به گزارش صبح اقتصاد رکابزن ملی‌پوش ایران گفت: تیم ایران در قهرمانی آسیا در لاک دفاعی بود و اگر می‌خواهیم قدرت تیمی ایران بالا برود باید در مسابقه بیشتری شرکت کنیم.
محمد چایچی در گفتگو با ایسنا درباره علت اینکه در مسابقات دوچرخه سواری جاده قهرمانی آسیا ۲۰۲۲ موفق به کسب مدال در ماده مهم استقامت جاده نشد و در رده پنجم قرار گرفت، بیان کرد: من از کیلومتر اول مسابقه، ریسک کردم و دست به پیشتازی زدم و حتی ممکن بود اوت شوم اما خدا را شکر، تمرینات شخصی چندین سال گذشته که زیر نظر پدرم بود و تمرینات چند ماه منتهی به قهرمانی آسیا که در اردوی تیم ملی زیر نظر کادر فنی مجرب و با رهبری علیرضا حقی داشتم، تاثیر مثبتش نمایان شد. من تا انتهای مسافت ۱۷۵ کیلومتر جزو نفرات پیشتاز باقی ماندم اما در گروه پیشتاز شش نفره، دو ورزشکار قزاقستان و دو ورزشکار مغولستان حضور داشتند و من تنها بودم.
او ادامه داد: با وجود اینکه هم تیمی هایم میرصمد پورسیدی، بهنام آرین و محمد گنج خانلو ستاره جوان تیم ملی واقعا سنگ تمام گذاشتند اما برگ برنده با رقبا بود. ضمن اینکه پیشتازی ۱۷۰ کیلومتری من کمی از سطح انرژی‌ام را کاسته بود. خودم نیز دو اشتباه تاکتیکی در ۱۰ کیلومتر پایانی انجام دادم که شانس حضور روی سکو را از من گرفت. باید اشتباهم را بپذیرم و از جامعه دوچرخه سواری، فدراسیون و هم تیمی هایم معذرت می‌خواهم. قطعا در مسابقات آینده خصوصا بازی های آسیایی در پی رفع این اشتباهات خواهم بود.
*دلیل فاصله رکابزنان ایران با قهرمان ۲۲ ساله آسیا
چایچی در پاسخ به این پرسش که فکر می کند چه عاملی باعث شده که یک رکابزن ۲۲ ساله قزاقستان به قهرمانی آسیا برسد؟ تصریح کرد: ورزشکار ۲۲ ساله قزاقستان به این دلیل به قهرمانی آسیا رسید که یک سیستم جامع اعم از سخت افزاری، مسابقات تدارکاتی، بهترین مربیان دنیا و قراردادهای چند صد هزار یورویی در سال، پشت او قرار دارد و هیچ فشار مالی و روانی روی این ورزشکار نیست. سیستمی که ورزشکار قزاقستان را حمایت می کند یک سیستم حرفه ای است. رسیدن به سطح قزاقستان کار یکی، دو سال و با هزینه یک میلیارد، ۲ میلیارد نیست اما با کشورهای دیگر می توان رقابت کرد. در حال حاضر فاصله ما با ازبکستان خیلی زیاد نیست و در رنکینگ هم پیشرفت چشمگیری داشتیم. قطعا این پیشرفت و برنامه کادر فنی اگر ادامه داشته باشد، می توان نتایج بهتری گرفت. در این ماه‌ها آقای سلیمانیان آنالیزور تیم ملی واقعا زحمت می‌کشد و سعی می‌کند ما را به استانداردهای تمرینی، جسمانی و فیزیولوژیکی اروپا نزدیک کند. به نظرم اگر این برنامه ها ادامه داشته باشد می‌توانیم موفق باشیم چون ورزشکاران ایران از لحاظ استعداد بدنی از خیلی از ورزشکاران آسیایی بالاتر هستند.
*رکابزنان کشورهای دیگر ۱۰ هزار کیلومتر در سال مسابقه می‌دهند
رکابزن ملی پوش ایران در پاسخ به پرسش دیگری مبنی براینکه فکر می کند حضور در دو مسابقه تدارکاتی برای رقابت در آسیا کافی بود؟ گفت: دقیقا مشکل عمده ما این است. ورزشکاران ژاپن، قزاقستان و مغولستان امارات ، کره جنوبی ، هنگ کنگ در سال نزدیک به ۱۰ هزار کیلومتر مسابقه حرفه ای رکاب می زنند. حضور درمسابقات حرفه‌ای ورزشکار را از لحاظ جسمانی، ذهنی، تکنیک و تاکتیک به سطح بالا می برد. اگر ما هم در چنین مسابقاتی شرکت می‌کردیم، اشتباهی که در قهرمانی آسیا انجام دادم، در آن مسابقات رفع می‌شد. به نظرم اکنون هم باید ساختار علمی که در تیم ملی وجود دارد حفظ شود و از افراد مجرب و متخصص در استعدادیابی بیشتر استفاده شود. ما از لحاظ کادرفنی جایگاه خوبی داریم و نسبت به قبل پیشرفت خوبی داشتیم اما اگر برای بازی های آسیایی در تورها و مسابقات یک مرحله‌ای شرکت نکنیم تا یک حد محدود می‌توانیم پیشرفت داشته باشیم. ضمن اینکه رنکینگی که اکنون به آن رسیده‌ایم و یک سهمیه المپیک در آن قطعی است را از دست خواهیم داد.
* تنها راه چاره مدال آوری در بازهای آسیایی و گرفتن حداکثر سهمیه المپیک فرانسه است
او در مورد اینکه فکر می کند ایران چگونه می تواند در بازی های آسیایی ۲۰۲۲ به مدال برسد، تصریح کرد: بستگی به این دارد که چقدر بتوانیم برنامه ریزی داشته باشیم و نیروهای متخصص را کنار هم جمع کنیم. مورد بعدی اینکه حضور در مسابقه خیلی مهم است. اگر تمرکز ما فقط روی تجهیزات و اردوهای بلند مدت باشد، نمی‌توان نتیجه گرفت. دلیل اصلی اینکه اسپانسرها به سمت تیم ملی و باشگاهها سمت تیمداری در دوچرخه سواری نمی آیند این است که دوچرخه سواری اعزام های برون مرزی کمی دارد و جنبه تبلیغاتی آن کم شده است.
او افزود: تنها راه چاره، مدال آوری در بازهای آسیایی و گرفتن حداکثر سهمیه المپیک فرانسه و همچنین حضور بیشتر در مسابقات رسمی UCI کلاس بالا است. اگر تعداد اعزام ها بیشتر و نتایج بهتر شوند،حمایت اسپانسرها، کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش بیشتر می شوند. تنها راه چاره هم حضور در مسابقات است. البته تجهیزات سخت افزاری هم در نتیجه گیری تاثیر دارد که منابع ارزی زیادی می‌طلبد. امیدوارم وزارت ورزش روند رو به رشد ما را در چند ماه گذشته ببیند و به دوچرخه‌سواری بهای بیشتری دهد.
* قدرت تیمی ایران پایین‌تر از قزاقستان بود
چایچی در پاسخ به این پرسش که گفته می‌شود در مسابقه قهرمانی آسیا کار تیمی انجام نشد و به همین دلیل ایران مدال نگرفت، آیا چنین چیزی درست است؟ گفت: کار تیمی جایی معنا پیدا می کند که نفرات چندین مسابقه تدارکاتی و سطح بالا با هم رکاب زده باشند و با هم هماهنگ شده باشند. واقعیت این است که تیم ما نسبت به تیم هایی نظیر قزاقستان و مغولستان و ژاپن قدرت پایین‌تری داشت و در لاک دفاعی بودیم. اگر می‌خواهیم قدرت تیمی بالا برود باید مسابقه بیشتری شرکت کنیم و تمرینات تخصصی که در این چند ماه داشتیم را ادامه دهیم تا حرفی برای گفتن داشته باشیم زیرا بازی های آسیایی میدان سخت تری خواهد بود. سطح تیم ملی ما به طور کلی پایین تر از سطح تیم ملی قزاقستان است و در این شرایط نباید انتظار نتیجه خارق العاده داشته باشیم.
او ادامه داد: البته این را هم باید در نظر گرفت که اگر کار تیمی و از جان مایه گذاشتن بازیکنان نبود این امتیاز خوبی که در این مسابقه قهرمانی آسیا کسب شد را نمی گرفتیم. این امتیاز نسبت به سالهای گذشته بالاترین امتیاز بود و در کسب سهمیه المپیک تاثیر زیادی دارد.
چایچی در پایان گفت: از باشگاه بزرگ فولاد مبارکه سپاهان که با افتخار عضو این تیم هستم و حتی باشگاه های دیگر که در دوچرخه سواری تیمداری می‌کنند تشکر می‌کنم که با شروع کرونا از ورزشکاران حمایت کردند و پشت ما را خالی نکردند و در ما انگیزه ایجاد شد و باعث شد امیدوار بمانیم. دوچرخه سواری ایران زنده است، اگر حواشی اجازه بدهد تا نفسی بکشد، شاهد شکوفایی آن مخصوصا برای نسل های جدیدی که در راهند خواهیم بود.
