سرمربی تیم ملی فوتبال ایران در طول هفت سال گذشته پیشنهادات زیادی از کشورهای مختلف داشته اما در نهایت وی قراردادش را با فدراسیون تمدید کرد و خبری از کشورهای دیگر نبود! استرالیا ، ژاپن ، کره جنوبی ، چین ، عربستان ، مکزیک ، آفریقای جنوبی ، کلمبیا ، حتی مصر ، الجزایر، منچستریونایتد […]
سرمربی تیم ملی فوتبال ایران در طول هفت سال گذشته پیشنهادات زیادی از کشورهای مختلف داشته اما در نهایت وی قراردادش را با فدراسیون تمدید کرد و خبری از کشورهای دیگر نبود!
استرالیا ، ژاپن ، کره جنوبی ، چین ، عربستان ، مکزیک ، آفریقای جنوبی ، کلمبیا ، حتی مصر ، الجزایر، منچستریونایتد ، ساندرلند ، لیدز و سائوپائولو ، فهرست بی پایان و نام های متعدد تیم های ملی و باشگاهی همگی از مشتریان کارلوس کی روش طی سال های گذشته بوده اند.
اما به راستی چرا تمامی این پیشنهادات درست در مقاطعی مطرح می شوند که کارلوس کی روش در حال مذاکره با فدراسیون فوتبال ایران است؟
همچنین پیشنهادات در برخی رسانه های داخلی پررنگ تر دیده می شود و طبیعتا نگرانی عمومی مردم در سطح جامعه را به همراه دارد. اما در ادامه تمامی گزینه های فوق الذکر که نیمی از پیشنهادات مطرح شده در رسانه ها هم نیست با مربیان دیگری توافق می کنند و کی روش در فوتبال ایران ماندگار می شود؟
نمی توان اندکی به این پیشنهادات زنجیره ای نافرجام بدبین بود؟ حقیقت این است که چنین بازی های رسانه ای در دنیای ورزش یا حتی سیاست معمولا برای گرفتن امتیازات بیشتر صورت می گیرد و البته به خوبی می دانیم کارلوس کی روش شخصیت زیرکی است.
حقیقت این است که پیشنهادات فوق و دیگر پیشنهادات متعدد مطرح شده هرگز در دنیای واقعی شکل جدی پیدا نکرد اما در صفحات رسانه ها بیش از هرجای دیگری به چشم آمد.
آیا تمامی پیشنهادات مطرح شده در رسانه ها خصوصا در زمانی که مذاکرات دوجانبه به نقطه اوج رسیده حقیقت دارد یا می توان تصور کرد که بعضی از این پیشنهادات جنبه تبلیغاتی داشته تا مسئولان فدراسیون فوتبال را مستاصل سازد و کی روش با رسیدن به تمامی امتیازات مورد نظر خودش به تفاهم ایده آلی که در ذهن دارد دست یابد؟
البته در چنین مقاطعی رسانه ها هم باید هوشمندانه عمل کنند تا دانسته یا ندانسته در زمین طرف مقابل بازی نکنند.
