رشد قابل توجه قیمتهای نفت در ماههای اخیر به افزایش دوباره تولید نفت آمریکا منجر شده و این کشور را قادر ساخته برتری عربستان را به چالش کشیده و فشارهای قیمت را کمتر کند. به نقل از نیویورک تایمز، این موفقیت با وجود تلاشهای اوپک و متحدان نفتی این سازمان برای تضعیف فعالیت حفاری شیل […]
رشد قابل توجه قیمتهای نفت در ماههای اخیر به افزایش دوباره تولید نفت آمریکا منجر شده و این کشور را قادر ساخته برتری عربستان را به چالش کشیده و فشارهای قیمت را کمتر کند.
به نقل از نیویورک تایمز، این موفقیت با وجود تلاشهای اوپک و متحدان نفتی این سازمان برای تضعیف فعالیت حفاری شیل در آمریکا حاصل شده است. استراتژیهای آنها نتیجه معکوس داده و در نهایت به نفع صنعت نفت آمریکا تمام شده است.
سپری کردن سه سال افت قیمتها، انعطاف پذیری رونق شیل آمریکا را اثبات کرد. شرکتهای انرژی و حامیان مالی آنها با تغییر تکنیکهای اکتشاف و استخراج، توانستند در برابر آشفتگی بازار و مانورهای سایر تولیدکنندگان نفت جهان دوام بیاورند.
پس از تغییرات فاحش در صنعت که شامل موارد متعدد ورشکستگی و از دست رفتن مشاغل بود، یک صنعت حفاری شیل استوارتر ظهور کرد که با حضور شرکتهای برخوردار از حمایت مالی بهتر، مستحکم شد.
با صعود قیمت نفت وست تگزاس اینترمدیت به بالای ۶۵ دلار در هر بشکه که بالاترین قیمت در حدود سه سال اخیر است، آمریکا به یک تولیدکننده بزرگ تبدیل شده که توانسته است بر رقیبانش در بازارهای جهانی به خصوص در هند و چین پیش دستی کرده و واردات آنها از خاورمیانه و شمال آفریقا را کاهش دهد.
طبق پیشبینی آژانس بینالمللی انرژی، انتظار میرود آمریکا امسال از عربستان سعودی سبقت گرفته و با تولید بیش از ۱۰ میلیون بشکه در روز، برتری روسیه در این زمینه را به چالش بکشد.
همزمان، آمریکا به یک صادرکننده بزرگ گاز طبیعی تبدیل شده و برتری انرژی روسیه بر شرق اروپا را تضعیف میکند.
تصویر انرژی در شرایطی بهبود پیدا میکند که دولت ترامپ تلاش دارد حفاری فراساحلی را افزایش داده و مقررات مربوط به توسعه سوخت فسیلی را تسهیل کند. اما همان طور که جهش تولید نفت و گاز در میادین شیل در دوران دولت اوباما، ارتباط چندانی با واشنگتن نداشت، افزایش کنونی تولید نیز نتیجه واکنش شرکتهای خصوصی به بازارهای جهانی است.
میادین شیل چه به صورت فراساحلی چه در خشکی میتوانند نسبت به پروژههای عظیم، نسبتا سریعتر و با هزینه کمتری ساخته شوند. شرکتهایی مانند اکسون موبیل و شورون میزان فزایندهای از سرمایه را در میادین نفتی شیل به خصوص در وست تگزاس و نیومکزیکو سرمایهگذاری کردهاند.
توسعه میادین نفتی شیل، پیامدهایی فراتر از دستاوردهای اقتصادی داشتهاند و به واشنگتن سلاح استراتژیکی بخشیدهاند که زمانی غیرقابل تصور بود. آمریکا و متحدانش اکنون در شرایط آشفتگی سیاسی در ونزوئلا، لیبی و نیجریه که ممکن است روند عرضه به بازارهای جهانی را مختل کند، عرضه اضافی دارند.
تا چند سال قبل، چنین تهدیداتی به همراه رویدادهای اخیری مانند تعطیلی خط لوله بزرگ دریای شمال و طوفانها در خلیج مکزیکو، به افزایش سرسام آور قیمتهای نفت منجر میشد اما اکنون چنین افزایش قیمتی روی نمیدهد و بنزین در پمپ بنزینهای آمریکا پایین ۲.۶۰ دلار در هر گالن است.
قدرت انرژی جدید، از فشار بر واشنگتن برای اقدام نظامی در صورت بروز جنگ میان تولیدکنندگان نفت کاسته و به واشنگتن اهرمی برای تحمیل تحریمها علیه سایر تولیدکنندگان نفت مانند روسیه بخشیده است.
بسیاری از حامیان محیط زیست بر این باورند که حفاری شیل با افزایش عرضه نفت و گاز و کاهش قیمتها برای مصرف کنندگان، در عوض به محیط زیست و توسعه انرژی پاک لطمه زده است.
انقلاب حفاری شیل، بازار انرژی جهانی را متحول کرده و واردات از کشورهای عضو اوپک از اواخر سال ۲۰۱۶ تا اواخر سال ۲۰۱۷، به میزان ۲۰ درصد کاهش پیدا کرد و همزمان، صادرات نفت آمریکا به میزان صدها هزار بشکه در روز افزایش یافت.