جی وایسبرگ منتقد ورایتی بعد از نمایش «بدون تاریخ، بدون امضا» در جشنواره ونیز از بازی نوید محمدزاده تمجید کرد. وی نوشت: هر چهار شخصیت اصلی در بهترین فرم خود قرار دارند، اما این نوید محمدزاده است که در صحنه حضور در مرغ داری، کوی سبقت را از دیگران می رباید. جایی که مونولوگ مستأصلانه […]
جی وایسبرگ منتقد ورایتی بعد از نمایش «بدون تاریخ، بدون امضا» در جشنواره ونیز از بازی نوید محمدزاده تمجید کرد.
وی نوشت: هر چهار شخصیت اصلی در بهترین فرم خود قرار دارند، اما این نوید محمدزاده است که در صحنه حضور در مرغ داری، کوی سبقت را از دیگران می رباید. جایی که مونولوگ مستأصلانه اش کیفیتی شکسپیروار می گیرد و تمام قدرت فیزیکی اش را دردمندانه به طوفانی از خشونت کلامی تبدیل می کند. شاید فیلم در برخی لحظات بیش از حد پرگو به نظر برسد. اما در این سکانس هر کلمه حکم یک مشت را دارد.