روز جمعه ۶ مهر ۹۷ عده ای از نمازگزاران جمعه بعد از نماز پرچم و پلاکارد و تابلو بدست گرفته و راهپیمایی نمودند که تصویب FATFیک خیانت و از خیانت مهمتر پذیرش یک فریب است. به راستی فشار دولت به مجلس برای تصویب این لایحه و تصویب کنوانسیون مبارزه با پول شویی چگونه میتواند فریب […]
روز جمعه ۶ مهر ۹۷ عده ای از نمازگزاران جمعه بعد از نماز پرچم و پلاکارد و تابلو بدست گرفته و راهپیمایی نمودند که تصویب FATFیک خیانت و از خیانت مهمتر پذیرش یک فریب است.
به راستی فشار دولت به مجلس برای تصویب این لایحه و تصویب کنوانسیون مبارزه با پول شویی چگونه میتواند فریب تلقی شود؟ خانم فدریکو موگرینی با اصرار درمقابل آمریکا ایستاده و اعلام میکند برای برجام کانال تعریف میکند و شرط باز شدن این کانال پرداخت را تصویب پذیرش کنوانسیون مبارزه با پولشویزی میداند. حال اگر پشت پرده این هماهنگی با آمریکا که اروپا نقش فریب ثانویه را بازی کند تا این لایحه از تصویب مجلس ایران بگذرد و سپس این بازی شروع شود که بانکها از آمریکا میترسند که کانال پرداخت بدهند و امریکا در این صورت معامله با یورو را تحریم خواهد نمود ، طرفداران تصویب FATF طرفداران چه غلطی خواهند نمود که ما مجددا با دست خودمان خود را حلقه آویز نموده باشیم؟
این در حالی است که کشورهایی مثل المان و تا حدی خود انگلستان هنوز در خصوص کانال و رای قاطع در مقابل امریکا سکوت مرگ کرده اند. و باز این در حالی است که مقامات اروپایی و برخی نهادهای حامی دولت د داخل کشور همه تمرکز نموده و از اهمیت بالای تصویب لوایح مرتبط با FATF برای بقای برجام صحبت می‌کنند که همین شیوه برخورد در جریان تصویب ۲۰ دقیقه ای در مجلس قبلا تجربه شده است.
مشکوک تر کننده اینکه از زمان خروج آمریکا از برجام (اواسط اردیبهشت‌ماه امسال) این مساله که حفظ برجام از طرف کشورهای اروپایی منوط به تصویب قوانین مربوط به پولشویی ارائه‌شده به‌وسیله کارگروه ویژه اقدام مالی (FATF) توسط ایران است، کرارا و کرارا مطرح و به بهانه های مختلفی زمینه راضی نمودن نمایندگان برای تصویب شده است. درواقع مسئولان اروپایی برای بقای برجام و حفظ ارتباطات تجاری با ایران، به‌صورت مداوم از ضرورت پذیرش خواسته‌های FATF ( تصویب لوایح مرتبط با FATF) سخن گفته‌اند.
به‌عنوان مثال فدریکا موگرینی، مسئول سیاست خارجه اتحادیه اروپا در جلسه پارلمان اروپا در ۲۸ خردادماه درباره مذاکرات با ایران برای بقای برجام گفت: «ایران هم باید سهم خود را انجام دهد. تهران باید استانداردهای خود را در مقابله با پولشویی و تامین مالی تروریسم بهبود بخشد و اصلاحات بانکی را توسعه دهد. اینها گام‌های اساسی برای جذب بیشتر بانکها و شرکت‌های اروپایی است.» که مفهوم شرط گذاشتن هنوز تکرار میشود و شک نکنید که در گذشته به جان کری اعتماد کردید و حال باید به موگرینی اعتماد کنید.
هشدار بزرگتر اینکه موگرینی در حال عوض شدن است و این تغییر همان تغییر حکومت در امریکاست که دماغ تصویب کننده لوایح مرتبط با FATF را به خاک مذلت خواهد مالید.
متاسفانه همنوا با موضع‌گیری این مقام اروپایی، افراد و نهادهای حامی دولت بر اهمیت تصویب لوایح مرتبط با FATF برای حفظ برجام تاکید کرده‌اند. به‌عنوان مثال، اتاق بازرگانی تهران با انتشار بیانیه‌ای در ۲۸ مردادماه اعلام کرد: «ضرورت الحاق پایبندی به اصول گروه کاری اقدام مالی FATF و پذیرفته‌شدن در آن، این تضمین را به سایر کشورها می‌دهد که مراودات مالی با ایران پرخطر نیست. درصورت عدم پایبندی ایران به رعایت توصیه‌های ۴۰گانه، انزوای مالی کشور قطعی خواهد بود. از آنجاکه تحریم علیه ایران، تبادلات مالی بین‌المللی را برای کشورمان به‌شدت متاثر می‌سازد، ایجاد آمادگی برای پذیرفته‌شدن به این گروه کاری میتواند تا حدودی محدودیت‌های پیش رو را تعدیل کند. در این رابطه باید اکیدا از تاثیر عوامل سیاسی بر این تصمیم اقتصادی پرهیز شود.»
بعد از اعتماد به جمع اروپا و آمریکا (۵+۱) در جریان برجام و بتون ریزی در تاسیاست آب سنگین اراک و کلاه عظیم ترکمنچاچاچاچای که بر سرملت ایران رفت و هیچ اتفاقی هم برای کشورنیافتاد چگونه میتوان به این دولت و عواملش مجددا اعتماد کرد که همانها که زمینه دوختن کلاه را فراهم نمودند مجددا زمینه وادوختن کلاه ما را برای برداشتن نیافرینند و اینبار توجیه کنند که بله نه به اروپا و نه به آمریکا هردو نمیتوان اعتماد نمود و در ضمن آب هم از آب تکان نخورد؟ والسلام
حمیدرضانقاشیان
