به گزارش صبح اقتصاد، روز گذشته به طور رسمی اعلام شد که از امروز ۱۸ اسفندماه بلیت فیلم‌های اکران نوروزی با قیمت جدید به فروش می‌رسد و سینماهای مدرن، ممتاز و درجه یک و دو به ترتیب با بلیت‌های ۴۵، ۳۵ و ۲۵ هزار  تومانی پذیرای مخاطبان خود خواهند بود. این افزایش قیمت اگرچه پیش‌تر با طرح دلایلی درخواست شد و گفته شده بود که تمام صنوف مختلف مرتبط با این مسئله، با آن موافق بودند و نیز تاکید شد که “با هدف جذب بیشتر مخاطب” تصمیم‌گیری شده، اما از شب گذشته تا کنون واکنش‌های مختلفی را به همراه داشته است.

در این باره امیرحسین علم‌الهدی – کارشناس فرهنگی  یاداشتی نوشته و تاکید کرده که با تورم لجام‌گسیخته و افزایش ۵۰ درصدی بهای بلیت سینماهایی که بیشترین مخاطب را دارند چطور می‌توان تعداد مخاطبی اندازه سال ۹۸ جذب کرد؟ او پیشنهادهایی را در این‌باره ارائه کرده که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید.

«افزایش ۵۰ درصدی بهای بلیت سینماها چشم‌انداز روشنی را در سال ۱۴۰۱ پیش روی سینمای ایران قرار نمی‌دهد.

ببش از ۷۰ درصد فروش کل سال سینمای ایران‌ متعلق به سینماهایی است که بلیت آن ها رشد ۵۰‌ درصدی داشته است. سینماهای مدرن یا همان پردیس‌های سینمایی تازه‌ساز در سال ۱۴۰۱ با افزایش بهای بلیت مواجه می‌شوند و گویا افزایش حیرت‌انگیز هزینه تولید و توزیع و سینماداری راهی جز افزایش بهای بلیت پیش روی سینمای ایران نگذاشته است!

در سخنان کارشناسان حوزه صنعت و کشاورزی و… مشاهده کرده‌ایم که به دلیل افزایش هزینه تولید مایحتاج روزانه مردم، سرانه مصرف گوشت و لبنیات و برنج و مرغ کاهش شدید داشته است و تولیدکنندگان و توزیع کنندگان و فروشندگان از این وضعیت ناراضی هستند!

خب پیام روشنی دارد این تحلیل‌ها که مردم واکنش مستقیم نشان می‌دهند به افزایش هزینه‌های ضروری خود و چاره‌ایی ندارند جز مصرف کمتر! و دیگر تکلیف مخاطبان سینمای ایران که فقط محصول داخلی استفاده می‌کنند و مایحتاج ضروری هم نیست، روشن است!

و حالِ سینما که در سال ۹۸ سال قبل پاندمی کرونا با ۲۶ میلیون بلیت سال نسبتا خوبی را در دهه ۹۰ (‌فارغ از تعریف خوب بودن!) پشت سرگذاشت و در سال ۱۴۰۰ نیز توانست طی ۱۲ ماه جمعیت حدود ۷ میلیون نفری را به سینماها جذب نماید (‌البته با توجه به پاندمی کرونا)، حال چگونه می‌تواند در سال ۱۴۰۱ و با تورم‌ لجام گسیخته معادل حفظ مخاطب حداقلی سال ۱۳۹۸ را با این افزایش ۵۰ درصدی بهای بلیت کنترل نماید؟

بیاییم‌ یک ضرب و تقسیم ساده بکنیم؛ اگر در سال ۱۴۰۱ سینمای ایران ۲۶ میلیون بلیت همانند سال ۹۸ به فروش رساند یعنی با میانگین قیمت بلیت حدود ۳۹ هزارتومانی در سراسر کشور (‌میانگین قیمت بلیت همه سینماها با تمام درجات کیفی آنان) بیش از ۱۰۰۰ میلیارد تومان باید فروش سال ۱۴۰۱ باشد! یعنی  بیش از ۳۶۰ درصد افزایش فروش  نسبت به فروش حدود ۳۰۰ میلیارد تومانی سال ۱۳۹۸!

عددی غیر ممکن و دست نیافتنی! اما سینما چه باید بکند؟

توصیه‌های اینجانب برای تغییر سیاست “فقط افزایش قیمت بلیت” برای جبران هزینه‌ها به “افزایش مخاطب با مدیریت میانگین قیمت بلیت در سطح حدود ۳۳ هزار تومان!” برای پردیس‌های سینمایی که فروش ۷۰ درصد سینمای ایران را در اختیار دارند، است:

۱) افزایش روزهای عرضه بلیت نیم‌بها به دو روز

۲) سطح قیمت بلیت روزهای عادی بیش از ۳۵ هزارتومان نباشد.

۳) کلیه ساعات قبل از ۴ بعدازظهر ایام عادی بلیت ۳۰  هزارتومان باشد.

۴) در ایام تعطیل قبل از ۴ بعدازظهر بهای بلیت ۳۵ هزارتومان و بعد از ساعت ۴ بعدازظهر ۴۵ هزار تومان باشد.

۵)‌سینماها باشگاه مخاطبین خود را فعال کنند و تخفیف‌های محرک‌دار در ایام و ساعات رکود سینما در اختیار اعضای باشگاه بگذارند.

۶) بلیت‌های گروهی برای مخاطبین با تخفیف معنادار قرار گیرد.

۷) سانس‌های راکد و کم‌مخاطب و حتی با مخاطب متوسط  سینماها با سه قیمت بلیت ( ۱۵، ۲۵ و ۳۵ هزارتومان)  براساس قرارگیری صندلی‌ها  به پرده سینما از لحاظ کیفی  در اختیار مخاطبان گذاشته شود.

و نهایتا هر مالک و مدیر سینما براساس منطقه جغرافیایی خود فارغ از درجه کیفی سینما بلیت‌های خود را براساس شناخت مخاطب و درآمد منطقه‌ایی مردم، نرخ گذاری کند.»

روز گذشته اعلام شد که جدول پیشنهادی افزایش نسبی قیمت بلیت سینماها که از سوی شورای صنفی نمایش به سازمان سینمایی پیشنهاد شده بود، با در نظر داشتن رویکرد “جذب بیشتر مخاطب و حضور حداکثری گروه‌های مختلف مردم” از سوی سازمان سینمایی تعیین شده است.

بر این اساس در کنار افزایش نسبی پیش‌بینی شده، سینماها موظف شدند سانس‌های اول همه روزهای هفته را به صورت نیم بها بلیت بفروشند.