احیاکننده عروسک‌های بومی ایران گفت: ما باید روایت زنان سالخورده را بشنویم و عروسک‌هایشان را ثبت و ضبط کنیم؛ خطر زمانی است که بدون طی این مرحله، عروسکی را بومی معرفی کنیم. افسانه احسانی به هدف خود از احیای عروسک های بومی اشاره و بیان کرد: ما کار خود را با یک هدف کلان شروع […]
افسانه احسانی به هدف خود از احیای عروسک های بومی اشاره و بیان کرد: ما کار خود را با یک هدف کلان شروع کردیم تا خودباوری زنان روستایی را بالا ببریم و به زنده کردن دانش بومی و میراث ناملموس منطقه‌شان کمک کنیم. ما عروسک‌ساز نیستیم، بلکه در طول زمان، برای بعضی آدم‌ها، فضایی ایجاد کرده‌ایم تا در آن فضا فعالیت کنند و معرف فرهنگ خود باشند.
عضو هیئت مدیره موسسه آوای طبیعت پایدار به ضرورت حفظ اصالت عروسک ها اشاره و بیان کرد: امروز، ساخت و طراحی عروسک های بومی به یک حرکت ملی تبدیل شده و این مساله خوشحال‌کننده است اما یک دغدغه هم وجود دارد و آن از بین رفتن اصالت عروسک های بومی است. به عبارت دیگر، خوب است هر شهر یا منطقه، برای خود نمادی داشته باشد اما ما با یک میراث ناملموس چند هزارساله سروکار داریم که بازمانده هایش همان است که در ذهن پیرزنان مناطق روستایی و شهرهای اصیل باقی مانده و وظیفه ماست که این میراث را احیا کنیم.
احسانی در ادامه بیان کرد: وقتی از احیای عروسک های بومی سخن می گوییم یعنی با این عروسک ها مثل یک کشف باستان شناسی رفتار می کنیم و می کوشیم تا زنان سالخورده را لایه لایه به گذشته خود نزدیک کنیم. به عبارتی هدف، احیای هویت و ارزش های بومی است که نسل به نسل فرق می کند. برای مثال در عروسکی که یک زن ۸۰ ساله درست می کند، تغییرات جزیی به نسبت آنچه یک زن ۷۰ ساله می سازد وجود دارد و ما باید روایت مادربزرگ ها را بشنویم و ابتدا عروسک هایی را بسازیم که در حافظه تاریخی این زنان ثبت شده است.
به گفته این احیا کننده عروسک های بومی، ابتدا باید این عروسک ها احیا و حداقل موزه ای شوند و ما نمی توانیم بدون پشت سر گذاشتن این مراحل، عروسکی را طراحی و به عنوان عروسک بومی معرفی کنیم چرا که این کار، یک زنگ خطر است و موجب می شود عروسک های اصیل قبل از این که از ذهن زنان پیر هر منطقه بیرون بیایند در نطفه خفه شوند. بنابراین باید در مرکز هر استان یک موزه عروسک وجود داشته باشد تا عروسک های اصیل هر منطقه حفظ شوند.
