سخنگوی وزارت خارجه قطر ضمن واکنش نشان دادن به مواضع سعودی ها علیه کشورش به موضع گیری درباره روابط میان دوحه و تهران پرداخت. لولوه الخاطر سخنگوی وزارت خارجه قطر به مواضع سعودی ها مبنی بر اینکه بحران قطر بسیار کوچک است واکنش نشان داد و گفت: حدود دو هفته قبل عادل الجبیر وزیر خارجه […]
لولوه الخاطر سخنگوی وزارت خارجه قطر به مواضع سعودی ها مبنی بر اینکه بحران قطر بسیار کوچک است واکنش نشان داد و گفت: حدود دو هفته قبل عادل الجبیر وزیر خارجه عربستان در بروکسل در برابر پارلمان اروپا وقت زیادی را درباره قطر و بحران موجود و خدشه وارد کردن به وجهه قطر اختصاص داد پس چگونه ممکن است که این بحران کوچک قلمداد شود. هنگامی که به اتحادیه اروپا می رود یعنی موضوع مهمی است.
وی بیان کرد: موضوع بعد مربوط به کوچک شمردن بحران از سوی کشورهای محاصره کننده به موارد نقض حقوقی و بشری مربوط می شود. این به اولویت های درباره حقوق بشر و اقتصاد و میزان اهتمام به موضوعاتی مانند حقوق بین الملل و غیره مربوط می شود.
وی درباره شیخ عبدالله بن علی آل ثانی نیز گفت: قطر حامی آزادی شیخ عبدالله بن علی است که در امارات تحت بازداشت به سر می برد و همه این موضوع را انسانی می دانند.
وی افزود: استراتژی قطر پرهیز از خدشه وارد کردن و اهانت است. هجمه علیه قطر از ابتدا فوریه ۲۰۱۷ که کشورهای محاصره کننده از مراکز مطالعاتی حاشیه ای در غرب برای خدشه وارد کردن وجهه قطر استفاده کردند، شروع شد.
لولوه الخاطر درباره روابط قطر و ایران بیان کرد: قطر در حالی سفیر خود را از ایران خارج کرد که به نفع و مصلحت آن نبود. ما پس از آن با بسته شدن درها از سوی کسانی که ما روابطمان با ایران را به خاطر آنها قطع کرده بودیم مواجه شدیم و کسانی که درها را به روی قطر گشودند همان کسانی بودند که دوحه روابط دیپلماتیک را با آنها قطع کرده بود.
وی افزود: ما موضوع عقلانیت در روابط بین المللی را دنبال می کنیم. روابط دوحه و تهران صرفا اقتصادی است. بیشتر کالاهایی که به دوحه وارد می شود ایرانی نیست اما از طریق ایران وارد می شود. مبالغ که عنوان حق ترانزیت محاسبه می شود اگر با حجم تجارت مثلا میان امارات و ایران محاسبه شود، چشمگیر نیست. همچنان امارات شریک تجاری اول تهران است. قطر همچنان با ایران درباره سیاست خارجی اش در قبال کشورهای منطقه اعم از پرونده سوریه و دیگر موارد اختلافاتی دارد. بحث اینجاست که چگونه روش میانه ای در نظر گرفته شود که در پرونده های مشترک زیانبار نباشد و در عین حال صلابت موضع ات در پرونده های دیگر حفظ شود و این کاری است که قطر هم اکنون انجام می دهد.
