سال ۶۱ هجری قمری با شروع ماه محرم آغاز شد و به عبارتی محرم ماه آغازین سالهای قمری است. وذیحجه ماه آخر آن سالها خوب قبل از اینکه وارد متن مقاله شوم یک نکته حکمت آمیز است و آن اینکه حج در ماه ذیحجه که ماه آخرین از ماههای قمری است واقع شده است و […]

سال ۶۱ هجری قمری با شروع ماه محرم آغاز شد و به عبارتی محرم ماه آغازین سالهای قمری است.

وذیحجه ماه آخر آن سالها خوب قبل از اینکه وارد متن مقاله شوم یک نکته حکمت آمیز است و آن اینکه حج در ماه ذیحجه که ماه آخرین از ماههای قمری است واقع شده است و متمکنین اجازه یافته اند از مال خود در این ماه آخر برای حج هزینه کنند و بعد از اتمام هزینه ها به سود سال خود وقوف یافته و از ان مبلغ سهمین مبارکین امام (ع) را پرداخت نمایند و این خود حکمتی در شراشر وجود دین در قاموس مرتبط با همه اعمال ما انسانها در کل زندگی است اما محرم که آغاز میشود شیعیان با برپاداری مجالس سوگواری برای خامس آل عبا و به عبارتی حسین ابن علی علیه السلام و اولاد و اصحابشان یاد و خاطره محرم و عاشورای سال ۶۱ را گرامی داشته زنده میکنند و عبرتهای متناظر با چنین واقعه ای را بر می شکافندو همین بزرگداشت بعد از ۱۳۸۰ سال توانسته جمعیت بین ۲۵ تا ۳۰ میلیون را در یک همایش عظیم در اربعین به کربلا کشانده تا کربلا خواستگاه حق طلبی و استکبار ستیزی باقی بماند.در این ماه که ما شیعیان آن را ماه عزا مینامیم،تقریبا از هزار سال پیش پوشیدن لباس سیاه نماد حزن و اندوه و عزاداری بوده است، حتی در بحث فرهنگ شدن نماد سیاهپوشی اگر کسی مصیبتی برایش پیش آمد می نمود و عزیزانش را از دست می داد متداول بود که برای عزاداری سیاه بپوشند. این مساله در رابطه با اهل بیت عصمت و طهارت (ع) نیز نماد برجسته تری یافته است.

در جایی خواندم سخنران محترمی گفته بود: از همان صدر اسلام به گونه ای سیاه پوشی تبدیل به یک شعار برای گرامیداشت مکتب اهل بیت علیهم السلام شده است.

در روایت است که امام رضا(ع) فرمود: «رحم الله عبدا احیا امرنا؛ رحمت خداوند بر کسی که امر ما را احیاء کند». مقصود امام رضا علیه السلام این بوده که با بر پایی امر فرح و حزن ما نگذارید امور ما به فراموشی سپرده شوند. لذا یکی از مصادیق مهم احیای امر اهل بیت(ع) آن است که نشان دهیم که با آنها پیوندی همیشگی و ناگسستنی داشته و داریم . «ریان بن شبیب» نقل می کند که روز اول محرّم بر ابی الحسن الرضا امام هشتم (ع) وارد شدم، حضرت(ع) به من فرمود:

«ای پسر شبیب، اگر بر حسین(ع) بگریی چندان‌که اشک بر گونه‌ هایت جاری شود، خدای تعالی هر گناهی که کرده‌ای بیامرزد» سپس فرمود: «اگر می‌خواهی در درجات بهشت با ما باشی، برای اندوه ما اندوهناک باش و در خوشحالی ما شادمان». اساسا عزا برپا نمودن و سیاه پوشی در عزای اهل بیت(ع) از بیش از هزار سال پیش یک سنت مقدس و قابل احترام بوده است و ائمه بزرگوار نسبت به برگزاری و بزرگداشت ان همیشه اهتمام و توصیه های مکرر فرموده اند . برای مثال دختر ابی سلمه [ربیبه پیامبر] بر حمزه سیدالشهداء(ع) سه روز گریست و لباس سیاه که ویژه عزاداری است، پوشید. همچنین در روایتی، اسماء ‌بنت عمیس می‌گوید: هنگامی ‌که جعفر طیار به شهادت رسید؛ ‌پیامبر(ص) به من فرمود: ‌سه روز [عزا دار باش] و جامه سیاه بر تن کن.

علاوه بر این، ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه نقل کرده که وقتی امیرالمومنین امام علی(ع) به شهادت رسید، امام حسن(ع) در عزای ایشان سیاهپوش شدند. در مقاتل و تاریخ کربلا به تواتر از قول مورخین مختلف روایت های گوناگونی بدست ما رسیده که پس از روز عاشورا و شهادت سیدالشهدا(ع) اهل بیت(ع) آنجا که مجال از مامورین اسارت یافته اند، سیاهپوش شدند.«منهال» پس از خطبه تاریخی امام سجاد (ع) در مسجد جامع دمشق ببر میخیزد و اینگونه ایراد سخن میکند که : «چگونه‌ای ای فرزند رسول خدا؟!» امام سجاد (ع) فرمود: «چگونه می‌شود حال کسی که پدرش به قتل رسیده باشد و اهل و عیالش اسیر شده باشند؟ همانا من و اهل‌بیتم لباس عزا پوشیده‌ایم و پوشیدن لباس نو بر ما روا نیست.» و اینکه چگونه جریان عزاداری و سیاهپوشی به یک حماسه تاریخی و حتی دینی و آیینی مبدل شده و ازادگان جهان از ازادگی امام حسین علیه السلام و ماندگاری عزای ان حضرت این حماسه را به خونخواهی در مسیر اقامه حق علیه باطل تبدیل نموده اند خود در بطن زنده نگهداشتن عزا و سیاهپوش شدن تن های جامعه از شهر و انسانها نشات گرفته است ابتدا عزا و عزا داری و نتیجه علت عزا و سیاهپوشی که به شهادت طلبی و جاری شدن خود در مسیر حق طلبی تکثر یافته است و در طول ۱۰۰۰ سال گذشته هیچ حق طلبی را نمی یابیم که اقامه عدالت نموده و از عاشورای امام علیه السلام الهام نیافته باشد. و زنده ترین این الهامات در عصر حاضر تحقق انقلاب اسلامی به رهبیری امام امت خمینی کبیر بوده است که با نام حسین علیه السلم آغاز و با نگاه به راه حسین علیه السلام چهل سال است که استکبار جهانی را به زانو کشیده و حریف پیشرفت و گسترش آن واقعه عظیم در عصر حاضر نشده اند. والسلام

حمید رضا نقاشیان