ورزش همیشه سلامت روان را تقویت نمی‌کند

به گزارش واحد ورزشی خبرگزاری صبح اقتصاد  وبگاه سایِنس دِیلی در گزارشی آورده است:

یافته‌های پژوهشگران معمولاً ورزش را راهی مناسب برای تقویت سلامت روان عنوان می‌کنند، اما یافته‌های جدید محققان دانشگاه جورجیا نشان می‌دهد که این فقط حرکت فیزیکی نیست که بر سلامت روان تأثیر می‌گذارد؛ بلکه چگونگی، مکان و دلیل ورزش‌کردن است که اهمیت دارد.

آن‌ها تأکید می‌کنند که زمینه (context) یعنی اینکه چه کسی در هنگام ورزش به همراه شماست، چرا ورزش می‌کنید و حتی آب‌وهوا، تأثیر ورزش بر خلق‌وخو را تعیین می‌کند.

پاتریک اُکانر (Patrick O’Connor)، یکی از نویسندگان مقاله و استاد گروه حرکت‌شناسی کالج مری فرانسیس ارلی، گفت: پژوهش‌هایی که تا کنون درباره فعالیت بدنی انجام شده بر مدت زمان ورزش یا میزان کالری سوزانده‌شده متمرکز بوده است.

وی توضیح داد: میزان ورزش، روش غالب پژوهشگران برای فهم چگونگی تأثیر فعالیت بدنی بر سلامت روان بوده است؛ اما این نکته اغلب نادیده گرفته می‌شود که آیا این دقایق با یک دوست یا به‌عنوان بخشی از یک بازی صرف ورزش شده است یا خیر.

یافته‌ها نشان می‌دهد انجام فعالیت‌ بدنی در اوقات فراغت مانند دویدن، شرکت در کلاس یوگا یا دوچرخه‌سواری تفریحی، تأثیرات مثبتی بر سلامت روان می‌گذارد. به گفته پژوهشگران، این تأثیرات ممکن است بسته به محیط و شرایط پیرامون فعالیت، تفاوت چشمگیری داشته باشد.

ورزش و سلامت روان

مطالعات متعدد نشان داده‌اند افرادی که در اوقات فراغت خود به طور منظم به فعالیت بدنی می‌پردازند، معمولاً افسردگی و اضطراب کمتری را تجربه می‌کنند؛ اما این موضوع درباره سایر شکل‌های فعالیت مانند تمیز کردن خانه، زیاد مشخص نیست؛ این یعنی زمینه (context) فعالیت بدنی احتمالاً به اندازه شدت یا میزان آن اهمیت دارد.

اُکانر گفت: برای مثال، اگر یک بازیکن فوتبال در زمین بدود و توپی را شوت کند که به گل پیروزی تیمش منجر شود، سلامت روان وی فوق‌العاده خواهد بود؛ اما در مقابل، اگر دقیقاً همان فعالیت را انجام دهد اما به گل و پیروزی منجر نشود و مردم او را سرزنش کنند، احتمالاً احساسی بسیار متفاوت خواهد داشت. حکایاتی از این دست، نشان می‌دهد که حتی وقتی افراد یک تمرین با شدت مشابه را انجام می‌دهند، زمینه از اهمیت زیادی برخوردار است.

آزمایش‌های تصادفی کنترل‌شده‌ متعددی نیز نشان داده‌اند که انجام منظم ورزش، سلامت روان افراد به‌ویژه مبتلایان به اختلالات سلامت روان، را افزایش می‌دهد؛ با این حال، این مطالعات معمولاً بر اساس نمونه‌های کوچک، کوتاه‌مدت و همگن انجام شده‌اند؛ بنابراین نتایج آن‌ها احتمالاً به گروه‌های بزرگ‌تر و متنوع‌تر تعمیم‌پذیر نیستند.

بر اساس یافته‌های این پژوهش یک فعالیت بدنی مشابه، می‌تواند بسته به اینکه با چه کسی و همچنین در چه مکان و زمانی و چگونه انجام شده، بسیار متفاوت به نظر برسد. زمینه می‌تواند از پویایی همسالان و سبک مربی گرفته تا شرایط خارجی مانند آب‌وهوا یا زمان روز متغیر باشد.

اُکانر گفت: اگر سعی داریم با ورزش به سلامت روان افراد کمک کنیم، نه تنها باید به میزان و روش آن فکر کنیم، بلکه باید بپرسیم: زمینه چگونه است؟

این پژوهشگر معتقد است، حرکت به تنهایی اهمیت ندارد؛ این معنا، محیط و تجربه پیرامون فعالیت است که تأثیر ورزش بر سلامت روان را تعیین می‌کند.