یادبود عملیات های حماسه آفرینان ذوالفقاری که بعد از فرمان تاریخی امام (ره) مبنی بر شکستن محاصره آبادان در تاریخ ۱۴ آبان ۱۳۵۹ و درست یک هفته بعد از محاصره آبادان در ورود ارتش بعث به جزیره آبادان صورت میگرفت  تا ۴ روز ارتش عراق را به خارج از جزیره عقب راند را گرامی میداریم.

عراق بعد از حملات هوایی در ۳۱ شهریور ماه ۱۳۵۹ به فرودگاههای کشور و دریافت پاسخ دندان شکن در نزدیک به ۳۰۰ سورتی پرواز در آفند و پشتیبانی توسط نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران که توسط خالبان شهید فکوری هدایت میشد ، دست به یک رشته عملیات زمینی زد که ورود به جزیره آبادان از ایستگاه و منطقه ذوالفقاری در غرب رودخانه بهمنشیر یک از این اقدامات است.

آنها برای تصرف آبادان در هشتم آبان ۱۳۵۹، در منطقه ذوالفقاری روی رودخانه بهمنشیر پل شناور نصب کردند و با عبور دادن قسمتی از نیروهای خود، وارد جزیره آبادان شدند آنها از آن جهت منطقه ذوالفقاری را انتخاب کرده بودند که آن منطقه دارای باغات نخلستانی بود و با استفاده از پوشش نخلستان هابه خیال خام خود میتوانستند از دید رزمندگان اسلام دور مانده و به راحتی وارد شهرآبادان گردند. پس از انتشار فرمان امام خمینی رحمت الله علیه رزمندگان اسلام شبانه سلاح بر دوش، پیاده و سواره به منطقه شتافتند و با جانبازی و فداکاری ، چنان مقاومتی از خود نشان دادند که دلاوری ها و شجاعت های آنان در این منطقه به نام «حماسه ذوالفقاری» به عنوان برگ زرینی در تاریخ دوران دفاع مقدس به ثبت رسید.

در اینیورش شبانه به دشمن بعثی ۲۸۰ نفر از نیروهای ارتش بعث به هلاکت رسیدند و ۱۴۰ نفر از سربازان و فرماندهان گردان ها وتیپ  به اسارت رزمندگان در آمدند و رزمندگان اسلام در خاک ایران توانستند از نفوذ نیروهای دشمن به شهر آبادان جلوگیری به عمل آورده و دشمن را کیلومتر ها به عقب برانند.

مقام معظم رهبری در مورد تاثیر سخنان امام (ره) در نجات شهرآبادان  در همان ۴ روز بعد از فرمان چنین فرودند:

«آبادان در معرض حمله و خطر بود، مثل خونین شهر، منتهی همین تاکید امام که تکلیف شرعی کردند که مبادا آبادان سقوط بکند، نیروهای رزمنده را که در آن جا بود، تقویت کردند. البته در آبادان سپاه آن روز برتر از ارتش بود. بعداً ارتش هم در آبادان مستقر شد و در یک مورد که نیروهای دشمن ازبهمنشیر عبور کردند و وارد جزیره آبادان شدند، بسیج توده ای مردم و شرافت نظامی عده ای از نظامیان ما حماسه آفرید و عراقی ها را در جایی که واقعاً بیرون کردن دشمن از آن جا بسیار دشوار بود، کوبیدند. عده ای را کشته و تار و مار کردند  و عده ای را به داخل رودخانه انداختند و عده ای هم که توانستند، فرار کردند. عامل اصلی در حفاظت از آبادان همان فرمان امام بود و داغی که از سقوط نیمی از خونین شهر در دل برادران وجود داشت.»

عملیات ثامن الائمه (ع) گر چه به عنوان یکی از چهار عملیات بزرگ و برجسته در چارچوب سلسله تلاش هایی که برای آزاد سازی مناطق اشغالی انجام گرفت، به شمار می رود ولی این عملیات به منزله « نقطه عطف» و «حلقه واسط» برای انتقال استراتژی جنگ از وضعیت گذشته به وضعیت جدید بود.

عملیات در ساعت یک بامداد روز پنجم مهر آغاز شد. ارتش اسلام در ساعات نخست عملیات، باتهاجم به مواضع دشمن و در هم شکستن مقاومت نیروهای آنان، خاکریزهای اول دشمن را تصرف و تأمین کردند.

مقاومت اولیه نیروهای بعثی در برخی از محورها و به ویژه تداوم آن در منطقه پل حفار، نشان دهنده هوشیاری نسبی دشمن بود.

بنابر مصاحبه های بعدی اسیران بعثی، اسارت یکی از نیروهای ایرانی در منطقه  عملیاتی تیپ ۸ مکانیزه در محور دارخوین سبب هوشیاری دشمن شده بود، ولی شناخت نادرست فرماندهان نظامی عراق نسبت به توان نیروهای ایرانی که بر مبنای برآوردهای دو رشته عملیات ناکام پیشین ارتش ایران ایجاد شده بود، سبب شد در برابر حمله نیروهای ایرانی با غافلگیری از ایشان  واکنش مناسبی نشان ندهند. با روشن شدن هوا و ادامه پیشروی نیروهای خودی از محور شمالی به سمت پل مارد و تهدید عقبه نیروهای دشمن، نخستین ضربه شکننده بر نیروهای بعثی را وارد کردند. بااین حال، نیروهای دشمن بعثی در منطقه پل حفار همچنان به مقاومت ادامه میدادند.

گستردگی محورهای تهاجم و عقب ماندگی از واکنش مناسب دشمن سبب شد تا نیروهای ایرانی  با به دست گرفتن ابتکار عمل و ادامه پیشروی در محورهای مختلف، دشمن را تحت فشار قرار دهند. از سوی دیگر، در پی تغییر وضعیت میدان نبرد، فرماندهی نیروهای دشمن تلاش می کرد تا تاریک شدن هوا به مقاومت در پل حفار ادامه دهد. دشمن قصد داشت، باتقویت منطقه، ابتدا منطقه سرپل را حفظ کند و پس از آن، با نصب پل روی رودخانه کارون، نیروهای بعثی محاصره شده را نجات دهد وسپس، با استقرار در منطقه غرب رودخانه کارون، از ادامه پیشروی نیروهای ایرانی جلوگیری کند.

بر همین اساس، دشمن در اولین اقدام با وارد کردن تیپ ۱۰ زرهی گارد جمهوری صدام، سعی کرد، پل حفار را حفظ کرده و با استقرار تیپ ۱۶ زرهی از لشکر ۶ زرهی درغرب رودخانه کارون، از پیشروی نیروهای ایرانی جلوگیری کند. تهاجم رزمندگان به نیروهای تیپ ۱۰ بعثی سبب شد تا این بعثی ها در همان لحظات اولیه حضور در منطقه سرپل ، محاصره شده و ناچاراً عقب نشینی کنند، این تهاجم حساب شده در صورتی انجام گرفت که اگر در حمله به تیپ ۱۰ تأخیر صورت می گرفت، بی گمان نیروهای این تیپ از دشمن پس از حضور در منطقه، دست به ضد حمله می زدند.

و بدین صورت عملیات ثامن الائمه با برخی اقدامات بعدی توانست نظر مبارک امام (ره) را تامین نموده و محاصره آبادان را بشکند و نیروهای عراقی را تار و مار کند. روح سرداران شهید اسلام شاد .والسلام