به گزارش واحد سیاسی خبرگزاری صبح اقتصاد  محمد جواد ظریف که به منظور شرکت در کنفرانس امنیتی مونیخ عازم آلمان شده است، در سخنرانی خود در این کنفرانس گفت: ایجاد INSTEX بسیار کمتر از تعهدات سه کشور اروپایی که برای نجات برجام داده بودند، انجام گرفته است.

متن سخنرانی وزیر امور خارجه کشورمان به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحیم

خانم ها و آقایان!

دوشنبه گذشته میلیون ها ایرانی با شرکت در راهپیمایی های گسترده چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی را جشن گرفتند که همچون زلزله ای ستون سلطه آمریکا در غرب آسیا را نابود کرد.

البته ایالات متحده هرگز با این واقعیت که ایران از حق ابتدایی تعیین سرنوشت برای خود استفاده کرده، کنار نیامده است. به همین دلیل برای مدت طولانی است که به طرز بیمار گونه ای بر روی ایران متمرکز شده و یک اشتغال ذهنی وسواس گونه نسبت به ایران پیدا کرده است که تاکنون نیز ادامه یافته است.

مشوه کردن چهره کشور من سیاست در دسترسی بوده که توسط ۷ رئیس جمهور قبلی آمریکا مورد بهره برداری قرار گرفته است؛ سیاستی که در دولت های اقماری آمریکا خود را در پشت آن مخفی کرده اند. آمریکا بسیار پیشتر از این می بایست این بیماری بدخیم خود را مداوا می کرد، چرا که امروز تبدیل به یکی از بزرگترین خطرات حتی برای منافع خودش و البته صلح و امنیت بین المللی شده است.

طی دو سال گذشته ایالات متحده دشمنی خود بر ضد ایران را به یک سطح افراطی جدید رسانده است که بهترین مثال آن نقض یک جانبه و غیرقانونی تعهداتش در ذیل برجامی که به سختی مذاکره شده و با اجماع به تایید شورای امنیت رسید. ایالات متحده اکنون در تلاش برای وادار کردن بقیه به نقض قطعنامه شورای امنیت است که به صورت آشکارا خواستار عادی سازی روابط اقتصادی با ایران شده است.

در نشست اخیر  افراد بی علاقه و آشکارا مجبور شده در ورشو، معاون رئیس جمهور و وزیر خارجه آمریکا هر دو اروپا را حتی برای تلاش در جهت عمل به تعهداتش ذیل برجام و قعطنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت بدون آنکه موفقیت عملی زیادی را بدست آورده باشد مورد سرزنش قرار دادند.

دیروز در همین مونیخ، پنس معاون رئیس جمهور آمریکا این مضحکه را مجددا تکرار کرد و گردن کشانه عنوان کرد که اروپا می بایست به آمریکا پیوسته و بدون در نظر گرفتن امنیت خود، تعهدات برجامی اش را نقض کند.

اتهامات نفرت آمیز وی به ایران، بویژه اتهام جاهلانه وی در نسبت دادن یهودی ستیزی به وارثان مردمی که در تورات به پاس نجات دادن یهودیان، مسیح خوانده شده، مضحک و در عین حال خطرناک است.

این تمرکز بیمارگونه و وسواس فکری بدخیم نسبت به ایران هزینه های زیادی را بر بقیه و بویژه منطقه، که برای ۴۰ سال از پیامدهای ناشی از اصرار آمریکا بر انتخابات های غلط آن آسیب دیده، تحمیل کرده است.

آمریکا مبتنی بر این تمرکز بیمارگونه و وسواس روان پریشانه خودش، برای مدت طولانی مشوق ماجراجویی مخرب و یاغی گری دولت‌های اغماری خودش بوده است؛ از تسلیح صدام بر جنگ بر ضد ایران تا حمایت از افراطی گری؛ از کمک و معاونت در جرم ویران کردن سوریه و بمباران بی گناهان در یمن تا سرپوش گذاشتن بر حبس یک نخست وزیر و مصلح کردن یک خبرنگار.

همزمان، ایالات متحده به صورت سیستماتیک تجاوزهای دائمی و شرم آور اسرائیل بر ضد فلسطینی ها را موجه جلوه داده و بر نقض جدی حاکمیت لبنان و سوریه سرپوش گذاشته است و همه به بهانه مهار ایران انجام شده است.

خانم ها و آقایان!

ایالات متحده ادعا می کند و برخی نیز طوطی وار و چشم بسته اتهامات مطروحه را تکرار می کنند، که ایران در منطقه دخالت می کند. اما هیچکس تاکنون از آنکه کشور پرسیده است که منطقه چه کسی؟ و فقط یک نگاه کوتاه به نقشه بیندازید. ارتش ایالات متحده ده هزار کیلومتر راه طی کرده تا پایگاه های خود را در مرزهای ما برپا کند.

در عین حال، منابع منطقه را از طریق معادلات تسلیحاتی دوشیده است. بر اساس برآورد محافظه کارانه، هزینه های نظامی کشورهای شورای همکاری خلیج فارس به تنهایی در سال جاری بالغ بر ۱۰۰ میلیارد دلار خواهد شد که ۷ برابر ایران است.

بنابراین، چه کسی واقعا ناامنی را به منطقه صادر می کند؟ و چه چیزی منطقه را بیشتر تهدید می کند؟ موشکی های بیشماری که برای وحشت یمن بکار رفته اند؟ و یا موشکی های دفاعی ایران که تنها و صرفا بر ضد داعش در دفاع مشروع از خود استفاده شده اند؟

آیا این ایران است که تهدید به نابودی به دیگران می کند و یا نتانیاهو، رئیس همه چوپان های دروغگو که آشکارا کشور من را تهدید کرده است، آن هم زمانی که در کنار کارخانه ساخت بمب های هسته ای اش ایستاده است؟ اینجا هیچ تئاتری از جمله آنچه نمایش پنس معاون رئیس جمهور آمریکا بازی کرده است نمی تواند حقیقت را مشوه کند.

در واقع هر روز ملت های بیشتری مواضع صریح خود در خصوص این واقعیت را آشکار می کنند که ایالات متحده اکنون به تنهایی بزرگترین منبع بی ثبات کننده در منطقه ما است. در حالی که ما در اینجا جمع شده ایم، قانون گذاران عراقی خروج نیروهای آمریکایی را مطرح کرده اند و پس از بیش از ۱۷ سال شکست در افغانستان، ایالات متحده اکنون در حال مذاکره با طالبان است تا عقب نشینی کند.

در مقابل، ایستادگی ما در کنار مردم عراق و سوریه برای مقابله با تروریست های داعش در مرزِ کامل محو قرار داده است و این در حالی است که این دو کشور برخوردار از سطحی از صلح و ثبات شده اند که طی سالهای اخیر شاهد آن نبوده ایم.

من پس از مذاکرات سوچی وارد مونیخ شده ام ، شهری که در آن جناب آقای رئیس جمهور روحانی گفتگوهای خود را با همتاهای روسی و ترک برای ارتقا صلح در سوریه ادامه داد.

پیش از آن نیز طی دیدار از عراق و لبنان به مدت ۷ روز با مقامات دولتی، رهبران سیاسی، اجتماعی و اقتصادی این کشوها برای کار مشترک به منظور تقویت ثبات و ارتقا فرصت های اقتصادی دو جانبه در منطقه ما گفتگو داشته ایم.

اما اشتغال ذهنی و تمرکز بیمارگونه و سرکشانه آمریکا بر علیه ایران، این پیروزی هایی که به سختی به دست آمده است را به خطر انداخته اند.

در جبهه دیگر نیز اجرای کامل برجام از سوی ایران که به رغم خروج آمریکا ادامه یافته است، نقش اصلی در کاهش تنش و افزایش ثبات منطقه ای و جهانی ایفا کرده است.

اما ایران نمی تواند به تنهایی هزینه های دستاورد های جهانی را بپردازد؛ چه توافق هسته ای باشد و یا مبارزه با قاچاق مواد مخدر و یا قاچاق انسان. اروپا نیز لازم است سرمایه گذاری کند.

بسیاری در دنیا و بویژه در این قاره به گونه ای زیبا در مورد چند جانبه گرایی صحبت می کنند. اما اکنون لازم است در مسیری دیگر قدم بگذارند. برای مثال، ایجاد INSTEX بسیار کمتر از تعهدات سه کشور اروپایی که برای نجات برجام داده بودند، انجام گرفته است.

در حالی که ما علاقمندی خود را به تعامل نشان داده ایم اما برای امنیت، ثبات، رشد و پیشرفت خود وابسته به دیگران نیستیم. ما تنها به ملت خود متکی هستیم. از این رو است که ۴۰ سال فشار حداکثری ادعایی آمریکا شامل مشوه کردن چهره ایران، جنگ، تحریم ها و ترور از جمله حمله وحشیانه تروریستی چهارشنبه در خاک کشور من که از خارج حمایت شد هیچگاه نتوانسته است ملت ایران را به زانو درآورده و یا منطق تصمیم گیری ملت ایران را تحت تاثیر قرار دهند.

دوستان برجسته!

هدف سیاست خارجی ایران با هدف ایجاد و تقویت منطقه قوی است که مانع اصلی ظهور تمایلات سلطه جویانه از جانب هر قدرتی، چه منطقه ای و یا جهانی، می شود، طراحی شده است.

یک منطقه قوی در تعریف ساده به معنی اعتماد بیشتر، تجارت بیشتر و تعامل بیشتر مابین کشورهای منطقه در مقایسه با قدرت های بیرون منطقه هست.

این امر نیازمند ثبات سیاسی و سرزمینی درون زا؛ اتکا بر مردم به عنوان منبع مشروعیت، امنیت و پیشرفت؛ هماهنگ سازی میان هویت های ملی و منطقه ای؛ مشارکت همگان در برقراری صلح و در پیش گرفتن خویشتن داری راهبردی است.

خانم ها و آقایان!

برغم سخنرانی جاهلانه شنیده شده طی روزهای گذشته توسط مقامات آمریکا، من مایل هستم به شما یادآوری کنم که ما ایرانی ها وارثان یک تمدن بزرگ هستیم. تمامیت بشریت امروزه بر یک قایق سوار است و یا ما با هم به ساحل امن می رسیم و یا با هم غرق می شویم. شاعر شناخته شده ما سعدی این حقیقت را ۹۰۰ سال قبل این گونه بیان کرده است:

بنی آدم اعضا یک ییکرند/ که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار/ دگر عضوها را نماند قرار