کار فرهنگی باید دست اهلش باشد؛ پای صحبت اهالی سینما، فرهنگ و هنر

به گزارش واحد فرهنگی خبرگزاری صبح اقتصاد نادره رضایی معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی چندی پیش گفت که کار باید به اهلش سپرده شود و هنرمندان و صنف پای کار آورده شوند و از هنرخود حمایت کنند تا در واقع این واسپاری شکل بگیرد. البته ممکن است صنوف تجربه خاصی در مورد این کار نداشته باشند و با توجه به مسائل سال‌های اخیر حتی برخی از اصناف ظرفیت و توان ایجاد سازکار و سرعت عمل بخشیدن به این موضوع را هم نداشته باشند.

در این میان آنچه مشهود است توان مدیریتی است؛ هنرمندانی که مدیر می‌شوند و در همان وهله نخست، خود باید پای کار باشند و هنرمندان در راس اولویت‌ها. هنرمندانی که مساله مدیریت بخش فرهنگ و هنر را از فعالیت هنری متمایز می‌دانند بر مسئولیت‌پذیری مدیران و لزوم رفتاری عادلانه با اهالی هنر تاکید دارند.

رسول نجفیان بازیگر و نوازنده نیز گفت: به شدت موافق سپردن کار فرهنگ و هنر به اصناف هستم. مگر می‌شود که اتاق جراحی را به من بسپارند. چه ربطی دارد؟ من که نمی‌توانم جراحی یا مکانیکی را مدیریت کنم. باید هر کاری را به اهلش سپرد و این که به شدت اعتقاد دارم که بخش فرهنگ را باید به اهل آن سپرد، به آنهایی که خصوصا اهلیت دارند. آن وقت است که فرهنگ به جایگاه خود برمی‌گردد.

محسن قصابیان بازیگر تاکید کرد: اولین متولی خود دولت است؛ دولت باید متولی سپردن کار به اصناف باشد بخصوص برای تئاتر و بعد برای هنرهای ترکیبی دیگر اما اگر دیگرانی هم باشند که در واقع اهل فن باشند و بتوانند این مقوله را جلو ببرند. در مجموع این امر به نفع جامعه است.

معتقدم که سینماگرها باید سینمای ایران را بگردانند

رضا توکلی بازیگر هم اظهار داشت: فرض کنیم به جای نانواهای تهران کسان دیگری این نانوایی‌ها را بگردانند، به چه شکلی می‌تواند آن را بگرداند؟ معتقدم که سینماگرها باید سینمای ایران را بگردانند. طوری که نگاه بین‌المللی به سینمای ما داشته باشند. البته نگاه داخلی هم جای خودش را دارد. اما به نظر می‌رسد که نگاه بین‌المللی می‌تواند کارساز باشد و فرهنگ ما را منتقل کند و روابط اجتماعی و فرهنگی ما و آنچه حق مطلب بوده و در دنیا ادا نشده، سینما می‌تواند ادا کند اما به شرط این‌که سینماگر حرفه‌ای صادقانه و عادلانه در جای خود قرار بگیرد. این که عدالت می‌گویم، معنایش آن است که تحت تاثیر روابط قرار نگیرد. عدالت باید اجرا شود. یعنی مدیری که می‌نشیند و مسئولی که در جایگاهی برای سینما قرار می‌گیرد استثنایی برای کسی قائل نشود.

بازیگران قدر و بزرگ‌تر و قدرتمندی داریم اما چطور می‌شود که در سال بیکار هستند؟ به دلیل این بی‌عدالتی است که در سینما برقرار است

وی افزود: یعتی بر اساس قوانین سینما رفتار کند و هر کسی به حق خودش برسد. این گونه نباشد که عده‌ای در سینما کار و عده‌ای هم فقط تماشا می‌کنند و عده‌ای هم در خانه نشسته‌اند. بازیگران قدر و بزرگ‌تر و قدرتمندی داریم اما چطور می‌شود که در سال بیکار هستند؟ عامل این مساله بی‌عدالتی در سینما است.

توکلی گفت: باید به عدالت و نقطه مشترک بین سینماگران و مخاطبان مملکت و نگاه بین‌الملل به سینما برسیم.

بحث هنر با مدیریت جداست

حسین سحرخیز بازیگر هم گفت: زمانی این اعتقاد را داشتم که باید موقعیت‌ها به خود صنوف داده شود اما بعد از یک سری مطالعات و تجربیات به این نتیجه رسیدم که بحث مدیریت با این که بازیگر، کارگردان یا نویسنده هستم و بتوانم بنشینم پشت میز و بتوانم مدیریت کلان را سیاستگذاری کنم تفاوتی دارد که باید آن را درک کرد.

او افزود: بحث مدیریت فرق دارد و کسی که البته پشت میز مدیریتی می‌نشیند باید با فضای فرهنگی و هنری جامعه کاملا آشنا باشد و شناخت کافی داشته باشد. در این شکی نیست. اما این که بگوییم صنف نویسندگان یک نویسنده را به عنوان مدیر سیاستگذاری های کلان بکار گرفته، الزاما به معنای نداشتن مشکل نیست. چون مساله مدیریت، یک بحث است و هنر یک بحث دیگر. باید به تجربیات دیگر کشورها توجه کرد، به عنوان نمونه در آلمان سالن های تئاتر را منتقدان بزرگ مدیریت می‌کنند.

رضا فیاضی بازیگر هم گفت: درستش هم این است که هر کاری دست کاردان آن باشد. هر کاری اصول خودش را دارد. اما البته واقعیت این است که وقتی هنرمندان ما هم به آنجا می‌روند (مدیریت) آلوده یک چیزهایی سر موقعیت و .. می‌شوند. شاید واقعا نتوانند آنچه باید را انجام دهند. این مشکل اساسی است. قدرت متاسفانه مساله است. در یک جایی قرار می‌گیرد که مدیر است و یادش می‌رود خودش بازیگری است که باید به دوستان بازیگر خود خدمت کند. اما به اعتقاد من مهم این است که اگر یک مسئولی هر لباسی که تنش باشد و هر رشته‌ای که باشد احساس مسئولیت کند و احساس کند که باید در این جایگاه خدمت کند.

وی افزود: من رضا فیاضی ممکن است بگویم مدیر فلان جا شوم. من مدیریت بلد نیستم و خراب می‌کنم. اما اگر آگاه باشم و بتوانم این کار را انجام دهم، چه بهتر که انجام دهم. این اصل ماجراست.

اجازه دهند خود بچه‌های فرهنگی و فیلمساز کار خودشان را انجام دهند

هادی انباردار تهیه‌کننده در خصوص ضرورت سپردن کار فرهنگی به اصناف، ضرورت پیگیری و فعالیت صنفی گفت: معتقدم که در اصل باید حمایت‌هایی که از خیلی‌ها برای فیلمسازی می‌کنند متوقف کرده و اجازه دهند خود بچه‌های فرهنگی و فیلمساز کار خودشان را انجام دهند. به این صورت که از آنها برای اکران و فروش فیلم حمایت کنند. این یعنی توزیع عادلانه می‌شود.

این تهیه‌کننده سینما و تلویزیون گفت: اگر فقط بخواهند به عده‌ای کمک کنند که فقط برای بخش دولتی کار کنند، بودجه‌ها به سمت‌هایی می‌رود که …

نیاز نیست کسی واگذاری کند و خود اهالی سینما باید به آن فکر کند

مسعود اطیابی کارگردان هم اظهار داشت: واسپاری لازم نیست. خود صنف فرهنگی باید کار خودشان را انجام دهند. نیاز نیست چیزی را به کسی واگذار کنند. خود اهالی سینما باید به آن فکر کند و هر کسی باید فکر کند که خودش کار کند و وابسته به دولت نباشد.

رامین پرچمی بازیگر سینما و تلویزیون گفت: طبیعتا خیلی خوب است که هر صنف کار را به دست بگیرد و دولت کنار بکشد. اگر خصوصی‌سازی را در سینما پیاده کنند وضعیت خیلی بهتر می‌شود و اکنون هم این اتفاق دارد می‌افتد اما باز خانه سینما مقداری وابستگی دولتی دارد اما در مجموع کار دست هر کسی از هر صنفی باشد بهتر اداره می‌شود.

ناصر آقایی بازیگر هم اظهار داشت: طبیعتا فرهنگ ریشه رشد و پیشرفت و تعالی هنر است. بنابراین، فرهنگ‌سازی برای تمام کسانی که در کار فرهنگ و هنر دستی دارند، رسالت اصلی محسوب می‌شود.

هر چیزی که دست کننده کارش باشد، مطمئنا بهتر از آن درمی آید

مرتضی عقیلی پیشکسوت سینما و تلویزیون هم گفت: هر چیزی که اجرای آن در دست کاردان و کننده باشد، مطمئنا بهتر از آب درمی آید. پدرم به من نصیحت می‌کرد که هر کاری می‌خواهی شروع کنی اول برو آن را یاد بگیر بعد وارد آن شو. هر کاری را باید به کاردانش سپرد.

محمد شیری بازیگر پیشکسوت سنما و تلویزیون نیز در مورد ضرورت فرهنگ سازی خاطرنشان کرد: آنقدر این روزها بی‌اخلاقی در جامعه می‌بینیم که آدم نگران نسل آینده می‌شود. از همکاران خوبم، عزیزانی که در حرفه هنر مخصوصا بازیگری هستند، می‌خواهم که خیلی حواسشان جمع باشد که شرافت هنر را از بین نبرند و جوان‌هایی که می‌خواهند وارد این حرفه شوند، حواسشان باشد که برای تبدیل شدن به چهره شیاطین مرئی و نامرئی در مغزشان و وجودشان رسوخ نکند. با زبان بی زبانی می‌گویم خدای ناکرده شیطنت نکنند. هنر بسیار شریف است. احترام هنر را داشته باشند.

از همه طیف‌ها استفاده شود نه فقط یک طیف خاص و یک عده خاصی

فرهاد بشارتی بازیگر هم گفت: هنرمندان، اصناف و مسئولان باید با هم تعامل داشته باشند. در فرهنگ‌سازی آن باید به گونه‌ای سطح کار حفظ شود. مانند دهه‌های ۷۰، ۸۰ و ۹۰ که اکنون مقداری از هم فاصله گرفته‌اند. فرهنگ آن از بین رفته است. به گونه‌ای باید به سمت و سویی رفت که همه با هم تعامل داشته باشند و از همه طیف‌ها استفاده شود نه فقط یک طیف خاص و یک عده خاصی. فکر کنم این تعامل اگر وجود داشته باشد، زمینه فرهنگ‌سازی فراهم می‌شود و همه به گونه‌ای از کار فرهنگی و تولید فرهنگی راضی می‌شوند و بهره هم می‌برند.

بهناز پورفلاح بازیگر گفت: ورود و دخالت افرادی که در فرهنگ و هنر سررشته ندارند و فقط به صرف این که سرمایه وارد این حیطه می‌شوند ضربه به فرهنگ سازی است. چون دیدگاه بیزینسی نمی‌تواند رسالت افرادی را که هنر را خوانده‌اند و آن لمس کرده‌اند، به ثمر برسانند.

ناصر شفق تهیه‌کننده، مدیر سینمایی و همچنین مدیر ورزشی هم گفت: نه تنها در عرصه سینما که در هر رشته ای سپردن کار به صف و یا مجموعه خودش بهترین کار ممکن است. مسئولان دولتی الزاما توان و دانش کافی برای اداره جامعه هنری و تصدی آن را ندارد.

وی گفت: دولت باید تصدی گری را رها کرده و آن را به مردم و اهالی کار واگذار شود. سینما هم باید همانند هر زمینه فعالیت دیگری به فعالان این صنف واگذار شود.

آرش نوذری بازیگر هم گفت: سپرده شدن کار هنر به اصناف که دغدغه همه ماست. اما اتفاقی نمی‌افتد و این که چرا اتفاقی نمی‌افتد، این را باید بررسی کرد.

ما خودمان که کاره‌ای نیستیم

او افزود: ما که کاره‌ای نیستیم، تصمیم‌گیرندگان کسان دیگری هستند. شما که در جیبت پول است تصمیم می‌گیری به کدام مغازه بروی و از چه کسی خرید کنی.

نوذری گفت: طبیعتا هر تولیدکننده‌ای دنبال کار با کیفیت بهتر و تولید ارزان‌تر است و این اتفاق موقعی می‌افتد که صنف عده‌ای را مجبور کند که از یک مکان، جا و سندیکا عوامل را انتخاب کند و این اتفاق نمی‌افتد، برای این‌که کار ما قانونمند نیست.

محمدرضا عیوضی خواننده هم گفت: اعتقاد دارم مدیرانی باید در این زمینه کار کنند که فرهنگ را خوب درک کند و فرهنگیان خودشان باید کارشان را انجام دهند. چون صنف شناخت بهتری نسبت به فعالان حوزه خودش دارد حتما درون آنها مدیرانی هستند که می‌تواند کار را به ثمر برسانند.

او افزود: معمولا سینماگرانی که خودشان درگیر ساخت فیلم و یا بازیگری و تهیه‌کنندگی هستند و همچنین در عرصه موسیقی، شاید مقداری تنش ایجاد کنند. کسی که می‌خواهد فیلم خودش را بسازد مقداری هوای خودش را نسبت به دیگر فیلم‌ها را دارد. باید مدیری باشد که شناخت داشته باشد و درگیر این کار نباشد.

مهوش وقاری بازیگر هم گفت: همیشه کار باید به کاردان سپرده شود. متاسفانه الان انگار رسم شده که اتفاقا، این اتفاق نمی‌افتد. به همین خاطر یک بی‌نظمی در همه کارها وجود دارد و نه فقط در کارهای فرهنگی. من فکر می‌کنم در هر رشته‌ای و فعالیتی بهتر است کار به افرادی سپرده شود که شده ذره‌ای از آن حرفه و شغل اطلاعاتی داشته و یا کاملا به آن آگاه باشد. بنابراین فکر می‌کنم که این یک باید است. باید این اتفاق بیفتد که متاسفانه نیفتاده است.

هر کسی باید در جای خودش قرار بگیرد

حسام نواب صفوی بازیگر هم خاطرنشان کرد: هر کسی باید در جای خودش قرار بگیرد، اگر قرار نگیرد، وضعیت بغرنجی پیش می‌آید. هر کسی باید در جای تخصصی خود قرار بگیرد و باید همین‌گونه باشد.

وی افزود: کسی که فرهنگی است، باید کار فرهنگی کند و کسی که تخصصش نفت است باید در تخصص خودش بکار گرفته شود، همینطور کسی که تخصص ریاضیات دارد.

پویا امینی بازیگر هم اظهار داشت: مقداری در بلاتکلیفی و سردرگمی در این چند سال هستم اما طبیعتا هر چقدر که از خود این عزیزان استفاده شود در جهت فعالیت‌‎های فرهنگی، طبیعتا اتفاقات خیلی بهتری می‌افتد. شاید بزرگترهای ما حواسشان بیشتر از خیلی از دوستان و عزیزان به همکارها و پیشکسوتان و دوستانی که در این عرصه در حال فعالیت هستند باشد.

وی افزود: فکر می‌کنم اگر همراهی باشد، اتفاق‌های قشنگ تری می افتد. گرچه نیاز به نیروی جوانی است و یک شور و حال جوانی که بتواند در کنار نیت خیری که وجود دارد، دوستان را جمع کند.

محمود مقامی بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون هم گفت: خیلی ضرورت‌ها ما داریم که از آنها غافل و عقب هستیم. ما اکنون فرهنگمان با مشکل مواجه است. این اهمیت لازم به فرهنگ داده نمی‌شود. به هر صورت، فرهنگ یک رسانه ملی است و قابل توجه زیادتر از این. به عنوان یک عنصر کوچکی از شبح فرهنگی، افسوس می‌خورم از این بی‌توجهی.