به گزارش صبح اقتصاد، زلنسکی گفته است که اوکراین چیزی کمتر از بازگرداندن تمام اراضی خود، از جمله زمین‌هایی که روسیه از سال ۲۰۱۴ در کنترل خود دارد، نخواهد پذیرفت. اما با توجه به تغییر اندک خطوط نبرد در سال گذشته، بازپس گیری مناطق شرق و جنوب اوکراین – حدود ۲۰ درصد از کشور – به طور فزاینده‌ای بعید به نظر می‌رسد.

واشنگتن پست در گزارشی از شرایط کنونی اوکراین در جنگ نوشته است: در مذاکره با ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه برای پایان دادن به جنگ – شرط زلنسکی مبنی براینکه تا زمانی که نیروهای روسی در سرزمین اوکراین هستند، مذاکره‌ای نخواهد بود – از نظر سیاسی سمی است.

وضعیت موجود افتضاح است. جنگ به بن بست رسیده، مقامات اوکراینی و غربی زلنسکی را تا حد زیادی مقصر می‌دانند. کمک‌های ایالات متحده، مهم‌ترین حامی نظامی اوکراین، ماه‌ها توسط جمهوری خواهان در کنگره متوقف شده است. انتظار می‌رود جت‌های جنگنده مدرن F-۱۶ آمریکا اواخر امسال وارد عرصه جنگ شوند – اما در تعداد محدود، به این معنی که آنها یک تغییر دهنده بازی نخواهند بود. کشورهای ناتو همچنان در کمک‌های خود خویشتن داری می‌کنند که نشان دهنده غوغای اخیری است که پس از پیشنهاد امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه مبنی بر اینکه کشورهای اروپایی نباید اعزام نیرو را رد کنند، خود را نشان داد.

زلنسکی چگونه از این وضعیت خارج خواهد شد؟ مشکل‌ترین کار برای زلنسکی مدیریت انتظارات کشورش است. یک دیپلمات غربی در کی‌یف می‌گوید که حمایت از او در میان اوکراینی‌ها همچنان بالاست، اما پس از دو سال جنگ و تلفات شدید، «همبستگی در حال فروپاشی است.»

یک مقام ارشد اوکراینی گفت: همه، راه‌حل‌های سریع می‌خواهند، اما همه فهمیده‌اند که راه‌حل‌های سریع وجود نخواهد داشت. قرار بود امسال سال انتخاباتی برای زلنسکی باشد، اما قانون اساسی اوکراین برگزاری انتخابات را تحت حکومت نظامی ممنوع می‌کند و برخی از مقامات نگرانند که روسیه، زلنسکی را به دلیل حضور بیشتر از دوره پنج ساله منتخب خود در ریاست‌جمهوری، به عنوان یک حاکم غیرقانونی معرفی کند.

زلنسکی همچنین باید به وعده خود – که او مرتباً آن را تکرار می‌کند – برای بازگرداندن اوکراین به مرزهای سال ۱۹۹۱، از جمله کریمه، عمل کند. این قانونگذار اوکراینی گفت: «مردم باهوش می‌دانند که این واقع بینانه نیست، رهبری سیاسی باید این لفاظی را در مقطعی تغییر دهد.»

بدبینی در مورد شرایط میدان نبرد اوکراین در ماه‌های اخیر افزایش یافته است زیرا نیروهای روسیه ابتکار عمل را در میدان نبرد دوباره به دست گرفته‌اند، عمدتاً به این دلیل که اوکراینی‌ها با کمبود نیرو و مهمات مواجه هستند. اوکراین برای تسلیحات به شرکای غربی خود متکی است، اما بسته امنیتی ۶۰ میلیارد دلاری ایالات متحده برای شش ماه در کنگره متوقف شده است.

در همین حال، دولت اوکراین در تلاش است تا کمبود پرسنل خود را برطرف کند زیرا اقدامات برای بسیج سربازان بیشتر، جامعه را تقسیم کرده است. کی‌یف اکنون در حال آماده شدن برای احتمال قطع کمک‌های ایالات متحده است. مایک جانسون، رئیس مجلس نمایندگان آمریکا اخیراً گفته است که این بسته می‌تواند طی روزهای آینده به رای گذاشته شود، اما انتظار می‌رود که با بازنگری‌هایی مواجه شود، مانند ارائه پول به عنوان وام، که به بدهی عظیم اوکراین اضافه می‌کند. حتی اگر این کمک‌ها به زودی تصویب شود، این تأخیر سیگنال روشنی را ارسال کرده است که کمک‌های آینده تضمین نشده است، به ویژه با انتخابات ریاست جمهوری امسال ایالات متحده.

مقامات همچنین نگرانند که اروپا فاقد ظرفیت تولید برای جبران کمبود آمریکا است، به ویژه در زمینه توپخانه و مهمات دفاع هوایی – بزرگترین نیازهای اوکراین. زلنسکی گفته است که اوکراین تولید داخلی را در اولویت قرار داده است اما تاکنون تنها بخش کوچکی از نیازهای خود را تامین می‌کند. نیروهای روسی اکنون شش برابر اوکراینی‌ها در خط مقدم تیراندازی می‌کنند.

یک مقام اوکراینی می‌گوید: «ما نیم سال است که بدون مهمات هستیم. مهمات کافی نیست. وضع بدتر خواهد شد. و که چی؟ چه گزینه‌های دیگر وجود دارد؟ اگر شرکایی که قول داده‌اند مهمات را به ما بدهند، آن را ندهند، البته اوضاع بدتر می‌شود اما تصویر آمریکا هم در جهان بدتر خواهد شد.»

یک سال پیش، زمانی که اوکراین یک ضدحمله بزرگ با تانک‌های مدرن و خودروهای جنگی که به تازگی توسط شرکای غربی تهیه شده بود، آماده می‌کرد، حال و هوای کی‌یف محتاطانه و خوش‌بینانه بود. اما این حمله نتوانست دستاوردهای قابل توجهی داشته باشد و سلاح‌های جدید تعیین کننده نبودند. حملات اوکراین در عمق روسیه با هدف قرار دادن زیرساخت‌های نظامی و لجستیک مانند انبارهای نفت افزایش یافته است، اما نیروهای کی‌یف همچنان در خط مقدم تحت فشار هستند و اخیراً به عقب رانده شده‌اند.

اوکراینی‌ها خود را برای یک جنگ طولانی آماده می‌کنند. برخی از آنها از سال ۲۰۱۴، درگیر شده‌اند. یکی از سفیرهای غربی گفت: «اوکراین قدرت انجام یک حمله دیگر را ندارد.» دو سناریو وجود دارد. یکی از سناریوها این است که از حمایت برای حفظ خطوط دفاعی برخوردار شوند. دوم اینکه حمایت کافی وجود ندارد و اوکراین به هر حال ناامیدانه و با نیروی انسانی کمتر از خود دفاع خواهد کرد. این سفیر گفت: اگر کی‌یف امسال با نیروهای روسیه با حمایت ناکافی مواجه شود، تلفات ارضی افزایش خواهد یافت و اوکراین عقب‌نشینی خواهد کرد. سفیر گفت که اوکراین و شرکای آن باید برای سال ۲۰۲۵ به عنوان «یک سال جنگ دیگر، نه مذاکرات صلح» آماده شوند. اگر [غرب] خواهان صلح است، نه تنها باید به نیازهای کنونی اوکراین پاسخ دهد، بلکه باید از سال ۲۰۲۴ برای ارائه هر چیزی که برای وارد شدن به حالت تهاجمی و دستیابی به دستاوردهای اساسی در سال ۲۰۲۵ به اوکراین لازم است، استفاده کند.»

اما اوکراین باید برخی از نیازها را به تنهایی برآورده کند. فرماندهان میدانی کمبود نیرو را در خط مقدم گزارش کرده‌اند، به‌ویژه نیروهای پیاده که در جلوترین مواضع مستقر می‌شوند. فرماندهان نظامی برای بسیج در مقیاس بزرگ فشار آورده‌اند، اما زلنسکی با وجود اینکه کی‌یف می‌گوید مسکو قصد دارد ۳۰۰۰۰۰ سرباز دیگر را به خدمت بگیرد، ابراز تردید کرده است.

زلنسکی اخیرا قانونی را امضا کرده است که حداقل سن سربازی اوکراین را به ۲۵ سال کاهش می‌دهد، اما او گفته است که بسیج حدود ۵۰۰۰۰۰ سرباز دیگر، همانطور که فرمانده سابق کل اوکراین پیشنهاد کرده بود، انجام نخواهد شد. ژنرال الکساندر سیرسکی، فرمانده جدید ارتش، گفته است که رقم ۵۰۰۰۰۰ نفر پس از ممیزی پرسنل «به میزان قابل توجهی کاهش یافته است.» در همین حال، پیش‌نویس قانونی در مجلس برای گسترش پارامترهای سربازگیری، هزاران اصلاح شده است.

دومین دیپلمات غربی در کی‌یف گفت که دولت زلنسکی و پارلمان اوکراین در حال بازی «پینگ پنگ سیاسی» در مورد بسیج نیرو هستند، زیرا این بسیج نامحبوب است. در حالی که هزاران نفر اوایل جنگ داوطلب جنگ شدند، این روزها تعداد کمی از کسانی که قبلاً ثبت نام نکرده‌اند،  می‌خواهند به جنگ بروند. این دیپلمات گفت: «هیچ کس واقعاً نمی‌خواهد در این مرحله مسئولیت را بر عهده بگیرد. اما این کار باید انجام شود. منظورم این است که شما نمی‌توانید اینگونه ادامه دهید. من در مورد افرادی می‌شنوم که در جبهه هستند و دیگر نمی‌توانند آن را تحمل کنند و بعد وقتی به مرخصی برمی‌گردند نمی‌خواهند به جبهه بازگردند. تنش‌های اجتماعی پیرامون آن نیز وجود دارد.»

یک بسیج در مقیاس بزرگ نیز چالش‌های اقتصادی را به همراه خواهد داشت. پول حقوق سربازان نمی‌تواند مستقیماً از کمک‌های خارجی تأمین شود و برخی از صنایع هم اکنون با کمبود نیروی کار مواجه هستند. اقتصاد اوکراین تحت فشار حملات موشکی و پهپادی مکرر است که زیرساخت‌های انرژی را هدف قرار می‌دهند و سرمایه‌گذاری تجاری خارجی را نیز ترسانده است. بنابراین، اوکراین تا کی می‌تواند در جنگ مقاومت کند؟ یک قانونگذار اوکراینی می‌گوید که این کشور تا ۱۰ سال دیگر با وضعیت موجود دوام نخواهد آورد. با این حال، دیگران فکر می‌کنند که این مبارزه می‌تواند حتی طولانی‌تر هم ادامه یابد.

تیموفی میلوانوف، استاد دانشکده اقتصاد کی‌یف و وزیر سابق دولت، می‌گوید: این یک فکر ناخوشایند است، اما وقتی برخی می‌گویند ممکن است چندین دهه طول بکشد، هیچ کس آن را به چالش نمی‌کشد. هیچ کس سرزمینی را واگذار نخواهد کرد، اما مردم می‌دانند که بازگرداندن آن ممکن است زمان زیادی طول بکشد. آن موقع شرایط چگونه خواهد بود؟ دیدگاه‌ها متفاوت است. یک جنگ طولانی و در نهایت یک پیروزی؟ سقوط ناگهانی در ساختار قدرت روسیه؟ یک ضد حمله موفق؟ اما همه اینها به حمایتی بسیار متفاوت‌تر از آنچه اکنون اوکراین دارد، نیاز دارد.

انتهای پیام