سومین مرحله از مناظره انتخاباتی سال ٩۶ در انتخاب رئیس جمهوری ایران ، برای سالهای ١٣٩۶الی ١۴٠٠ در مرحله سئوالات اقتصادی تقریباً ٣ ساعت بطول انجامید.
صرف نظر از اینکه این نشست ها بیش از آنکه به مناظره شبیه باشند شکل منازعه داشتند و حیثیت نظام را در همه ابعاد به سُخره بردند و نحوه قرعه کشی و برای نوبت دادن و حتی زمان اعطائی به کاندیداها از یک تعریف در شان و منزلت نظام برخوردار نبود
چند مسئله مهم در مباحث مطرح شد که قبلا هم به برخی از آنها اشاره داشته ام :
اینکه کم کاریهایی که در کشور صورت گرفته چه حجمی را در بر می گیرد که انصافاً تفاوت بین آنچه باید میکردیم و آنچه کرده ایم فاصله نجومی است.

اینکه رفع عقب ماندگی ها و مشکلات محیط زیست وفقر مشهودی که جامعه را در ابعاد مختلف هدف گرفته و این که برای رفع آن با دولتهای امثال دولت روحانی هرگز قابل رفع و جبران نیست.

اینکه جریان خطرناک وابسته به غرب بدون کوچکترین مبانی اعتقادی حاضر است ناموس آموزشی این کشور را به تاراج گذاشته تا لبخند رضایت اربابان خود را بدست آورد.

اینکه تهمت و دروغ و وارونگی و آمار سازی و فریب در نظام جمهوری اسلامی حریم ندارد.

اینکه اخلاق در فرایند انتخابات از ساختار سیاسی در کشور رخت بر بسته و به فراموشی سپرده شده است.

و بالاخره اینکه هدف در بدست آوردن قدرت هر وسیله ای را توجیه میکند.
همه و همه نوید ناامیدی در ملت ما را شکل جدی داده و مردم به این می اندیشند که این افراد میخواهند نظام امام زمانی ایجاد کنند؟

کیست که نداند ، ایران اسلامی با وجود منابع انسانی و منابع زیرزمینی و موقعیت ژئوپولیتیک واقعا برای بهترین کشور جهان بودن هیچ کسری ندارد.

کیست که نداند مردم انقلابی و مسلمان ایران برای سعادتمند ترین ملت جهان بودن حتی در این شرایط که نا امنی جهان را گرفته ذره ای کم ندارند.

کیست که اذعان نکند،همبستگی و حضور جدی مردم در صحنه های سیاسی اجتماعی فی الواقع و بدون اغراق در جهان بی نظیر است.

کیست که نبیند ، حجم هجمه و دشمنی های گوناگونی که با ایرانیان فقط بدلیل مشی استقلال طلبی و اعتقادی بودنشان در طول ٣٨ سال صورت گرفته با هیچ حجم دشمنی در هیچ کشوری غیر قابل مقایسه است.

لذاست که در جمع باید به این جمع بندی اذعان کنیم که نسبت ظرفیت موجود در کشور عزیز ما به نسبت تحقق تکالیف و بایدها را با نسبت صد به یک میتوان سنجید.

تبلیغات انتخاباتی نشان داد جریان رئیسی از بقیه به نسبت کمتر وارد حوزه های ممنوعه شد .

واضح و روشن بود که جریان دولت یازدهم با ساختار خارج از صلاحیت مسئولین آن با کم تحرکی و گرایش به قشر سرمایه دار و بی برنامگی و حتی عدم تعصب نسبت به معیشت حداقلی مردمی ٩۶ درصدی حتی از حد اقل ها هم عدول نموده است .

لذاست که اتمام حجت بر همه به این معناست که با تمام وجود از جریان رئیسی حمایت کنیم تا سکان اداره کشور را بدست گرفته و با تجمیع نیروهای پاکدست و توانا کشور و مردم عزیز را از این شرایط ناهنجار برهانند.
دکتر محمد باقر قالیباف و مهندس میرسلیم هردو به این امر واقفند که رای نخواهند آورد و اگر در صحنه بمانند به تجمیع آرای اعتقادیون ضربه خواهند زد.
به عبارتی ماندنشان کمک به روحانی و تیم نکبت بار او در ادامه این شرایط است.
اکیدا تاکید میکنم هر دو بزرگوار به رئیسی بپیوندند و زمینه را برای فراهم آوردن همتی متحد در نجات کشور فراهم آورند.
کمک به رئیسی در زدودن کاستی ها کمک به انقلاب کمک به اسلام و کمک به رهبری است.
ماندن و ضربه زدن به تجمیع آرای خط انقلاب بدون هیچ شائبه ای خیانت به مشی امام خمینی است.

این بار همت کنیم اشتباه سال ٩٢ تکرار نشود.
از خدای متعال مسئلت میکنم ملت ایران بتواند در انتخابات ٩۶ با انتخاب رئیسی به تفکر دینی اعتماد کند و خط باطل غربگرا و مسئله دار را از تاراج منابع کشور بیرون نماید
این خواسته حداقل خواسته ای است که نسبت مورد نیاز در بالفعل نمودن قوه های کشور را بر آورده نموده و ایران و مردم شریف آن را از دست هرزگی و بی اعتقادی و چپاول بیت المال ملی نجات میبخشد.
ان شاالله
والسلام

حمید رضا نقاشیان