رئیس شورای اسلامی شهر تهران در جلسه امروز شورا اظهار داشت: امروز خوشبختانه لایحه برنامه سوم توسعه شهری تهران از سوی شهردار تقدیم شورا می شود.

وی افزود: از سال ۱۳۸۶ که دور جدید برنامه ریزی شهری تهران آغاز شده است، تاکنون دو برنامه سه و پنج ساله تهیه و مصوب شده است و ان شاءالله از ابتدای سال آینده اجرای برنامه سوم توسعه شهری تهران آغاز می شود.

محسن هاشمی با بیان اینکه اما چند نکته کوتاه در آسیب شناسی برنامه ریزی با ملاحظات و سیاست های کلی حاکم بر برنامه وجود دارد، گفت: یکی از مشکلات برنامه ریزی در کشور که ‌شامل مدیریت شهری نیز می شود، برنامه ریزی ویترینی و نمایشی است، یعنی عملکرد سازمان لزوما تابع برنامه، تغییرات و سیاستهای آن نیست و براساس روزمرگی و مصالح ذینفعان صورت می گیرد، بنابراین با تصویب برنامه و تغییرات آن تغییر محسوسی در عملکرد سازمان مشاهده نمی شود.
‌
وی ادامه داد: نکته دوم، لزوم پرهیز از حجیم کردن برنامه و افزایش تعداد احکام و تکالیف برنامه است، اگر برنامه هوشمند و هدفمند تدوین شود، طبیعی است در یک دوره محدود با منابع محدود قادر به تامین بخش بزرگی از احکام و تکالیف نیست و بایست پیکره برنامه از فربهی به چابکی تغییر کند.

رئیس شورای شهر تهران افزود: نکته سوم، ضرورت سنجش پذیری و شاخص پذیری کمی اهداف و تکالیف برنامه است، استفاده از عبارات کیفی، کلی گویی و ایده آل گرایی در ادبیات برنامه، مسیر را برای عدم تحقق پذیری و افزایش ابهام در عملکرد برنامه باز می کند.
‌
به گفته هاشمی نکته چهارم، اولویت بندی متناظر با مطالبات شهروندان در برنامه ریزی است، واقعیت این است که مدیریت شهری تهران با انبوهی از مطالبات و خواسته های گروه های ذینفع، بدنه شهرداری و مردم مواجه است که قادر به تحقق همه آنها در مدتی محدود نیست، پس ما ناگزیریم خواست عمومی شهروندان را که شورای شهر تبلور آرا و اراده آنهاست بر سایر گروه های ذینفع مقدم کنیم و نتیجه این تقدم ممکن است به نارضایتی این گروهها منجر شود اما حفظ رضایت همه در یک برنامه ریزی علمی واجرایی اجتناب ناپذیر است.

وی با اشاره به نکته پنجم، بیان داشت: ضرورت حرکت به سمت متوازن کردن منابع و تکالیف شهرداری تهران است، کاهش اتکای شهرداری از درآمد ناپایدار به پایدار گرچه یکی از مطلوبیت های برنامه است اما از آن مهمتر متوازن کردن ساختار منابع – هزینه شهرداری تهران است، شهرداری منابع متفاوتی دارد و با انتظارات و تکالیف متعددی نیز مواجه است، یکپارچه دیدن منابع و هزینه شهرداری یکی از آسیب های ساختار فعلی است که باید به تدریج اصلاح شود و برای هر گونه از هزینه ها، نوعی خاصی از درآمد ها پیش بینی شود تا امکان تعادل و توازن در منابع و هزینه هر حوزه فراهم آید و به طور مثال اگر منابع هزینه های جاری و خدماتی یا فرهنگی و اجتماعی تامین نشد، بودجه سیستم حمل ونقل عمومی به این حوزه اختصاص نیابد و مدیریت شهری دچار روزمرگی و انقباض نشود.

هاشمی با تاکید بر ضرورت واقع بینی و عملگرایی در برنامه گفت: بسیاری از اهداف برنامه برای تحقق نیازمند ابزارهای قانونی و اجرایی هستند که معمولا به دلیل عدم پیگیری مناسب فراهم نمی شوند و در نهایت هدف برنامه محقق نمی شود، به طور نمونه در حوزه درآمدهای پایدار، کمتر از یک پنجم قبوض صادره برای شهروندان وصول می شود و پیش بینی های انجام شده جهت ایجاد مکانیزم مناسب برای وصول درآمد پایدار اجرایی نشده است و همین موجب بروز کسری بودجه و اختلال در تحقق بخشی از برنامه می شود.