پس از چندین سال کندی در عملیاتی شدن شبکه علمی کشور، وزیر ارتباطات از برطرف شدن مشکلات موجود در این پروژه خبر داد و گفت: تا پایان سال، ۴۰۰ واحد دانشگاهی و مرکز علمی به این شبکه متصل می شوند. گروه دانش و فناوری؛ معصومه بخشی پور: تعریف شبکه علمی سابقه ای بیش از ۲۰ […]
پس از چندین سال کندی در عملیاتی شدن شبکه علمی کشور، وزیر ارتباطات از برطرف شدن مشکلات موجود در این پروژه خبر داد و گفت: تا پایان سال، ۴۰۰ واحد دانشگاهی و مرکز علمی به این شبکه متصل می شوند.
گروه دانش و فناوری؛ معصومه بخشی پور: تعریف شبکه علمی سابقه ای بیش از ۲۰ سال دارد و نخستین بار در سال ۷۳ با نام «شبکه دانشگاهی» و با هدف ارتباط مستقل دانشگاهها با یکدیگر از سوی سازمان پژوهشهای علمی و صنعتی مطرح شد. این شبکه قرار بود شبکه اینترانت میان دانشگاهها باشد و دسترسی دانشگاهها به منابع علمی و تحقیقاتی را از طریق بستری پرسرعت و امن فراهم و مشکلات دانشجویان را برای دسترسی به اطلاعات مرتفع کند.
در ابتدا شبکه علمی مبتنی بر فیبر تاریک (فیبرنوری خام و بدون اتصال به سیستمهای انتقال دیگر) تعریف شد تا دانشگاهها را بهم متصل کند که در این پروژه دانشگاه صنعتی امیرکبیر، سازمان فناوری اطلاعات ایران و شرکت مخابرات نقش داشتند.
پس از آن و با فراگیرترشدن اینترنت، اتصال شبکه های دانشگاهی با سرعت ۲ مگابیت برثانیه از جمله اهداف این شبکه عنوان شد که به حدود سال ۷۹ بازمی گردد. به دلیل اینکه در آن سالها نیز این پروژه ملی اجرایی نشد، سال ۸۵ با تعریف دیگری با نام «شبکه علمی» در دستور کار قرار گرفت.
در این پروژه، تجهیزات شبکه ای در سال ۸۷ در مراکز مخابراتی نصب شد و به صورت آزمایشی نیز چند دانشگاه معدود به این شبکه متصل شدند؛ اما اجرای این پروژه تا سال ۸۹ متوقف شد.
بار دیگر در سال ۸۹ و پس از آنکه در برنامه پنجم توسعه، راه اندازی شبکه علمی در ذیل شبکه ملی اطلاعات تکلیف شد، کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات در جلسه ۱۰۱ خود در آذرماه سال ۸۹ مجوز اپراتوری این شبکه را به سازمان پژوهشهای علمی و صنعتی ایران داد تا این اپراتور ظرف مدت ۳ سال بیش از ۲۵۰۰ مرکز دانشگاهی وزارت علوم ، وزارت بهداشت و سایر مراکز علمی و پژوهشی در کشور را به یکدیگر متصل کند.
با این وجود تاکنون این اپراتور موفق به اجرای کامل این شبکه نشده است.
چرا شبکه علمی؟
دسترسی به منابع علمی و تحقیقاتی از جمله نخستین اولویتهای مورد نیاز دانشجویان به حساب می آید که لازمه آن در اختیار داشتن شبکه ای پرسرعت و امن متصل به شبکه اینترنت جهانی است.اما با این وجود در کشور ما دانشجویان مراکز علمی و دانشگاهی در کشور در استفاده حداقلی از این شبکه با مشکلات متعدد روبرو هستند و از سرعت دسترسی به منابع علمی گلایه دارند.