بخارا: گوهری از تاریخ، زیبایی و ادبیات
بخارا: گوهری از تاریخ، زیبایی و ادبیات
بخارا، ازبکستان – در آستانه دوازدهمین جلسه وزرای گردشگری کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی (OIC) در خیوه، ازبکستان، فرصتی پیش آمد تا به کمک کمیته گردشگری ازبکستان که مسئولیت سازماندهی خبرنگاران این رویداد را بر عهده داشت و با راهنمایی آقای سلطانوف شرزود اکراموغلو، معاون رئیس کمیته، به بازدید از برخی از شهرها و بناهای تاریخی ازبکستان بپردازیم. این بازدید خاطره‌انگیز و رویایی برای ما بود

بخارا: گوهری از تاریخ، زیبایی و ادبیات

به گزارش واحد فرهنگی خبرگزاری صبح اقتصاد واژگان گاهی در توصیف زیبایی‌ها و مناظر خیره‌کننده کم می‌آورند، اما آنچه از این سفر بازتاب می‌دهم تنها انعکاس کوچکd است و نمی‌توان این زیبایی‌ها را جز با دیدن از نزدیک تصور کرد. در قلب ازبکستان، بخارا به عنوان شاهدی بر شکوه تاریخ و فرهنگ آسیای مرکزی ایستاده است. این شهر باستانی با تاروپود غنی از نشانه‌های تاریخی، شگفتی‌های معماری و سنت‌های ادبی، قرن‌هاست که محققان، مسافران و شاعران را مسحور خود کرده است. تاریخ بخارا به بیش از دو هزاره بازمی‌گردد و آن را به یکی از پر داستان‌ترین شهرهای جهان تبدیل کرده است. این شهر به عنوان مرکز اصلی تجارت، فرهنگ و دانش در جاده ابریشم عمل می‌کرد و شرق و غرب را به هم متصل می‌کرد. موقعیت استراتژیک شهر آن را به نقطه تلاقی فرهنگ‌ها و تمدن‌های مختلف، از جمله تأثیرات فارسی، مغولی و بعداً اسلامی تبدیل کرده بود. دوران سامانیان: یکی از درخشان‌ترین دوره‌های تاریخ بخارا در دوران سامانیان (قرن‌های ۹ و ۱۰ میلادی) بود. در دوران حکومت سامانیان، بخارا به عنوان یک مرکز فرهنگی و علمی شکوفا شد. تأکید سامانیان بر دانش و هنر باعث شد این شهر به مرکزی معروف برای آموزش اسلامی تبدیل شود. تهاجم مغول و رنسانس تیموری: شهر در قرن سیزدهم میلادی در جریان تهاجم مغول دچار ویرانی شد. اما در دوران امپراتوری تیموریان در قرن‌های چهاردهم و پانزدهم میلادی دوباره شکوفا شد. حاکمان تیموری، به ویژه تیمور (تیمور لنگ)، سرمایه‌گذاری زیادی در بازسازی و زیباسازی بخارا انجام دادند و آن را به اوج شکوه بازگرداندند. بخارا میزبان برخی از زیباترین نمونه‌های معماری اسلامی است که بسیاری از آنها به عنوان میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده‌اند. ارگ بخارا: این قلعه عظیم که به قرن پنجم میلادی بازمی‌گردد، به مدت قرن‌ها به عنوان محل اقامت حاکمان بخارا خدمت کرده است. دیوارهای آن شاهد نبردها و رویدادهای سیاسی بسیاری بوده و به نمادی از قدرت پایدار شهر تبدیل شده است. مناره و مسجد کالیان: یکی از معروف‌ترین نشانه‌های بخارا، مناره کالیان است که در سال ۱۱۲۷ ساخته شده و یک شاهکار معماری است. این مناره با ارتفاع ۴۷ متر، به دلیل شکوهش توسط چنگیز خان در جریان تهاجم وی محفوظ ماند. مسجد کالیان مجاور آن با حیاط وسیع و کاشی‌کاری‌های زیبا، جاذبه معنوی و زیبایی سایت را بیشتر می‌کند. مجموعه لب حوض: این منطقه دلنشین که در اطراف یکی از حوض‌های باقی‌مانده در بخارا ساخته شده، یک واحه آرامش‌بخش است. ساختمان‌های اطراف، از جمله مدرسه کوکل‌داش و مدرسه نادر دیوان‌بگی، جلوه‌ای از شکوه معماری شهر را به نمایش می‌گذارند. بخارا همچنین مهد دستاوردهای ادبی و فکری بوده است. کتابخانه‌ها و مدارس این شهر محققان، شاعران و فلاسفه از سراسر جهان اسلامی را به خود جذب کرده است. ال‌بخاری: یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های علمی اسلامی، محمد ال‌بخاری است که اهل این شهر بود. او بیشتر به خاطر جمع‌آوری “صحیح البخاری”، یکی از معتبرترین مجموعه‌های حدیث (گفته‌های پیامبر اسلام) شناخته می‌شود. کار دقیق او بیش از هزار سال در سنت اسلامی محترم بوده است. میراث فرهنگی بخارا همچنین در اهمیت معنوی آن منعکس شده است. شهر پر از مساجد، مدارس و مقبره‌های متعدد است که نقش آن به عنوان یک مرکز معنوی را برجسته می‌کنند. مجتمع بهاءالدین نقشبندی: این سایت به بهاءالدین نقشبند، بنیانگذار طریقت صوفی نقشبندی، اختصاص دارد. مجتمع شامل مسجد، مدرسه و مقبره است و به عنوان محل زیارت بسیاری از صوفیان شناخته می‌شود و میراث معنوی بخارا را منعکس می‌کند. امروزه بخارا با سایت‌های تاریخی به خوبی حفظ‌شده و صحنه فرهنگی زنده خود همچنان بازدیدکنندگان را مجذوب خود می‌کند. تلاش‌ها برای بازسازی و حفظ میراث معماری آن، این شهر را به مقصدی محبوب برای گردشگرانی که به دنبال تجربه جذابیت جاده ابریشم هستند، تبدیل کرده است. بازارهای بخارا، پر از صنایع دستی سنتی، منسوجات و ادویه‌ها، نگاهی به سنت‌های غنی صنایع دستی شهر ارائه می‌دهند. جشنواره سالانه ابریشم و ادویه‌ها این میراث را گرامی می‌دارد و هنرمندان، اجراکنندگان و بازدیدکنندگان را از سراسر جهان به خود جذب می‌کند. بخارا با ترکیبی از عمق تاریخی، زیبایی معماری و درخشش ادبی، همچنان جواهری از آسیای مرکزی باقی مانده است. میراث آن به عنوان مرکزی برای تجارت، فرهنگ و دانش همچنان الهام‌بخش و جذاب برای مردم از گوشه و کنار جهان است. هنگامی که کسی در خیابان‌های باستانی آن قدم می‌زند و از بناهای بی‌زمان آن شگفت‌زده می‌شود، گذشته شهر زنده می‌شود و ارتباط عمیقی با تاریخ و فرهنگ منطقه ارائه می‌دهد. این شهر می‌تواند به یک مرکز جذب گردشگران تبدیل شود که عاشق ورق زدن صفحات تاریخ هستند و می‌تواند منبع درآمدی برای صنعت گردشگری ازبکستان که اکنون در حال شکوفایی است، باشد.