به گزارش صبح اقتصاد و به نقل از تی ای، آدنوکارسینوم محل اتصال معده به مری(GEJ) اغلب یک سرطان تهاجمی است و مدل‌های اولیه زیادی برای مطالعه اساس مولکولی این بیماری تهاجمی وجود ندارد. رفلاکس اسید، سیگار کشیدن و عفونت باکتریایی هلیکوباکتر پیلوری معده، از عوامل خطرناک ثابت شده برای تومورهای مری و معده هستند اما کارشناسان می‌گویند که نشان دادن چگونگی شروع سرطان در آدنوکارسینوم محل اتصال معده و مری تا حدی به دلیل فقدان مدل‌های اولیه این بیماری خاص از نظر بیولوژیکی برای تحقیق چالش برانگیز است.

از آنجایی که هیچ مدل منحصر به فردی تومورهای محل اتصال معده به مری را متمایز نمی‌کند، سرطان‌های معده اغلب نه به عنوان سرطان محل اتصال معده به مری بلکه به عنوان سرطان مری یا معده طبقه بندی می‌شوند.

برای پیشرفت درک مراحل اولیه توسعه سرطان در محل اتصال معده به مری(GEJ)، دانشمندان مرکز پزشکی جانز هاپکینز یک مدل سه بعدی “ارگانوئیدی” رشد یافته در آزمایشگاه ایجاد کرده‌اند که از بافت انسانی مشتق شده است.

این مدل همچنین یک هدف بیولوژیکی احتمالی را برای درمان سرطان‌های محل اتصال معده به مری با دارویی نشان می‌دهد که دانشمندان قبلا نشان داده‌اند می‌تواند رشد چنین تومورهایی را در موش‌ها کند یا متوقف کند.

دکتر “استفان ملتزر”(Stephen Meltzer) متخصص گوارش و نویسنده اصلی این مطالعه، گفت: مدل ما نه تنها به شناسایی تغییرات مهمی که در طول رشد تومور در محل اتصال معده به مری اتفاق می‌افتد کمک می‌کند، بلکه یک استراتژی مناسب برای مطالعات آینده برای کمک به درک تومورهای سایر اندام‌ها ایجاد می‌کند.

دانشمندان این مدل را با استفاده از بافت بیوپسی طبیعی انسان از بیمارانی که آندوسکوپی فوقانی انجام داده بودند، ایجاد کردند. ارگانوئیدها مجموعه‌ای سه‌بعدی از سلول‌های تولید شده از سلول‌های بنیادی هستند که می‌توانند ویژگی‌های یک اندام یا عملکرد یک اندام، مانند تولید انواع سلول‌های خاص را تقلید کنند.

دانشمندان متعاقبا دو ژن مهم سرکوبگر تومور(TP۵۳ و CDKN۲A) را با استفاده از تکنیک ویرایش ژن که به طور منظم توالی‌های پالیندرومیک(Palindromic sequence) (CRISPR/Cas۹) را در ارگانوئیدها جمع‌آوری کرده بودند، حذف کردند. این ژن‌ها که سرطانی بودن سلول‌ها را افزایش می‌داد و رشد سریع‌تری به آنها می‌داد و ویژگی‌های میکروسکوپی نشان‌دهنده بدخیمی بود، حذف شدند. علاوه بر این، این ارگانوئیدهای اصلاح شده باعث ایجاد تومور در حیواناتی می‌شوند که ایمنی ندارند.

پس از اینکه دانشمندان ناهنجاری‌هایی را در دسته‌ای از مولکول‌ها(لیپیدها) کشف کردند که علاوه بر ذخیره انرژی، چندین فعالیت متفاوت دارند، فاکتور فعال‌کننده پلاکت به‌عنوان یک لیپید تنظیم‌شده بسیار مهم در ارگانوئیدهای محل اتصال معده به مری شناسایی شد. وقتی پلاکت‌ها رگ‌های خونی آسیب‌دیده را تشخیص می‌دهند، به یکدیگر می‌پیوندند یا لخته‌هایی در جریان خون تشکیل می‌دهند که گاهی منجر به بیماری‌های لخته‌سازی می‌شوند.

در این مطالعه از WEB۲۰۸۶ که از رشد تومورهای ارگانوئیدی محل اتصال معده به مری کاشته شده جلوگیری می‌کرد، استفاده شد. ماده WEB۲۰۸۶ توسط سازمان غذا و دارو آمریکا تایید شده و برای درمان اختلالات پلاکتی استفاده می‌شود، گیرنده‌های فاکتور فعال کننده پلاکت را در بدن مهار می‌کند.

ملتزر گفت: ممکن است قبل از استفاده از این ترکیب برای بیماران انسانی به مطالعات پیش بالینی بیشتری نیاز باشد، اما ارگانوئیدها ممکن است به پیشرفت چنین مطالعاتی کمک کنند. ترکیب ارگانوئیدها با این روش ویرایش ژن(CRISPR/Cas۹) یک استراتژی بالقوه ثمربخش برای مطالعه سایر تومورهای انسانی است.