-آنچه که امروز عرض می‌کنم چند کلمه در آغاز درباره تبریز و آذربایجان است. تصور من این است که این حرف‌ها باید تکرار شود تا ذهن جوانان ما با این حقایق آشنا شود.

-حادثه ۲۹ بهمن ۵۶ یک حادثه جهادی و عملیاتی بود و مایه افتخار مردم تبریز بود. افتخارات تبریز به این کار جهادی محدود نمی‌شود و دامنه افتخارات این شهر و این منطقه بسیار گسترده‌تر است.

– در سیاست شخصیت های برجسته ای، آذربایجان تقدیم کرده است. یکی از خصوصیات این منطقه نخبه پروری است. در ۲۰۰ سال اخیر وقتی نگاه می‌کنیم منطقه آذربایجان یک منطقه جریان‌ساز بوده است. از دوره فتوای تحریم تنباکو میرزای شیرازی، مرحوم مجتهد در این منطقه اثرگذار بودند.  اگر علمایی مثل میرزا جواد مجتهد نبودند این فتوا اثر نمی‌کرد. در تحولات تاریخی و سیاسی کشور این منطقه و تبریز به طور کلی دارای این روحیه جریان سازی بودند.

-آذربایجان دژ استوار ایران در برابر حملات خارجی بوده است. ما با روسیه تزاری و عثمانی و شوروی مواجه بودیم و اگر تبریز و مقاومت‌ها نبود و اگر جانفشانی‌ها نبود ممکن بود این تعرض به مناطق مرزی کشور کشیده شود.

– منطقه تبریز و آذربایجان دو ویژگی هویتی داشته اند. یکی دلبستگی عمیق به اسلام و دوم غیرت و حمیت شدید نسبت به ایران. آذربایجان نسبت به ایران و اسلام حمیت نشان دادند و مکرر دربرابر توطئه بیگانگان و تجزیه طلبی ها ایستادند. نقش آفرینی چهره های آذربایجان در این منطقه زیاد است.

– در انقلاب اسلامی از روز اول یعنی از سال ۴۲، علمای تبریز جزو علمای دستگیر شده کشور بودند. سه نفر از علما در آن ایام تبریز دستگیر شدند و در ایام مشرف به انقلاب هم حرکات زیادی داشتند. بدون یک روایت درست از تاریخ آذربایجان، یک روایت از تاریخ ایران نادرست است.

– شجاعت، غیرت و تدین سه ویژگی مردم تبریز از نگاه امام خمینی(ره) است. مردم تبریز ۱۹ دی قم را دیده بودند. رژیم فکر می‌کرد بعد از کشتار قم، برق چشم را از مردم گرفته است اما در چنین شرایطی مردم تبریز وارد میدان شدند و ابتکار «چهلم گرفتن» را ایجاد کردند. اینکه سلسله چهلم ها راه افتاد و به حرکات عظیم منجر شد، تبریزی ها مبتکر آن بودند.

– اگر حماسه تبریزی‌ها نبود، ممکن بود حرکت خونین قم تک بماند و فراموش شود. مردم تبریز حماسه قم را زنده کردند و خون را در رگ‌های نهضت به جریان انداختند. بعد از انقلاب که دست هایی دنبال تجزیه طلبی بودند، مردم تبریز دست به کار شدند.

– لشکر عاشورا و شهید باکری چهره ای فراموش نشدنی هستند. آنهایی که با او معاشر بودند چیزهایی از معنویت او نقل می‌کنند که انسان را دچار غبطه می کند. در فتنه خلق مسلمان،  مردم مقابل این فتنه ایستادند و امام گفتند کسی دخالت نکند و خود مردم تبریز جواب آنها را خواهند داد. در فتنه ۸۸ نیز یک روز زودتر از تهران وارد میدان شدند و آن فتنه را خنثی کردند.

– یک جبهه ای علیه انقلاب اسلامی تشکیل شد، خُب علت این دشمنی چه بود؟ علت این بود که نظام اسلامی هنجارهای نظام سلطه را رد کرده بود. آنچه که بر دنیا حاکم بود، نظام سلطه بود. دنیا به سلطه‌گر و سلطه‌پذیر تقسیم می‌شد. این یک هنجار جا افتاده جهانی بود. اما نظام اسلامی این نظام را رد کرد. خُب هنجارهای نظام سلطه، رگ حیات استکبار بود. برای اینکه بهانه هایی داشته باشند. یک روز مساله حقوق بشر، موشکی،  منطقه ای و هسته ای را بهانه می‌کردند. جمهوری اسلامی حاضر نبود در سلطه پذیری با آنها همراهی کند.

– دربرابر این دشمنی، ملت ما نیاز دارند که هویت خود را مستحکم کنند. آنچه به یک ملت و نهضت هویت و قدرت می دهد، دارابودن زیربنای فکری مستحکم است. خیلی از کشورهایی که انقلاب کردند و ضد ظلم و استبداد بوجود آوردند، بعد از مدت کوتاهی از آن راه برگشتند. زیرا زیربنا فکری محکمی نداشتند. اینکه می‌بینید گاهی برخی داخلی ها به تقلید از خارجی ها می گویند «ایدئولوژی زدایی» برای این است که زیربنای فکری مهم است.

–  بنده اعتقاد دارم نیروهای فکری نظام اسلامی باید این زیربنای فکری را رونق ببخشند و گسترش دهند. در مقام عمل هم چیزهایی لازم است. نترسیدن، خسته نشدن، ناامید نشدن، تنبلی نکردن و ندانسته در نقشه دشمن وارد نشدن، لازم است. در جای خود هم باید آماده فداکاری بود. در مواردی باید فداکاری کرد. مثل شهید سلیمانی که جانش را بر کف دست گرفت و در میدان های مختلف حضور داشت.

–  فداکاری در مواقعی لازم است اما آنچه همیشه لازم است اینکه ناامید نشویم و تنبلی نکنیم و به دشمن کمک نکنیم. ملت ایران از این خصوصیات برخورادر است. در این تشییع جنازه شهید سلیمانی و ۲۲ بهمن امسال، مردم با شرایط کرونایی وارد میدان شدند و نگذاشتند ۲۲ بهمن تعطیل شود.

– اگر امام تنبلی می‌کرد و ناامید و خسته می شد این حرکت بزرگ ایجاد نمی‌شد. امام لحظه به لحظه مراقب حوادث بود و سپس حکومت نظامی را نفی کرد و همه چیز تمام شد. هرگاه این مجاهدت باشد هدایت الهی هم هست. اگر از خودگذشتگی بود خداوند ما را وانمی‌گذارد.

– اهمیت راهی که ملت ایران طی کرده است بسیار بالاست؛ باید به این اهمیت واقف باشیم. دستاوردهای انقلاب شگفت آور است. البته ما در تبیین این دستاوردها، ضعیف کار کردیم. باید بیش از این، دستاوردهای انقلاب را بگوییم. انقلاب توانست چهره ایران را از یک کشور عقب مانده علمی، و طفیلی و وابسته بودن از قدرت‌های بزرگ به یک کشور آزاد تبدیل کند.

– انقلاب، ملت ایران را از حالت خمودگی، بی هدفی و دنباله روی بیرون آورده است. قبل از انقلاب مردم سرشان پایین بود و زندگی خودشان را می‌کردند. امروز ملت ایران سربلند و شاداب است. امروز هزاران هسته علمی در کشور وجود دارد. در قضیه کرونا و کمک های مومنانه، جوانان وارد میدان شدند درحالی که این چیزها در گذشته وجود نداشت.

– انقلاب مدیریت کشور را از یک حکومت استبدادی و فردی به یک حکومت مردمی تبدیل کرد. امروز مردم هستند که انتخاب می‌کنند، ممکن است خوب یا بد انتخاب کنند اما به هرحال مردم انتخاب می‌کنند.

– تقویت نیروی نظامی و دفاعی کشور از دستاوردهای انقلاب بود. این کشور چند ساعت بیشتر نتوانست دربرابر نیروهای انگلیسی مقاومت کند، اما در ۸ سال تمام قدرت ها زیر اسم صدام با ایران جنگیدند و بعد از ۸ سال هیچ غلطی نتوانستند بکنند. این چیز کمی نیست.

–  امروز وضع نیروهای نظامی ده‌ها برابر از آن روزها بهتر است و یک قدرت بزرگ منطقه ای هستیم.

–  اینکه روز به روز توطئه های گوناگون از سوی آمریکا و اسرائیل انجام می‌گیرد زیرا می‌بینند که انقلاب توقف ندارد و پیش می‌رود.

–  ما در بخش هایی عقب ماندگی داریم که به هیچ وجه قابل قبول نیست و مقصر خود ما مسئولین هستیم و شاید مردم هم در بخش هایی دخالت داشته باشند. این بخاطر انقلابی عمل نکردن است. هر کجا انقلابی عمل کردیم عقب ماندگی نداشتیم و هرگاه حرکتی ناشی از کسالت داشتیم عقب ماندگی ایجاد شد، بخصوص در وضع معیشت. در همین زمینه البته نسبت به قبل از انقلاب بازهم جلوتر هستیم اما باید عدالت اقتصادی به معنای واقعی در کشور محقق شود. خُب وضع فعلی در شان و باب انقلاب نیست.

–  دشمن روی ناکامی های ما تبلیغات و جنگ روانی می‌کند و ناکامی ها را چند برابر بزرگتر نشان می‌دهد ولی پیشرفت ها را نشان نمی دهد و کتمان می‌کند برای اینکه جوانان ما را ناامید و بدبین کند. از دروغ هم باکی ندارند. برخی از عناصر داخلی از روی غفلت، همان حرف ها را بازتاب می دهند.

–  ما این نابسامانی و ناکامی ها را داریم. مردم از اوایل انقلاب نسبت به ابتدای انقلاب حساس تر هستند. مردم با آرمان های انقلاب آشنا هستند و دنبال آن هستند از این رو  به فساد اعتراض می‌کنند و هرکجا مبارزه با فساد باشد مردم علاقه نشان می‌دهند. هرکجا حرکت به سمت کمک به مردم ضعیف باشد، طرفداری نشان می دهند.

– انتخابات در کشور ما یک فرصت بزرگ است و نباید آن را از دست داد. مخالفان جمهوری اسلامی نمی‌خواهند ما از این فرصت استفاده کنیم. انتخابات یک ظرفیت بزرگ برای پیشرفت کشور است. شور انقلابی مردم را نشان می‌دهد و وقتی مردم در انتخابات شرکت کنند این موجب امنیت کشور و پس زدن دشمنان می‌شود و موجب خواهشد شد دشمنان به ما طمع نکنند.

– هرچه انتخابات پرشورتر و هرچه با اقبال عمومی مردم همراه باشد اثرات و منافع آن برای مردم بیشتر است. نزدیک انتخابات که می‌شود دشمنان شروع می‌کنند و می‌گویند آزادی نیست و دخالت و مهندسی در انتخابات وجود دارد تا مردم را دلسرد کنند.

– انتخابات برای کشور افتخار، فرصت و ذخیره است. اگر شرکت پرشور مردم همراه با یک انتخاب درست باشد تا یک نیروی کارآمد، پرانگیزه، با ایمان و علاقه مند کار، انتخاب شود خُب «نور علی نور» است و آینده کشور را تضمین می‌کند.

– علاج  دردهای مضمن کشور در پرشور بودن و حضور عمومی مردم در انتخاب اصلح و شخصیت مناسب است.

– [با اشاره به مساله برجام]: ما حرف و وعده زیاد شنیدیم و در عمل آن حرف‌ها و وعده ها نقض شده است. حرف فایده ندارد. این دفعه فقط عمل نیاز است. با حرف و وعده جمهوری اسلامی مثل گذشته قانع نخواهد بود.