیع نا متعادل در امد نیز بوده است.

ما هنوز غصه خور پیام نخست وزیر زمان شاه امیر عباس هویداییم که در جلسه محاکمه میگفت من ۱۳ سال نخست وزیر این کشور بوده ام وقتی مسئولیت قبول کردم خودکار بیک ۵ ریال بود و امروز هم ۵ ریال است و ما این عبارت را در طول ۴ دهه نفهمیده ایم که با شیوه های غلط با جیب مردم بازی نکنیم و پول ملی را به فلاکتی که دلارش به ۵۰.۰۰۰ ریال تنه میزند نکشانیم. والسلام

حمید رضا نقاشیان