به گزارش واحد ورزشی خبرگزاری صبح اقتصاد به نقل از باشگاه پرسپولیس، ابراهیم شکوری درباره آخرین وضعیت پرونده عیسی آلکثیر گفت: روز پنجشنبه ۱۵ آبان و بلافاصله بعد از دریافت رای کنفدراسیون فوتبال آسیا درباره محرومیتی آلکثیر، بلافاصله درخواست شرح تفصیلی رای صادر شده را جهت استیناف خواهی در دادگاه عالی ورزش جهت اقدامات آتی ارائه دادیم.
وی ادامه داد: روز جمعه ۱۶ آبان کمیته استیناف کنفدراسیون فوتبال آسیا اعلام کرد که نامه درخواست باشگاه پرسپولیس را دریافت کرده و شرح تفصیلی رای را به زودی ارسال خواهد کرد.”پرسپولیس پرونده آلکثیر را به CAS میبرد”
روزنامه اعتماد نوشت: «حرفهایها همیشه آدمهای جذابی هستند. مرد و زن هم ندارد. توی فیلمها حتما دیدهاید. لئون با بازی جان رنو یا جف با بازی آلن دلون در سامورایی. خونسرد و کمدیالوگ. در فیلمهای هالیوودی هم که تا به دلتان بخواهد، کاراکترهایی به تصویر کشیده میشود که مو لای درز کارشان نمیرود. عادتهای خاصی دارند و یک نظم مشخص بر زندگیشان حاکم است. آدمهای پرفکتی که یک ویژگی مشترک دارند. همیشه منطق را بر احساسات غلبه میدهند و متوجه شرایط موجود هستند. شخصی که پسوند حرفهای را یدک میکشد اما نمیداند اوضاع از چه قرار است و تصمیماتش کلی باگ دارد، باعث خنده میشود. درست مثل وگان وینسنت در پالپفیکشن با بازی جان تراولتا. کاراکتری که تارانتینو به عنوان کارگردان و نویسنده عمدا او را یک حرفهای خنگ تصویر کرده. مردی که تیپیکال شخصیت حرفهایهای سینما را دارد. شاتگان حمل میکند. خوشگل سیگار میکشد و کتوشلوار مشکی و خفن میپوشد اما مدام گند میزند. مثلا در حالی که با یک گروگان مشغول گفتوگوست اسلحه توی دستش ناغافل شلیک میکند و مغز گروگان را میپاشاند توی دوربین. مخاطب میخندد. از آن لحظه هر چه وگاس بیشتری روی حرفهای بودنش تاکید میکند بیشتر خندهدار میشود. درست مثل برخی از بازیکنان پرسپولیس در این روزها.”پرسپولیس پرونده آلکثیر را به CAS میبرد”
روز سهشنبه یحیی گلمحمدی، سرمربی پرسپولیس در واکنش به شایعه داشتن پیشنهاد نجومی از شرق آسیا یک جمله گفت و شد ختم کلام. «پیشنهاد ندارم. فینال آسیا و قهرمانی احتمالیاش را با هیچ چیزی عوض نمیکنم.» به گلمحمدی نقدهایی وارد است و اتفاقا در شمارههای قبلی همین «اعتماد» به آنها اشاره کردیم. با این حال از اصلیترین ویژگیهای یحیی میتوان به حرفهای بودن او در انتخابهایش اشاره کرد. وقتی بعد از ناکامی در دوره نخست حضورش در پرسپولیس کنار گذاشته شد بدون جنجال رفت سراغ تیمهای دیگر و بهتر کردن خودش. با تراکتور، ذوب آهن و شهرخودرو. او آن قدر بیحاشیه و منطقی پیش رفت که خود پرسپولیسیها او را دوباره با منت و سلام و صلوات برگرداندند. یحیی میدانست کی باید برود و کی باید برگردد. او حالا هم به خوبی میداند در چه موقعیتی است. فینال لیگ قهرمانان آسیا. جایی که هر تیم هر سرمربی یا هر بازیکنی آرزویش را دارد. مهمترین تورنمنت فوتبالی باشگاهی آسیا و حتی مهمتر از جام ملتهای آسیا. فرصتی برای حضور در جام باشگاههای جهان و قرار گرفتن کنار رئال و بایرن و دیگر بزرگان فوتبال جهان. یعنی باز شدن یک دریچه بزرگ به دنیایی که تا دیروز غیر قابل دسترس به نظر میرسید. یحیی میداند اگر تیمهایی به دنبالش باشند با نایبقهرمانی آسیا یا گذشت چند ماه نظرشان عوض نمیشود.”پرسپولیس پرونده آلکثیر را به CAS میبرد”
باید گفت هر مربی دیگری هم جای یحیی باشد باید همین حرف را بزند. این اصول حرفهایهاست. هر کس چه مربی و چه بازیکن که ادعا میکند، حرفهای است باید همین نگاه را داشته باشد. اما آن چه در واقعیت برای پرسپولیس به عنوان فینالیست آسیا رخ داده، داستانی متفاوت دارد. انگار برداری سامورایی را تبدیل به پالپفیکشن کنی. جایی که آدمهای حرفهای داستان تصمیماتی میگیرند و کارهایی میکنند که موجبات خنده دیگران را فراهم میکنند و مخاطب از خودش میپرسد:«واقعا اون کارو انجام داد؟» همانطوری که این روزها هواداران پرسپولیس و کارشناسان فوتبال از خودشان میپرسند: «بازیکنان پرسپولیس واقعا دارن این کارو میکنن؟» و جواب متاسفانه مثبت است.برخی بازیکنان پرسپولیس به محض فینالیست شدن در آسیا شروع به بحرانسازی کردند و با کلیدواژه «پیشنهاد خارجی چند صد هزار دلاری» باشگاه را در منگنه گذاشتند و خون به دل هواداران کردند. تاکید میکنم بازیکنان تیمی که دو ماه دیگر باید در فینال آسیا بازی کنند! شجاع خلیلزاده در راس آنها و به دنبالش بشار رسن به شکل جدی و محمد نادری با آوردن اسم استقلال و چند بازیکن دیگر در حد گمانهزنی!”پرسپولیس پرونده آلکثیر را به CAS میبرد”
- منبع خبر : ایسنا