اعتراضات اقتصادی مردم در این یکی دو ماه اخیر بستر تحلیل های متعددی را فراهم آورده است.

برخی معتقدند دولت به اعتراضات بی توجه بوده و همین بی توجهی موجب غلظت موضوع و سوء استفاده جریانات ضدانقلاب گردیده است.

برخی معتقدند موضوع اعتراضات در کشور مستمسک دولت برای فشار به نظام و رهبری در گشودن راه مذاکره با امریکاست.

برخی نوشته اند جریان مخالف دولت در دمیدن به کوره اعتراضات موثر بوده اند.

اما کمی که عقب میرویم و وقایع را از دورتر نگاه میکنیم متوجه میشویم همه در بوجود آمدن این جریان مقصریم.

قوه مجریه اگر چه سهم بیشتری داراست اما قوای مقننه و قضاییه هم کم سهم ندارند.

اولین مقوله ای که کشور با آن مواجه و با بدترین شیوه ها در همه قوا مدیریت شده که بهتر است بگوییم مدیریت نشده ، موضوع فساد دامن گیر همه دستگاه هاست.

در دولت شاه مخلوع، اشرف نقطه ثقل فساد بود.

در جمهوری اسلامی برادر رئیس جمهور، معاون رئیس جمهور و حتی برادر معاون اول. از همین جا بشمارید تا رده های پایین.

موضوع بعدی تبعیض سیستمی است که در قانون حداقل حقوق را ٨٠٠ هزار تومان تصویب کنیم و افشا شود که تا صد برابر آن به برخی پرداخت شده و دولت هم چشم خود رابسته است.

مو ضوع بعدی لختی و ناکارآمدی دستگاههای دولتی است که آنقدر بوروکراسی در آنها گسترده و بی اعتمادی در آنها رخنه کرده که امری بدون زیر میزی و رشوه واقع نمیشود.

موضوع بعدی بازی با یارانه و یک بام و چند هوایی در سازمان هدفمندی آن است که مردم را بستوه آورده است و دین داری جلوی اعتراض ها را گرفته و الا جای جیغ کشیدن دارد.

موضوع بعدی مقابله دولت با جیب مردم است که بدلیل سنگینی هزینه های دولت دائما هزینه های جدید به مردم تحمیل میکنیم و اساسا مردم را در مقابل خود میدانیم و نه صاحب عله.

موضوع بعدی نگاه ضعیف و و عزت فروشی در سیاست خارجی است که به هر دلیلی عشق به همکاری با غرب در خون مسئولین از رئیس روحانی تا ظریف ضعیف گرفته تا مجلس که عکس یادگاری با موگرینی پشت پرده اش را لو داد.

موضوع بعدی پنهان کاری های دولت علیه منافع ملی است امضای برجام علیه پیشرفتهای هسته ای، امضای سند یونسکوی ٢٠٣٠علیه ناموس دینی و شرف ایرانی، امضای اف ای تی ای علیه کیان توسعه و استقلال اقتصادی، تحمیل ساخت و پخت دولت و مجلس در تزویر اجرای مالیات ارزش افزوده بجای آخرین ایستگاه مصرف، در مرحله به مرحله در تولید و نابود کردن بنیه رقابت در قیمت تمام شده.

موضوع بعدی نگاه ابزاری به ملت که هرجا لازمشان داریم توقع حضور داریم و هرجای غیر آن اینان را نوکر و مسئولین را که در واقع اینها نوکر ملتند، ارباب معرفی میکنیم

موضوع بعدی عدم توانایی دولت در حفظ ارزش پول ملی است که با افزایش پایه پولی به افزایش نرخ ارز دامن زده و سپس زندگی مردم را با نرخ ارز مواجه میکنیم که مثال بارز آن نرخ خرید فوب بنزین و تعمیم ریالی آن در داخل کشور است.

موضوع بعدی نظام باند بازی حذف شایسته سالاری در کشور است که موجب بوجود آمدن فرهنگ پاچه خواران در ساختار نظام از بالا تا پایین گردیده است.

موضوع بعدی آمار سازیهاست که متاسفانه شیوع یافته و این شیوه کاملا باعث بی اعتمادی به نظام گردیده است و روز بروز هم افزایش می یابد و منشاء اصلی آنهم برای ابزاری کردن آن خود دولت است.

موضوع بعدی نظام خون خوار بانکی است که در طول ۴٠ سال گذشته خون مردم را در شیشه کرده و از ریشه ارزش نان سالم را بقول حضرت آیت اله مکارم خشکانده است و احدی در صدد حل و فصل این ماجرانیست.

موضوع بعدی گرانی است که هر دم بساعت کالایی در کشور گران شده و مردم را به آن مشغول می کنند و توقع این است که این ترفند به اعتراض تبدیل نشود.

اینها فقط موضوعاتی هستند که ظرف ده دقیقه ای که مشغول نوشتن سرمقاله ام به ذهنم متبادرند و الا اگر قرار باشد با مطالعه و تفحص به موضوع نحوه مدیریت کشور بنگریم مثنوی هفتاد من کاغذ شود.

اراده ای استوار باید که بتوان رضایت ملت را فراهم کنیم که مایوسانه بدان متاسف و کسی میگفت اینها که گفتی حسن است تا بتوان بر مردم مدیریت نمود.

حمیدرضا نقاشیان

والسلام