انقلاب اسلامی ، ایران و بخش مهمی از منطقه را در بخشهایی به هژمونی دیدگاه و راهبرد مقاومت پیوند نموده است . هر روز که از پخته تر شدن مبانی تفکر سیاسی دین اسلام میگذرد شاهد رویدادهایی که استحکام مبانی معرفتی در منطقه را نوید میدهند، شاهدیم. همین اخیرا شاهد به افتضاح کشیدن نقشه عربستان […]
انقلاب اسلامی ، ایران و بخش مهمی از منطقه را در بخشهایی به هژمونی دیدگاه و راهبرد مقاومت پیوند نموده است .
هر روز که از پخته تر شدن مبانی تفکر سیاسی دین اسلام میگذرد شاهد رویدادهایی که استحکام مبانی معرفتی در منطقه را نوید میدهند، شاهدیم.
همین اخیرا شاهد به افتضاح کشیدن نقشه عربستان در لبنان و جریان کودکانه دادستان ریاض در برخورد با سعد حریری بوده ایم که چگونه همه دنیا به نقش عمیق و خردمندانه مقاومت در اداره پخته کشور لبنان اذعان نموده و از تذبذب امریکا و آل سعود مطلع شدند.
همین جریان پسا داعش که فی الواقع همراهی نیم بند ترکیه و روسیه را موجب و نهایتا به موفقیت مقاومت انجامید را شاهد بوده ایم.
برخی نشریات انگلیس با بیان اینکه دیگر آمریکا نیست که وضعیت را در خاورمیانه مشخص میکند، نوشته اند، که نفوذ عربستان هم روز به روز در حال کاهش است و این کشور می‌داند که نمی‌تواند با ایران مقابله کند.
رژیم صهیونیستی نیز در جریان مقابله اروپا و امریکا در ماجرای برجام با تیر خود به سنگ اشاره رفت و هدفش محقق نشد.
به این روی سکه انقلاب که نگاه میکنیم همه چیز بسود انقلاب اسلامی رقم خورده و میخورد و ۴٠ سال است که به همین منوال ادامه دارد .
اما در اداره جمهوری اسلامی در داخل کشور ضعف های بسیار مشهودی مشاهده میشوند که غیر قابل باورند. در طول ۴٠ سال گذشته جامعه ایرانی به تن هیچ رئیس دولتی جامه مناسب و همسو ندوخته است. از بنی صدر تا روحانی همه و همه نوعی تعارض کلیدی با همسویی با نیاز کشور و انقلاب نشان داده اند و انسان از ناتوانی نظام دراداره انقلابی عمل کردن مردم در انتخابات ها در میماند.
البته میتوان تحلیل نمود که همین عدم همسویی دشمنان قسم خورده اسلام را به رشد نا موزون تفکر دینی امیدوار نموده و در گیر اختلاف سلیقه سیاسی نموده باشد!
اما برای پاسخ به روند روبه رشد مشکلات داخلی از مسائل اجتماعی گرفته تا کسب و کار و معاش مردم همه در هاله ای از نا بخردی و تشتت در تصمیم سازی و اجرا همراه بوده اند.
این نگاه مرا به یاد خاطره ای از یک دانشجوی ایرانی تحصیل کرده در یوگسلاوی در دهه ١٩٧٠ میلادی می اندازد که نوشته بود؛
در یوگسلاوی رسم بود که دانشجویان خارجی پس از فراغت از تحصیل به دیدار رهبر آن زمان یوگسلاوی برده می شدند و ایشان برایشان سخنرانی می کرد.مطابق همین رسم ما را هم به دیدار مارشال تیتو بردند و ایشان ضمن سخنرانی خاطره ای از دوران انقلاب در یوگسلاوی و پیروزی آن تعریف نمود.
تیتو در آن سخنرانی می گفت :
چندسال پس از پیروزی انقلاب و استقرار دولت از کا گ ب به من اطلاع دادند که در کابینه شما یک جاسوس سازمان جاسوسی امریکا ‘سیا ‘وجود دارد . وی را شناسایی و دستگیر کنید. تیتو می گفت : تمام تلفن ها و مکاتبات و رفتار افراد کابینه را تحت کنترل قرار دادیم و پس از مدتی مایوس شدیم هیچ نشانی از جاسوس پیدا نکردیم.
(تیتو با ادعای استقلال از روسیه نمی خواست این جاسوس توسط روس ها شناسایی و معرفی شود )
پس از مدتی جستجو، ناامیدانه و عاجزانه درخواست شناسایی و معرفی جاسوس در کابینه را از روسیه می نماید.
از “ک گ ب” به وی اطلاع می دهند “معاون اول تو در کابینه جاسوس سازمان سیا است.”
تیتو از این خبر متحیر می شود و پس از اتمام یکی از جلسات کابینه از وی می خواهد بماند.
تیتو می گفت : در یک جلسه دو نفری اسلحه را روی شقیقه معاون اول گذاشتم و از وی سوال کردم آیا تو جاسوس سیا هستی؟ او که متوجه شد قضیه لو رفته است به جاسوسی خود اعتراف نمود.
تیتو از او سوال می کند از چه وقت با سیا همکاری می کنی؟
پاسخ : از زمان دانشجویی قبل از پیروزی انقلاب در زمان جنگهای چریکی !
س: در این مدت با تمام کنترل های امنیتی، هیچ ارتباطی با سیا، از تو کشف نشد؟
ج : هم الان نیز هیچ ارتباطی با سیا ندارم.
س: چگونه عضوی هستید که ارتباط ندارید؟
ج: سیا مسئولیتی به من واگذار کرده که وظیفه ام را انجام می دهم
س: مسئولیت تو چیست؟
ج: به من ماموریت داده شده تا “در سپردن پست ها به افراد غیر تخصصی و نا همسو عمل کنم ” و تا کنون هم این گونه عمل کرده ام!
تیتو می گفت : نگاهی کردم به افراد کابینه و مدیران ارشد دیدم همین طور است! هیچ کس سر جای خودش نیست ! مثلا طرف دکترای کشاورزی دارد ولی وزیر نیرو است و یا دیگری برق خوانده اما وزیر مسکن است! طرف دکترای خریدنی گرفته وزیر صنعت است و یا طرف اصلا سواد اقتصادی ندارد وزیر اقتصاد است .
معاون اول و جاسوس تیتو می گوید:
تحلیل سیا این بوده و هست که با این روش، انقلاب بدون کودتا و حمله خارجی از درون متلاشی می شود.
با این تحلیل میتوان گفت گزینش دانشجویان خارج تحصیل کرده از ابتدا اشتباه بزرگ انقلاب بوده است که در ایران اسلامی خود را جا زده و همسو با جریان خارجی مدیریتها را در بسیاری از سازمانها حتی سازمانهای اطلاعاتی و نظارتی دستخوش ناهمگونی نمودند.
وقتی در فضای امنیت آفرینی خدا را شکر موفقیم، بی شک به وجود مدیران فرهنگی و اقتصادی که در این حوزه ها نا موفقیم باید شک کنیم.
تقدس مآبی آفت نفوذ و ماندگاریست.
خدا کند که این مقایسه بین دو روی سکه انقلاب بیدارمان کند. ان شاالله
حمیدرضا نقاشیان
والسلام
