در اوج جدل‌ها و کشمکش‌های این روزهای لندن و مسکو در ارتباط با مسموم شدن «سرگئی اسکریپال» افسر اطلاعاتی سابق روسیه و دخترش «یولیا» در انگلستان و ادعای مقامات لندن مبنی بر اینکه شخص ولادیمیر پوتین در این ماجرا دخالت دارد، فردا( ۱۸ مارس) این مرد روس با اطمینان از پیروزی خود، در یکی از […]
در اوج جدل‌ها و کشمکش‌های این روزهای لندن و مسکو در ارتباط با مسموم شدن «سرگئی اسکریپال» افسر اطلاعاتی سابق روسیه و دخترش «یولیا» در انگلستان و ادعای مقامات لندن مبنی بر اینکه شخص ولادیمیر پوتین در این ماجرا دخالت دارد، فردا( ۱۸ مارس) این مرد روس با اطمینان از پیروزی خود، در یکی از حوزه‌های رای‌گیری انتخابات ریاست جمهوری در مسکو حضور پیدا خواهد کرد و با همراهی جمعی از طرفدارانش رأی‌اش را در صندوق آرا خواهد انداخت.
طبق اعلام مقامات روس فردا در ۹۷ هزار حوزه انتخابیه با حضور ناظران داخلی انتخابات ریاست جمهوری روسیه برگزار می‌شود و ۱۰۹ میلیون روس واجدالشرایط می‌توانند در این رقابت شرکت کنند و به نامزد مورد علاقه خود رای دهند .
رئیس‌جمهور روسیه از طریق یک انتخابات مستقیم برای یک دوره شش ساله انتخاب می شود گرچه این دوره پیش از این ، چهار ساله بود ولی در سال ۲۰۰۸ و در زمان ریاست جمهوری دیمیتری مدودوف این زمان به شش سال افزایش پیدا کرد.
در این دوره از انتخابات ریاست جمهوری روسیه که به اعتقاد بسیاری از تحلیلگران نتیجه آن از قبل مشخص است، هشت نامزد با یکدیگر رقابت خواهند کرد و از بین این نامزدهای حاضر فقط ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور کنونی این کشور به عنوان کاندیدای مستقل در انتخابات شرکت کرده است .
رقبای پوتین در این دوره انتخابات افرادی کمتر شناخته شده هستند و تعدادی از آنها نیز که در دوره های قبلی انتخابات، کاندیدا شده‌اند از شانسی برای پیروزی برخوردار نیستند .
پوتین در روز یکشنبه با ولادیمیر ژیرینوفسکی، رهبر «حزب لیبرال دموکرات روسیه»، پاول گرودینین کاندید«حزب کمونیست فدراسیون روسیه»، گریگوری یاولینسکی، رهبر«حزب یابلوکو» ، بوریس تیتوف ، رهبر «حزب رشد روسیه»، سرگئی بابورین، رهبر «حزب شورای خلق روسیه»، مقسیم ساراکین، رهبر «حزب کمونیست روسیه» و کسنیا سوبچاک جوان ترین کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری روسیه که دارای گرایشاتی نزدیک به غرب است، رقابت خواهد کرد.
براساس برخی از نظرسنجی‌های منتشر شده در روسیه، پوتین شانس کسب ۶۰ الی ۷۰ درصد آرا را دارد و نزدیکترین رقیبان وی پاول گرودینین و ولادیمیر ژیرینوفسکی هستند.
این رقابت در شرایطی انجام می شود که کمیسیون مرکزی انتخابات روسیه «بودآلکسی ناوالنی»، فعال سیاسی و بزرگترین مخالف ولادیمیر پوتین را به اتهام فساد مالی و محکومیت در سال ۲۰۱۴ از حضور در انتخابات۲۰۱۸ منع کرد ، در حالی که تعدادی از تحلیلگران آشنا با مسائل روسیه معتقدند که اگر ناوالنی گزینه مورد حمایت غرب در روسیه ؛ شانس حضور در این عرصه را داشت، قطعا انتخابات ۲۰۱۸ رقابتی‌تر از اکنون بود.
ولادیمیر پوتین ۶۵ ساله از سال ۲۰۰۰ میلادی تاکنون همواره پست ریاست جمهوری یا نخست وزیری روسیه را در اختیار داشته و به اعتقاد برخی او در ۱۷ سال حضورش در عرصه قدرت توانسته تاحدودی این کشور را به شکوه قبلی خود بازگرداند.
او از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۸ رئیس‌جمهور روسیه بود و بعد از آن برای مدت چهار سال در قامت نخست‌وزیری دیمیتری مدودف در اداره روسیه به ایفای نقش پرداخت . او در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۲ بار دیگر در این صحنه حضور پیدا کرد و توانست به کاخ کرملین راه پیدا کند و این بار او مدودف را به عنوان نخست‌وزیر دولت خود معرفی کرد .
اگر پوتین در کارزار فردا همچون انتخابات قبلی به پیروزی دست پیدا کند تا سال ۲۰۲۴ ودر سن ۷۱ سالگی مسئولیت امور در روسیه را برعهده خواهد گرفت و مرد اول این کشور خواهد بود.
چندی پیش روزنامه گاردین انگلیس در مطلبی در توصیف پوتین نوشت: رئیس‌جمهور روسیه شخصی است که همیشه تمایل زیادی به ترسیم تصویری مردانه از خود دارد. چنانکه تلویزیون روسیه گزارشی از او در حال گذراندن تعطیلات در سیبری را نشان داد و او در این گزارش در حال گرفتن آفتاب، ماهیگیری و هدایت یک قایق تندرو دیده می شد. این مرد روس علاقه دارد که خود را فردی سرسخت نشان دهد و نمایش تصاویر اسب سواری او به شکل نیمه برهنه، رفتن به اعماق دریاچه «بایکال» با یک زیردریایی، شرکت در مسابقات حرفه‌ای جودو و شکست حریفان در این مسابقات نمونه‌هایی از این تلاش است.در این تصاویر تلویزیونی به صورت بارز و مشخص تلاش بر آن است تا تناسب اندام و آمادگی جسمانی او بر همگان محرز شود.
برخی از صاحب نظران نیز با اشاره به علاقه جدی پوتین به ورزش جودو و نمایش او با لباس فرم این ورزش رزمی در تلویزیون معتقدند که باید حزب پوتین را حزب جودو نامید و برخی به حلقه نزدیکان او لقب «جودوکوراسی» داده‌اند. آنها معتقدند که پوتین، جودو را به عنوان فلسفه‌ای می بیند که به او خودکنترلی، توانایی درک زمان حال، دیدن نقاط قوت و ضعف حریفان و تلاش برای دستیابی به بهترین نتایج را یاد می دهد و تصمیم‌گیری‌های سیاسی و رویکرد وی نسبت به درگیری‌های ژئوپلوتیک نیز نشات گرفته از همین دیدگاه است.
این کارمند پیشین اداره اطلاعات و امنیت اتحاد جماهیر شوروی که بعد از استعفای بوریس یلتسین زمینه برای حضور جدی‌تر او در عرصه‌های بالای قدرت روسیه فراهم شد، از نظر مخالفینش فردی دیکتاتور است که در نتایج انتخابات دست‌کاری می‌کند و دخالت او در انتخابات دیگر فقط محدود به روسیه نیست و از او و دولت وی به عنوان کسانی یاد می‌شود که در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶ آمریکا نقش مهمی ایفا کردند و اکنون برخی بر این اعتقادند که آمریکایی‌ها با زیر سوال بردن مشروعیت انتخابات روسیه و حضور مجدد پوتین در این عرصه اقدام به تلافی دخالت روسیه در انتخابات آمریکا کنند.
مخالفان پوتین معتقدند که وی با دموکراسی مخالف بوده و در همین چارچوب رسانه‌ها و آزادی بیان در این کشور را به شدت سرکوب می‌کند و اجازه نمی‌دهد که احزاب در این کشور کارکرد واقعی خود را داشته باشند اما برای حامیان جان سختش او ، ناجی نیمه لخت اسلاو است که به نادرستی مورد هجمه غرب و دشمنان قرار گرفته و هرچه این دشمنی افزایش پیدا می کند، محبوبیت پوتین برای آنها به عنوان نمادی در راستای مقابله با غرب و احیای قدرت ثابت روسیه افزایش پیدا می‌کند.
پوتین تاکنون در مقام ریاست جمهوری روسیه سه بار به تهران سفر کرده است. او در پاییز سال ۸۶ برای شرکت در نشست رهبران کشورهای ساحلی دریای خزر به ایران سفر کرد. سفر دوم او هشت سال بعد انجام شد و در سال ۹۴ برای شرکت در نشست سران کشورهای صادرکننده گاز در تهران به ایران سفر کرد. این سفر او با حاشیه‌هایی قابل تامل مواجه بود. چنانکه این مرد روس در جریان این سفر از فرودگاه مهرآباد به صورت مستقیم به خیابان فلسطین رفت و با مقام معظم رهبری مذاکره‌ای دو ساعته داشت.
رئیس‌جمهور روسیه همچنین در سال جاری نیز برای سومین بار جهت شرکت در اجلاس سه جانبه روسای جمهور ایران، روسیه و جمهوری آذربایجان به تهران آمد. درجریان سفر «مرد آهنی» به تهران، پنج فروند هواپیما مسئولیت انتقال وی، هیات همراهش و همچنین حمل چند خودروی تشریفاتی وی را برعخدا داشتند .
پوتین و روحانی از زمان روی کار آمدن روحانی در ۲۰۱۳ تاکنون ۱۰ بار با همدیگر دیدار کرده‌اند که این خود یک نوع رکورد در روابط دو کشور محسوب می‌شود .
رایزنی‌های وزارتخانه‌های امور خارجه دو کشور در سطح وزیران و معاونان درباره مسایل دوجانبه و در مورد موضوعات مهم منطقه از جمله سوریه و یمن و برجام به طور دائم انجام می شد. تماس‌ها بین پارلمان‌ها ، وزارتخانه‌ها و نهادهای نظامی دو کشور نیز در در طول سال های اخیر افزایش چشم گیری داشته است .
در روابط تجاری-اقتصادی دو کشور هنوز مسایل زیادی بین دو کشور باقی‌مانده است و مسلماً میزان دو میلیارد دلاری تجارت بین دو کشور مبلغی ناچیز است و به قول حجت الاسلام و المسلمین روحانی ، روسیه و ایران هنوز «در حال حرکت بسوی روابط استراتژیک هستند» و قطعا با انتخاب مجدد پوتین این حرکت سیر صعودی خواهد گرفت چنان که تعدادی از تحلیلگران روابط دو کشور معتقدند که در طول شش سال آینده با ریاست جمهوری دوباره پوتین، این شانس وجود دارد که روابط تهران – مسکو به یک سطح راهبردی ارتقا پیدا کند.
در همین چارچوب اندیشکده واشنگتن نیز چند روز پبش در گزارشی در این ارتباط نوشت : با انتخاب مجدد پوتین به عنوان رئیس‌جمهور روسیه، تهران و مسکو با وجود برخی از اختلاف‌ها و بی‌اعتمادی‌ها در راستای کاهش نفوذ آمریکا در منطقه به عنوان یک هدف مشترک، همکاری تنگاتنگی خواهند داشت.
این اندیشکده تاکید کرده است که در این دوره جایگاه نظامی روسیه در منطقه به فراتر از سوریه و عراق گسترش پیدا می کند و این کشور به قدرت نمایی و فروش تسلیحات به عنوان منبع درآمد و ابزار اعمال نفوذ خود همچنان پس از انتخابات ۱۸ مارس ادامه خواهد داد.
گزارشگر این پژوهشکده همچنین معتقد است: مسکو پس از انتخابات ریاست جمهوری پیش رو با هدف ورود به مناقشه اسرائیل و فلسطین به اعمال نفوذ در میان کشورهای حوزه خلیج فارس ادامه می‌دهد و شاهد یک روسیه تهاجمی‌تر و توسعه طلب‌تر خواهیم بود که ژست ضد غربی خود را حفظ خواهد کرد و با خاورمیانه به عنوان یک حوزه نفوذ برخورد می کند.
