شعرخوانی بهزاد فراهانی و بغضی که فرو خورده شد

به گزارش واحد فرهنگی خبرگزاری صبح اقتصاد این نمایشگاه با عنوان «یادها و خاطره‌ها» طی ۱۰ روز گذشته میزبان هنرمندانی بود که برای تجدید خاطره به تماشای عکس‌های اختر تاجیک آمدند؛ عکس‌هایی که او در سال‌های طولانی فعالیت خود در زمینه عکاسی تئاتر ثبت کرده است.

تاجیک که یکی از عکاسان باسابقه تئاتر است، تصاویر بسیاری از نمایش‌هایی به ثبت رسانده که در دهه‌های گوناگون روی صحنه رفته‌اند و این چنین است که در نمایشگاه عکس او هم تصاویری از دوره‌های جدیدتر تئاتر به چشم می‌آمد و هم عکس‌هایی که بیش از ۳۰ سال از ثبت آنها گذشته است و با دیدن آنها می‌شد رد پای گذر سالیان را بر چهره هنرمندانی یافت که زمانی در این نمایش‌ها بازی کرده‌اند.

شامگاه گذشته نیز بهزاد فراهانی که چند عکس از آثارش در این نمایشگاه دیده می‌شد، در سخنانی از فعالیت مستمر تاجیک در زمینه عکاسی تئاتر تقدیر و از او به عنوان عکاسی یاد کرد که هرگز با کار خود کاسبی نکرد و همواره فروتنی خود را حفظ کرد و مغرور نشد.

فراهانی ابراز تاسف کرد: بعضی از دوستان بعد از ورود به حرفه عکاسی تئاتر، به تدریج کاسب و مغرور می‌شوند و کمتر هنرمندی داریم که به این آفت گرفتار نشده باشد اما اختر تاجیک همواره شریف و فروتن ماند. هرچند هرگز ما نتوانستیم دستمزدی را که شایسته او بود، بپردازیم.

این هنرمند عرصه نمایش، صبوری و عاشق بودن را از دیگر ویژگی‌های اختر تاجیک در کار عکاسی برشمرد و افزود: نگاه او به این حرفه خیلی فراتر از معمول بود و آن را مقدس کرد و با رفتار خود هشدار داد که این حرفه را نباید آلود. آرزو دارم همه هنرمندان ما نسبت به حرفه خود مانند او این چنین تعهد و دلبستگی داشته باشند تا نمونه شوند.

فراهانی ادامه داد: هر نمایشی که روی صحنه می‌آوردم، او داوطلبانه برای عکاسی‌اش می‌شتافت و بیشتر عکس‌هایی که از آثار من وجود دارد، عکس‌های اوست.

او خطاب به تاجیک گفت: عمری پای این عکس‌ها گذاشته‌ای؛ آن هم با عشق. تو یادگار تمام عمر ما هستی و در دل همه ما جای داری.

این بازیگر و کارگردان پیشکسوت بعد از سخنانش، شعری را از آرمان امید برای تجلیل از تاجیک خواند و برای او آرزوی تندرستی کرد.

در ادامه حسن باستانی، دیگر نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر نیز گفت: همه این عکس‌ها در ستایش عشق است. ۲۰ و اندی سال است که خانم تاجیک را می‌شناسم که بهترین مشوقم بودند. او نه تنها لحظات نمایشی ما را ثبت می‌کرد، بلکه بعد از اجرا، با سخنان خود، گروه را به کار خود دلگرم و تشویق می‌کرد. هر یک از این عکس‌ها یادگاری است که در دل ما ثبت کرده و برآمده از عشقی است که به تئاتر بخشیده است.

همچنین آرش ناظم‌زاده، عکاس و معمار نیز طی سخنان کوتاهی خطاب به تاجیک گفت: هرگز عکاسی تئاتر را دوست نداشتم و این کار را انجام ندادم ولی با دیدن این عکس‌ها دوست داشتم که من هم عکاس تئاتر بودم چون شما عکاسی تئاتر را فراتر از آنچه بود، بردید.

برخی از دوستان اختر تاجیک همچون زهره عشقی، خواننده که اجرای برنامه را هم بر عهده داشت، قطعاتی شعر خواندند.

اما اختر تاجیک در بخش پایانی این برنامه، خطاب به فراهانی و دیگر هنرمندان حاضر در نمایشگاه گفت: در برابر شما استادان بزرگ چه بگویم، فقط این را می‌دانم که با هیچ زبانی نمی‌توانم تشکر کنم و در تمام لحظاتی که شما صحبت می‌کردید، جلوی بغضم را گرفته بودم.

در پایان همه حاضران عکس یادگاری گرفتند.