چندان زمانی از انتخاب وزرای دولت یازدهم نگذشته است که صدای برخی عوامل خارج نشین و متواری از اقدامات خرداد ٨٨ بلند شده است که “باز هم نشد”. در حقیقت “شد” از نظر آنان مفهوم موفقیت در کارزار مقابله با انقلاب است، که امروز با روشن شدن نتیجه ی حماسه سیاسیِ مدّ توجه و […]
چندان زمانی از انتخاب وزرای دولت یازدهم نگذشته است که صدای برخی عوامل خارج نشین و متواری از اقدامات خرداد ٨٨ بلند شده است که “باز هم نشد”.
در حقیقت “شد” از نظر آنان مفهوم موفقیت در کارزار مقابله با انقلاب است، که امروز با روشن شدن نتیجه ی حماسه سیاسیِ مدّ توجه و نظر رهبری و اقدامات مترتب بر آن واقعه بزرگ از خرداد تا مرداد زمینه درک و نشخوار تدریجی آن را یافته اند.
توقع این عوامل از پیروزی دکتر حسن روحانی بر سعید جلیلی بیشتر به خواب و خیالی شبیه بود که در نظرشان انقلاب دچار چالشی گردیده که زمینه را برای عرض اندام آنان مهیا می نماید!
از لحظه ی اعلام پیروزی تا امروز که وزارتخانه ها به شیوه ای بسیار اخلاقی و منبعث از خواست و کنش و منش نظام دست به دست شد، هریک از دولتمردان پیروز انتخابات چه شخص رئیس جمهور و چه وزرائی که انتخابشان موکول به رای٢۴مرداد شد، همه در مصاحبه ها و اظهار نظر ها آب پاکی را بدست منتظران آب گل آلود، آنچنان ریخته اند که کم کم صدای نحس مرغ شب از درز و شکافهای تریبونهای سخن پراکنان بیگانه آن چنان شنیده میشود، که ناشی از بغض و لرزش صدا و اعتراف به شکست است.
اینها جنس بلوغ دکتر حسن روحانی را همنوا با جنس شعور میرحسین موسوی تصویر میکردند و پیروزی او را بزعم خود و برای دلخوشی خود به عیش نشستند. حال آنکه دکتر روحانی به تعبیر مقام معظم رهبری از جنس نظام است.
جنبش باصطلاح سبز که از نظر نظام امروز به خزان گراییده و هرچه از او میشنویم بیش از رنگ و بوی زردی ندارد و شاید عنوان “سٓزٓرد” بیشتر شایسته امروز آنان باشد، معترف است که هرچه وزیران دولت روحانی در دفاعیه ها و گفت و شنودها بیان کرده اند، عاری از ابراز عشق و ارادت به مقام عظمای ولایت نبوده است، که همین مواضع موجب خنثی شدن مجدد اعلام مواضع جامعه الخناسین جهانی گردیده است.
اینان عجولانه پس از برگزاری انتخابات آنچنان کف و سوت کشیدند که در اثر اظهار خوشنودی آنان، برخی از مردم انقلابی کشورمان را به سر درگمی برده و واقعاً تصور کردند، انقلاب و گفتمان حق طلبانه اش تحت تاثیر تنگیِ معیشتِ برخواسته از تحریم ظالمانه، از دست رفت و نگران مناقشه ای درون دلی شده بودند که نکند ما هم آب به آسیاب دشمن ریخته باشیم! امّا و صد امّا که اینگونه نه بود ونه شد.
به اظهارات دیروز دکتر روحانی در جلسه معارفه محمد جواد ظریف و علی اکبرصالحی دقت کنید:
((… ملت ما منافع خود را زیر پا نمی گذارد و مردم پیام خود را در انتخابات اخیر به دنیا دادند. الان دنیا باید آن پیام را به خوبی استماع کند اما اگر بر یک فرض دنیا گوش شنوا نداشته باشد، قدم های مردم ما استوار و در مسیر اهداف ملی خواهد بود… )) این اظهارات بیان میکند کس یا کسانی که از مسیر تایید رهبری نظام و مجلس شورای اسلامی معتمد مردم شناخته میشوند، دغدغه ای جز مایوس نمودن ضد انقلاب و اربابان ظالم و زورگوی آنان، ندارند.
مجلس شورای اسلامی در رد یا تایید صلاحیت ها آنقدر دقت داشت که به چهار نفر از وزیران کابینه روحانی شامل آقایان حجتی، زنگنه، آخوندی و ربیعی بالای صد رأی مخالف داد. این امر مفهوم کلان و با اهمیت خود را داشت.
هم در تعهد به ملت معنی داشت و هم در مقابل جریان ضد انقلاب معنی داشت برخی کارشناسان سیاست خارجی این تعداد رأی منفی را نشان دهنده دقت و مراقبت و مثبت نگری مجلس میدانند و معتقدند با این شیوه برخورد مجلس، این وزرا برای اثبات خود در التزام به اصول انقلاب باید کارنامه قابل قبولی ارائه نمایند، و این امر جز یاس دشمن از اعمال نظر در بستر انقلاب نتیجه ای ندارد.
در یک نگاه کلان به غلیانِ جریانِ انقلابِ اسلامیِ ایران میتوان دریافت که فراز و فرود در تحلیل ها مسیر استوار انقلاب را تغییر نداده و این موج عظیم با آراستگی و صلابت بی نظیر خود در تاریخ آنچنان استوار و با استحکام قدم بر میدارد که عظمت رفتارش چشم دوست و دشمن را خیره نموده است و این نیست الّا اینکه دست نامشهودی را که حرکتِ این جریان اعتقادی در بستر جهان مادی امروز را هدایت و حمایت میکند، باور کنیم. باور کنیم وقتی در مسیر رضای خداوند بزرگ گام مینهیم نباید از حوادث بهراسیم و باور کنیم که خدای منّان در قران وعده فرموده که وارثان جهان مستضعفان جهانند و نیز فرموده که اگر تقوا نشان دهند، محلی برای نجاتشان باقیست و هرگز در نمیمانند.
والسلام
