به گزارش صبح اقتصاد، روزنامه گاردین در گزارشی درباره اوضاع فاجعه‌بار غزه آورده است: «زنان در این چادرها و در شرایط کامل غیر بهداشتی زایمان می‌کنند. دود ناشی از سوزاندن چوب برای گرما باعث بروز مشکلات تنفسی شده است. آن‌هایی که نیازمند دریافت دارو هستند، باید به بیش از ۱۰ داروخانه مراجعه کنند تا شاید بخت یارشان باشد و اکثرا هم دست خالی بر می‌گردند.

«محمود ابو رایان» که از شهر شمالی «بیت لاهیا» به رفح رفته و بی‌خانمان است، می‌گوید: هوا خیلی سرد است و چادرها کوچک. تمام چیزی که دارم لباس‌هایی است که می‌پوشم تا گرم شوم و هنوز نمی‌دانم بعدا چه اتفاقی می‌افتد.

یک زن فلسطینی که او هم مجبور شده از بیت لاهیا برود، گفت: اصلا هیچ چیزی اینجا خوب نیست. مجبوریم در سرمای سخت زندگی کنیم. حمام نیست. روی شن می‌خوابیم.

او درحالی‌که فرزندانش گرد آتش جمع شده‌اند تا خود را گرم کنند، ادامه می‌دهد: من سرطان دارم. هیچ تشکی نیست که رویش بخوابم. روی شن‌ها می‌خوابیم. واقعا سخت و سرد است.

فلسطینی‌های بی‌خانمان و آواره که در رفح هستند، نیز همین روایت‌ها را دارند؛ طوفان سرد و بارش باران‌های سیل آسا، جمعیت بالای آوارگان و شرایط غیربهداشتی، نبود غذا و پناهگاه مناسب، مشکل اصلی همگی آنهاست.

بر اساس داده‌هایی که سازمان بهداشت جهانی منتشر کرده، بیماری‌های مسری در سطح هشدار دهنده‌ای رو به افزایش است؛ اسهال خونی، عفونت‌های دستگاه تنفسی، یرقان، هپاتیت و مننژیت.

کمبود آنتی‌بیوتیک‌ها باعث مرگ پس از اعمال جراحی می‌شود. بیماری‌های مزمن، عدم دسترسی به درمان و دارو همگی باعث شده تا این افراد به عنوان قربانیان این جنگ ثبت نشوند.

یک زن ۵۴ ساله فلسطینی که مجبور شد از شمال غزه به رفح برود، می‌گوید: مادرم همین چند روز پیش مُرد. او فشار خون و دیابت داشت. ما در شرایط بسیار بدی در رفح و در یکی از پناهگاه‌های آنروا زندگی می‌کنیم. ما در چادرهایی هستیم که چیزهای اولیه مورد نیاز ما را ندارد و همه چیز به سختی به دست می‌آید.

وی ادامه داد: مسن‌ترها نمی‌توانند این شرایط را تحمل کنند. در چنین مواردی، بیمارستان‌ها نمی‌توانند بیمارانی مانند مادر من را پذیرش کنند چون مجروحان زیاد هستند و هر روز هم به تعدادشان اضافه می‌شود. مجروحان آنقدر زیاد هستند که مجبور می‌شوند در حیاط بیمارستان‌ها بمانند چون تخت خالی نیست. هرگز انتظار نداشتیم که اقوام و خویشاوندانمان را خارج از محل زندگی خود دفن کنیم.

یکی از اعضای پزشکان بدون مرز می‌گوید: شرایط واقعا وحشتناک است. جمعیت خیلی زیاد است و آب پاکیزه در دسترس نیست یا وضعیت آب آشامیدنی بسیار بد است و چون به آب نیاز است مردم کمتر خودشان را می‌شویند. این وضعیت باعث شیوع بیماری‌های همه‌گیر می‌شود و بستر شیوع این بیماری‌ها را فراهم می‌کند. بهداشت و درمان موجود نیز بر خدمات اساسی در بیمارستان‌ها معطوف است.

در میان تمرکز بر آسیب‌های ناشی از درگیری، یک نگرانی فزاینده شیوع بیماری نیز وجود دارد.

«مارگارت هریس» از سازمان بهداشت جهانی اخیرا به «رادیو ملی آمریکا» گفته بود: ما اکنون شاهد شیوع بسیار نگران کننده بیماری‌هایی مانند یرقان هستیم که فرض می‌کنیم هپاتیت A است زیرا شرایط هپاتیت A در همه جا وجود دارد. این یعنی آب کثیف، کمبود خدمات فاضلاب، ازدحام بیش از حد. اما ما واقعا نمی‌توانیم آزمایش کنیم که بدانیم آیا هپاتیت A است یا خیر، زیرا آزمایشگاهی که معمولا از آن استفاده می‌کنیم در بیمارستان الشفاء است و در حال حاضر کار نمی‌کند.

وی ادامه داد: شما دائما در معرض باکتری‌ها و ویروس‌های دیگران هستید. ما شاهد تعداد زیادی اسهال هستیم که به طور معمول در جمعیت غزه در این زمان مشاهده می‌کنیم.

«حنان ویشا» مدیر پروژه «اقدام کمک» در بیمارستان العوده در شمال غزه که اکنون به رفح رفته، اوضاع در این باریکه را با دوران پیش از کشف آنتی بیوتیک توصیف می‌کند که خیلی فاجعه آمیز بود.

او گفت: هپاتیت در میان آوارگان داخلی بیشتر به چشم می‌خورد، چون پناهگاه‌ها و چادرها طوری طراحی نشده‌اند که بتوانند به هزاران نفر خدمت رسانی کنند. هزاران نفر بدون سرپناه در خیابان‌ها می‌خوابند. این واقعا وحشتناک است.

اگرچه گفته می‌شود که اسرائیل می‌خواهد تا پایان ژانویه سال آتی میلادی به کارزار خود علیه غزه و حماس ادامه دهد، اما با آغاز فصل زمستان هشدارها درباره وضعیت وخیم در این منطقه بحران زده، هشدار دهنده شده است.

مدیر پروژه «اقدام کمک» در بیمارستان العوده ادامه می‌دهد: خدای من، زمستان است. اگر مردم از بمباران نمیرند، در خیابان‌ها می‌میرند. ما دعا می‌کنیم که به صورت معجزه آسایی زمستان به تاخیر بیفتد. طوفان و باران مردم را از پای در می‌آورد.

پیام‌های صوتی از سوی کارمندان گروه اقدام کمک به همکارانشان خارج از غزه نشان دهنده وخامت رو به افزایش اوضاع در این باریکه است.

«ابو» که در یک سرپناه سازمان ملل در چادری ساکن است، می‌گوید: باران در اینجا سیل آساست. چادرها با نایلون پوشانده شده‌اند اما چوب‌هایی که برای گرمایش از آن‌ها استفاده می‌کنیم، کاملا خیس هستند. چادرها بیش از این نمی‌توانند در برابر باد و باران مقاومت کنند. مشکل دیگر در حال حاضر گسترش بیماری‌ها به ویژه اسهال است. متاسفانه به آن مبتلا شدم اما خوشبختانه در عرض چند روز بهتر شدم. برای افرادی که در خانه‌های پیش ساخته زندگی می‌کنند تا حدودی بهتر است. آن‌ها گرم هستند و از باد و باران در امان. مردم تلاش می‌کنند تا دارو برای فرزندانشان دریافت کنند اما هیچ دارویی در داروخانه‌ها نیست. این یک فاجعه کامل است.

و چیزی که این وضعیت را پیچیده‌تر می‌کند این است که بسیاری از کسانی‌که در هفته‌های اولیه حمله اسرائیل به جنوب رفتند، تنها با لباس‌های تابستانی خود در میانه یک پاییز گرم بودند. با نداشتن لباس زمستانی، پتو و حتی تشک برای خوابیدن، آسیب‌پذیری مضاعف جان این افراد را تهدید می‌کند.

«رانا» که با فرزندانش در یکی از چادرها زندگی می‌کند، در پیام صوتی که به دست گاردین رسیده، گفت: «برای ماهایی که در چادر زندگی می‌کنیم وقتی طوفان و باران فرا می‌رسد، اوضاع خیلی بد است. فرزندانم از این طوفان به شدت می‌ترسند. طوفان که شروع شد انگار که چادر می‌خواست از جا کنده شود. هوا خیلی سرد است. ما داریم یخ می‌زنیم. نمی‌توانیم پتو پیدا کنیم. به هر یک از ما یک پتو داده‌اند که بسیار هم نازک است. لباس گرم نیست. نمی‌دانیم باید چه کار کنیم. هیچ تشکی برای خواب وجود ندارد. ما روی زمین می‌خوابیم. فرزندانم کوچک هستند. شوهرم اینجا نیست و من تنها هستم.»