در پی استعفای منتظره از محمد علی نجفی شهردار تحمیلی شورای شهر تهران به تهران، موضوع جای خالی الگوهای مناسب برای اداره شهر تهران مجددا مطرح و بسیاری از افراد و جریانها بدنبال معرفی کاندیدای مورد نظر خویشند.

اینکه شورای شهر بیم این را دارد که با خالی شدن یک جا در شورای شهر مهندس چمران وارد شورای شهر شده و هر دقیقه با مصاحبه های خود دار و ندار شورای شهر را به خارج از شورا برده و محل حاشیه های گسترده در حوزه نظرات و تصمیمات شود ، البته نگرانی کاملا بجا و مورد دقت و موشکافانه ای است. و طبعا هم به همین دلیل و هم به دلیل افشای راز خلوتیان در محیط جامعه از شورا کسی به شهر داری نخواهد آمد.

اما فی الواقع چه کسی در این اوضاع جهنمی حاضر است به بهشت برود و سکان اداره شهر تهران را بدست بگیرد ،که کی بودن مستاجر ساختمان بهشت  محل انتظار و دغدغه ملت و کشور و مسئولین و حتی بسیاری از کشورهای دوست و دشمن است.

از گذشته تا حال که جواد شهرستانی و نیک پی شهرداران تهران بوده اند سابقه ای در شهر تهران بنا نهاده اند که انگلستان از طریق جمعیت های فراماسون بسیار علاقمند به تحت نفوذ داشتن این پست بوده است.

این پست از محل و منظر یک عنصر چند وجهی قابلیت نگاه از ابعاد مخلتف را به خود تخصیص میدهد و بنظر میرسد باید با این دقت که فی الواقع شهردار تهران یک عنصر چند بعدی بوده باشد بدان نگریست تا امکان انطباق ظرف و مظروف حتی الامکان فراهم آید.

موفق نبودن شهرداران گذشته بطور نسبی به همین موضوع که شهردار باید یک شخصیت جامع الاطراف بوده باشد باز میگردد. از ابتدای پیروزی انقلاب تهران یک شهردار چند وجهی به خود ندیده است که :

هم اجرایی آنهم با رفتار جهادی و غیر بوروکرات بوده باشد. هم ملاحظه و مداقه نسبت به جریانهای سیاسی داشته باشد که جریانها و گروهها بتوانند با او کار کنند و خصوصا دولت حمایت و پشتیبانی خود را از او و به تبع رابطه منطقی با اواز شهر تهران دریغ نورزد.

هم محبوبیتی نسبی در جامعه داشته و او را تازه وارد به حوزه سیاسی اجتماعی قلمداد ننمایند. هم شخصیت فرهنگی و متکی به مناسبات قابل اتکای رشد در حوزه نیاز های تهران را در خود جمع نموده باشد . هم به اقتصاد شهری نیم نگاهی داشته تا قابلیت زندگی را برای تهرانیان دشوار ننماید. هم تا حدودی ساخت و ساز بداند تا قیمت تمام شده پروژه های لازم الاجرا را به قیمت رفتار گران و خارج از عرف شهردار اسبق تمام ننماید.

ولی از همه این وجوه که ذکر آن بدلیل ضرورت بیان گردید مهمتر دو ویژگی اساسی شهردار تهران از همه بیشتر نیاز است که متاسفانه شهر تهران را در طول این چهل سال از آن محروم نموده است.

اول، پاکدستی شهردار است تا امکان بکارگیری افراد پاکدست در اطراف خود را فراهم آورد چرا که شهرداری تهران متهم ردیف اول در بزه کاری و فساد ساختاری است و تا کسی از بالا در مخروط مدیریت فضای تغییر نداشته و اعمال ننماید این اتهام به بیماری فساد تا ابد گریبان شهر را خواهد فشرد و روز بروز جریان منفعت طلب که حتی میتوانند به جریانهای وابسته به خارج نیز متصل و آبشخور اجرای در شهر را به الودگی نفوذ بیشتر بلغزانند ، فراهم آید.

دوم ، انقلابی بودن که در طول این چهل سال شهر تهران عنصری انقلابی بخود ندیده است و مفهوم انتخاب و اعمال رفتار انقلابی در شهر تهران فی الواقع مغفول مانده است.

ما در تهران شعار انقلابی زیاد داشته ایم اما عنصر انقلابی برای سطوح مختلف شهرداری بسیار کم.

شهردار آینده تهران باید قابلیت همکاری با شورای شهر داشته و بستر و چار چوب دراز مدت تشکیلات شهری در تهران را پایه ریزی نماید.

شهردار نباید از کم و کوچک شدن اختیارات خود واهمه داشته و از توزیع روشمند و قانونی اختیارات بگریزد.

شهردار تهران باید یک تشکیلات نظارتی بیافریند تا مناطق در ارزانترین قیمت ، بالا ترین و بهترین پروژه ها را در تهران عملیاتی نمایند.

جنس انتخاب شهردار را همیشه در جنس انتخاب او در مناطق ارزیابی می کنند و ای کاش میتوانستیم شهرداری با این ویژگی ها در تهران داشته باشیم.

حمید رضا نقاشیان