دریاچه ارومیه به سمت فصلی شدن پیش میرود/حرکت به سوی صنایع آباندوز
به گزارش واحد اجتماعی خبرگزاری صبح اقتصاد روزگاری دریاچه ارومیه واقع در غرب ایران به عنوان بزرگترین دریاچه داخلی، بزرگترین دریاچه آب شور در خاورمیانه و ششمین دریاچه بزرگ آب شور دنیا شناخته میشد، پهنه وسیع آن در زمان هخامنشیان بخش مهمی از تمدن ایرانیان بود، امواج ملایم و گاها خروشان این پهنه آبی موجب رونق حمل و نقل، ماهیگیری و کشاورزی در دوره باستان بود، شهر تبریز به برکت و مدد این دریاچه به قطب تجاری بزرگی تبدیل شده بود، اما به مرور از شکوه و جلال این دریاچه کاسته و امروز رو به احتضار است، برای زنده ماندن نفس هایش به شماره افتاده و چشم به آسمان دوخته تا قطره ای آب وارد ریه های خشکیده اش شود که شاید دو روزی بیشتر زنده بماند.
زمانی دریاچه ارومیه در تمام فصول سال پرآب و پررونق بود یعنی نیازی به باران و سیلاب نداشت خودش منابع آب فراوانی داشت و در مقابل، سخاوتمندانه برکتش را به مناطق اطراف خود می رساند یعنی حق آبی که همواره از رودخانه هایی مانند زرینهرود، سیمینهرود، تلخه رود، گدار چای، باراندوزچای، شهرچای، نازلی چای و زولاچای وارد آن می شد را به جا می آورد و دامن محبتش را بزرگوارانه برای انواع گونه های آبزی و پرندگان باز گذاشته بود، یعنی دریاچه ای دائمی بود؛ اما چند سالیست که از تب و تاب افتاده و دیگر نمی تواند پز دائمی بودن خود را به تالاب های فصلی بدهد، چون خودش هم به شرایط بحرانی رسیده و نیازمند سیلاب شده است.
البته در چند سال گذشته تلاش های زیادی در راستای احیای این دریاچه انجام شد که گام اول آن ایجاد ستاد احیای دریاچه ارومیه در سال ۱۳۹۳ است، اقدامات این ستاد به دو بخش سخت افزاری و نرم افزاری تقسیم شده بود که گفته می شود بیش از ۹۰ درصد بخش سخت افزاری آن به پایان رسیده اما مساله این است که با این وجود بهبودی در وضعیت دریاچه مشاهده نمی شود.
چندی پیش معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان حفاظت محیط زیست اعلام کرده بود که ” طبق آمار رسمی سازمان برنامه و بودجه، ستاد احیای دریاچه ارومیه تاکنون ۱۳ هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان بودجه دریافت کرده است.” البته با نگاهی گذرا به وضعیت دریاچه می توان فهمید که به نظر این میزان بودجه آب در هاون کوبیدن بود، چون بهبودی در وضعیت دریاچه ایجاد نکرد.
- منبع خبر : ایرنا
