حسن روحانی که اخیرا کمیته بررسی احوال دو تابعیتی های مجلس او را هم نشانه رفته و متهم ردیف اول در لیست دوتابعیتی های درون ساختار حکومتی محسوب میشود در انتخابات سال ۱۳۹۲ در رقابت با ۷ نفر از کاندیداهای ریاست جمهوری با رای کاملا شکننده ای (فقط نیم درصد بالا تر از ۵۰ درصد) به ریاست جمهوری ایران منصوب گردید . در آن شرایط وضع تبلیغات انتخاباتی وی با شیوه های رنگ محور همانند شیوه ای که میرحسین موسوی در انتخابات ۸۸ اتخاذ کرده بود رقابت مینمود فقط رنگ سبز جای خود را به رنگ بنفش داده بود. شعار های انتخاباتی او این چنین بود که صد روزه بنا بود در کشور آنچنان رونق اقتصادی ایجاد نماید که در تاریخ سابقه نداشته باشد. بعد از انتخابات از تیم بی تجربه و تا حدودی متهم به وابستگی ای استفاده نمود که در همان صد روز اول پته نا کارآمدی و شاید هم تعمد در تخریب نظام اقتصادی ایشان لو رفت . توصیه و علمداری انگلستان موجب شد خط مذاکره با غرب در ایران بدست تیم روحانی تداوم یافته و بیش از میلیاردها دلار هزینه مذاکراتی شود که نتیجه اش برجام بد فرجام بود و بس.

نتیجه برجام در چند ماهی که هنوز از ریاست جمهوری اوباما باقی مانده بود سفر هیاتهایی از غرب به ایران بود که فقط شرایط ایران را بررسی میکردند و این شرایط اجازه حتی انعقاد یک قرارداد مفید و در جهت منافع ملی را هم نداد و آنجا که امثال توتال و پژو و رنوی فرانسه پا به عرصه حضور گذاشتند منافع عمده از آن آنان بود و ملت ایران منفعتی از حضور ایشان در بر نداشت تا اینکه اوباما رفت و تالی تلو پنهانش دونالد ترامپ پا به عرصه کاخ سفید گذاشت و شد آنچه را که باید حسن روحانی در کارنامه مستوفی الممالکی اش مینوشت، که شد.  فقط یک قلم از عملکرد او در سالهای پایانی ریاست روحانی در دور یازدهم ریاست جمهوری در ایران این است که در سال‌های ۱۳۹۵ و ۱۳۹۶ که مثلا و با شعار موفقیت دولت روحانی برجام اجرا شد، ذخایر بین‌المللی کشور (دارایی‌های خارجی بانک مرکزی) ۱۵.۷ میلیارد دلار کاهش یافت. و طبق گزارش خود بانک مرکزی در سال ۱۳۹۵ ذخایر خارجی بانک مرکزی ۷.۶ میلیارد دلار آب رفت و در سال ۱۳۹۶ نیز ۸.۱ میلیارد دلار دیگر از این ذخایر کاهش یافت.

این درحالی بود که دولت روحانی دولت نهم و دهم را متهم به مصرف منابع کشور مینمود، جالب اما اینکه در دو سال آخر دولت دهم (۱۳۹۰ و ۱۳۹۱) ۳۳.۵ میلیارد دلار بر ذخایر خارجی کشور افزوده شد.

و برخلاف سالهای حکومت احمدی نژاد در ایران ،  در دولت‌های یازدهم و دوازدهم این روند معکوس شد به طوری که در دو سال اخیر از ذخایر خارجی کشور بطور زاید الوصفی کاسته شده است.

هنر بعدی دولت روحانی این بوده است که با ایجاد مذاکره و اعتماد به غرب صنعت اتمی ایران را از ریشه نابود کرد که بتون ریزی در راکتور اب سنگین اراک فقط یک چشمه از این ابتکارات اوست.

این فاجعه تا جایی پیش رفته است که وندی شرمن عنصر کلیدی در مذاکرات برجام  اخیرا در مقاله ای منتشر شده در مجله فاین افرز اینگونه می نویسد که : «زمانی که گفت‌وگوهای چندجانبه سال ۲۰۱۳ از سر گرفته شد، چندین سال از وضع تحریم‌های شدید علیه تهران می‌گذشت؛ اما با وجود همه این تحریم‌ها، ایران تعداد سانتریفیوژهای خود را به ۱۹ هزار رسانده بود. تحریم‌ها ممکن است به اقتصاد ایران آسیب رسانده باشد، اما آنچنان تاثیری در برنامه هسته‌ای این کشور نداشت».

در این مقاله تاکید شده است: «برجام یک الگو برای کنار هم قرار دادن تهدید و  تحریم و استمرار در منزوی کردن ایران  با مذاکره پیگیرانه بود…تعدادی از مواد برجام بعد ۱۰، ۱۵، ۲۰ و ۲۵ سال منقضی می‌شدند…حقیقت این است که از نظر امریکا، این توافق به خوبی جواب داده بود». پیش از این مقامات آمریکایی از جمله «باراک اوباما» رئیس جمهور سابق آمریکا صراحتاً گفته بودند که با غلاف اسلحه و بدون شلیک حتی یک گلوله، صنعت هسته‌ای ایران را از کار انداختیم.

تیم مذاکره کننده هسته‌ای ایران به ریاست ظریف، بدون رعایت اصول بدیهی مذاکرات از جمله همزمانی و توازن تعهدات، در مدت کمتر از ۲ ماه ۱۲ هزار سانتریفیوژ را از چرخش انداخت، در قلب راکتور اراک بتون ریخت و ۹۷۰۰ کیلو از ۱۰ هزار کیلوگرم ذخایر اورانیوم غنی شده را از کشور ایران خارج کرد و حتی تحقیق و توسعه را نیز در بخش‌هایی متوقف کرد. اساس مذاکرات که برجام حاصل و خروجی آن است برای لغو تحریم‌ها بود که نه فقط لغو نشدند بلکه ده‌ ها تحریم دیگر هم به آن اضافه شده است.

شرمن تاکید کرده است که «از نظر آمریکا، این توافق به خوبی جواب داد». قرار بود با امضای برجام و در ازای محدودیت گسترده در صنعت هسته‌ای ایران، تحریم‌ها لغو شود؛ اما در نهایت در صنعت هسته‌ای ایران بتو ن ریخته شد ولی تحریم‌ها سر جای خود باقی ماند.

حال به سیاستهایی که قرار بود اقتصاد ایران را دگرگون نماید سیاست پولی بانک مرکزی دولت های یازدهم و دوازدهم را هم در جریان افزایش پایه پول از ۴۰۰ هزار میلیارد به ۱۶۰۰ هزار میلیار را بیافزاییم تا معلوم شود که کاهش ارزش پول ملی به نسبت تقریبی چار برابر به یک برابر چه میزان ایرانیان را فقیر تر نموده است در انتهای دولت دهم ارزش پول ملی به رقم کاذبی که بانک مرکزی هم  در همان زمان به کاذب بودنش اذعان داشت رسیده بود و رقمی در محدوده ۳ هزار و اندی را در تومن نشان میداد و اقدام روحانی ان را به رقم چهار برابری رسانیده است و این یعنی دکتر حسن روحانی ریاست حقوقدان جمهوری اسلامی ایران مردم ایران را چهار برابر از گذشته فقیر تر نموده است. وبا تاسف باید اذعان کرد که  کارنامه اش را هنوز نبسته و باید منتظر اقدامات تیم او برای شرایط بسا خطیر تری هم باشیم. والسلام

حمید رضا نقاشیان