یک رسانه آلمانی با توجه به تضعیف موقعیت مرکل بعد از انتخابات پارلمانی در این کشور و در مقابل صعود جایگاه ماکرون در این اتحادیه به بررسی این مسئله پرداخت که آیا ماکرون جایگاه رهبری اروپا را از مرکل می‌گیرد.

“دویچه وله” آلمان در مطلبی در این باره نوشت: “آنگلا مرکل” سال های طولانی نقش رهبر کنسرت اروپا را بازی می کرد و هیچ کس هم این نقش را زیر سوال نمی برد. بعد از پیروزی انتخاباتی دونالد ترامپ در آمریکا نیز برخی نشریات انگلیسی زبان از مرکل به عنوان رهبر جهان آزاد یاد کردند.

این وضعیت تا حدود ۲ ماه پیش اعتبار داشت.  اما از زمانی که انتخابات پارلمانی در ماه سپتامبر در آلمان برگزار شده و مرکل و حزب دموکرات مسیحی اش ریزش آرای بالایی را در این انتخابات تجربه کردند و صدر اعظم آلمان با گذشت چندین ماه از این انتخابات هنوز نتوانسته یک دولت پایدار جدید را بر سر کار آورد گویا مرکل به عنوان خانم اروپا کنار می رود.

از طرف دیگر با روی کار آمدن امانوئل ماکرون، به عنوان رئیس جمهور فرانسه یک ستاره جدید در آسمان سیاسی اروپا شروع به درخشش کرد. ماکرون جوان به عنوان یک برنده درخشان در برابر نامزد جناح راست افراطی در این کشور مارین لپن از انتخابات ریاست جمهوری این کشور خارج شد. بعد از آن اصلاح بازار کار فرانسه با وجود مخالفت های شدید برای وی میسر شد. آمارهای اقتصادی خوبی هم در فرانسه گزارش داده می شود. به این ترتیب میزان رضایت مندی از ماکرون که در اوایل کار پایین بود روند صعودی را به خود گرفته است. به مناسبت چهلمین سالروز تولد ماکرون در دسامبر سال گذشته اکثریت فرانوسوی ها در یک نظر سنجی اعلام کردند که وی رئیس جمهور خوبی برای فرانسه است. در حالی که تمام فرانسوی ها مدت طولانی با دیده شک و تردید به خود می نگریستند به نظر می رسد با ریاست جمهوری ماکرون حالا اعتماد به نفس بیشتری پیدا کرده اند.

نویسنده در ادامه با اشاره به موفقیت ماکرون در عرصه سیاست داخلی همچنین نوشت که وی در صحنه بین المللی هم مسلط و مستقل عمل می کند. یک شام با شکوه با ترامپ در برج ایفل و پذیرش رئیس جمهور روسیه در کاخ ورسای بعد از یک کنفرانس آب و هوا در پاریس و ابتکار عمل وی در سیاست آفریقا و حالا هم دیدار با رئیس جمهور ترکیه در فرانسه از جمله اقدامات وی در عرصه سیاست خارجی است.

“استفان سیدندورف”، معاون مدیر موسسه آلمانی-فرانسوی در لودویگسبورگ، خط و مشی سیاست خارجی جدید ماکرون را این گونه توصیف می کند که ماکرون دوباره یک نقش قدرتمندانه سنتی دیپلماسی فرانسه را در سراسر جهان بازی می کند، با این فرض که وقایع در سراسر جهان بر فرانسه تاثیر گذار بوده و پاریس هم باید در آن مشارکت داشته باشد. وی همچنین افزود که ماکرون هرگز فراموش نمی کند که وی وزنه سنگینی است تنها زمانی که به عنوان اروپایی عمل کند.

با این حال ماکرون بعضا از شریک مطلوب خود آنگلا مرکل فاصله می گیرد. مثلا در مسئله ترکیه آنگلا مرکل در ماه سپتامبر در مبارزات انتخاباتی خود خواستار توقف مذاکرات عضویت این کشور در اتحادیه اروپا به دلیل نقض گسترده حقوق بشر در این کشور شد، اما ماکرون ترکیه را یک شریک غیر قابل اجتناب نامید. در حال حاضر هم سفر رجب طیب اردوغان به برلین مانند آنچه در فرانسه رخ داد به سختی قابل تصور است.

مرکل و ماکرون همچنین در برخورد با شرکای سخت خود در سبکی متفاوت عمل می کنند. مرکل با وجود اینکه همواره به دنبال مذاکره با ترامپ، پوتین و اردوغان است اما همواره با قاطعیت رفتار کرده و فاسله خود را حفظ می کند.

حالا در این اوضاع اخیرا مجله تایم آمریکا که چندی پیش مرکل را خانم اروپا نامیده بود ماکرون را به عنوان رهبر بعدی اروپا نامیده است.

البته   “استفان سیدندورف”، معاون مدیر موسسه آلمانی-فرانسوی در لودویگسبورگ اعتقاد دارد که در هر صورت این بد است که یک شخص یا یک کشور در اروپا در راس قرار گیرد. این همواره یک خطر است که یک کشور نقش رهبری اروپا را به تنهایی بر عهده گیرد. از این رو بهتر است که هم مرکل و هم ماکرون به صورت مشترک این نقش را بر عهده گیرند.

البته امانوئل ماکرون هم به گفته خود برای ایفای یک نقش انفرادی در اروپا تلاش نمی کند، بلکه گفته است می خواهد همراه با آلمان، اروپا را نوسازی کند. اما وی همچنان منتظر پاسخی برای ایده های اصلاحی خود برای اروپا از طرف آلمان است. از جمله ماکرون خواهان روی کار آمدن یک وزیر دارایی یورو و یک بودجه برای منطقه یورو است.

مرکل در این باره موضع مشخصی اتخاذ نکرده و خود را باز نشان داده است. با این حال از طرف احزاب متحد مسیحی آلمان ایراد و اشکال های زیادی به این طرح وارد است.

البته تا زمانی که مرکل دولت جدید را در کشورش تشکیل نداده نمی تواند نظر خود را به ماکرون بگوید و آن را به عرصه دیپلماسی واگذار کرده است.

از امروز مذاکرات جهت تشکیل ائتلاف بزرگ در آلمان بین احزاب متحد مسیحی و سوسیال دموکرات آغاز می شود و اروپا منتظر است تا این مذاکرات زودتر نتیجه داده و دولتی پایدار در آلمان تشکیل شود.

البته به گفته برخی کارشناسان با توجه به اختلافات اساسی که بین احزاب وجود دارد  احتمال موفقیت این مذاکرات خیلی بالا نیست و شکست آن هم انتظار می رود.