شورش در فرانسه ویرانگر است
حمید رضا نقاشیان
فرانسه که روزی مظهر و عنوان کشور دموکراسی در اروپا نامیده میشد امروز فضایی راتجربه میکند که سرمایه داری وابسته به ماسونیسمانرا به دولت و ملت فرانسه و شایدجسورانه تر باید گفت به اروپا و اقمار دلبسته به اروپا تحمیل کرده است. پلیس پاریساخیرا اعلام کرده است که در جریان اعتراضات چند روز گذشته در این شهر ۱۳۳ نفرزخمی و ۴۱۲ نفر بازداشت شده‌اند.براساس گفته‌های پلیس این سری از اعتراضات بدترین نوع «شورش»در سال‌های اخیر بوده است.فیلم‌های ثبت شده از دوربین‌های متصل به لباس‌های پلیس خشونت‌های ضددولتی را به تصویر می‌کشد. اعتراض علیهافزایش مالیات‌ها و هزینه‌های بالای زندگی در شهرهای فرانسه اکنون به درگیری شدیدمیان پلیس و معترضان تبدیل شده است. شهروندان فرانسوی که در اعتراضات سراسری علیه افزایش مالیات سوخت از روز ۱۷ نوامبر در خیابانها و بزرگراه‌های شهرهای مختلف فرانسه شرکت می‌کنند،خود را «جلیقه زرد»ها نامیده اند.دامنه اعتراضات جلیقه زردهای فرانسه به بخش‌های مختلفجامعه سرایت کرده تعطیلی ده ها مدرسه و کمبود سوخت در برخی نقاط کشور را رقم زده است. این اعتراض خودجوش که زمزمه‌های آن از پایان ماه اکتبر در شبکه‌های اجتماعی به گوش میرسید، از روز هفدهم نوامبر (۲۶ آبان ۱۳۹۷ ) با تجمع در بزرگراه‌ها، میادین اصلی شهرها و عوارضی‌ها در سرتاسر فرانسه آغاز شده و یازدهمین هفته خود را پشت سر میگذارد که نه تنها از شور اولیه کاسته نشده بلکه تقریبا به شورش تبدیل شده است. روزنامه فرانسوی لیبراسیون درباره اولین جرقه‌های اعتراض می‌نویسد که دو راننده بین‌شهری جوان و هردو اهل سنه مرن، شهری نزدیک به پاریس، روز دهم اکتبر در صفحه‌ای در فیسبوک فراخوانی برای «راه بندان سراسری در اعتراض به افزایش قیمت سوخت» به راه انداختند. فراخوانی که بیش از ۲۰۰ هزار نفر در فیسبوک قول شرکت در آن را دادند.برونو لوفور،یکی از این راننده‌ها به خبرنگار روزنامه لیبراسیون می‌گوید: «من در شهرزندگی نمی‌کنم و استفاده از وسایل نقلیه عمومی نیز به علت تاخیر همیشگی و دقیق نبودن برای تردد من به اقصی نقاط شهرامکان پذیر نیست. اولین نانوایی نزدیک منزل من در ۵ کیلومتری خانه من قرار دارد. من مجبور هستم که از خودروی شخصی استفاده کنم و توانایی پرداخت افزایش مالیات سوخت را ندارم.» گزارشات مختلف از رسانه های اروپایی اینگونه خبر می دهند که «جلیقه زرد» ها بیشتر شهروندانی هستند که با وجود کارو درآمد، در گذران زندگی و معاش به مشکل برمی‌خورند. کارمندان، کارگران وخانواده‌هایی که در حومه شهرهای بزرگ یا مناطق روستایی زندگی می‌کنند و برای رفتو آمد و زندگی روزمره به خودروی شخصی وابسته هستند. با اینکه می‌توان تجمعات اعتراضی «جلیقه زرد» ها را یک حرکت سیاسی دانست اما شرکت‌کنندگان خود را وابسته به طیف سیاسی یا حزب خاصی نمی‌دانند و نمی‌خواهند خواسته‌هایشان با مطالبات حزبی و رهبری جناحی منحرف شود. جناح های مختلف فرانسه از چپ تا راست حمایت خود را از حرکت «جلیقه زردها» اعلام کرده‌اند با این حال فرانک بولر یکی از اعضای شناخته‌شده این جنبش به بی‌بی‌سی خبرزاری انگلیسی گفته است که :«ما نمی‌خواهیمکسی جنبش ما را به نام خود مصادره کند. ما رهبر جنبش نمی‌خواهیم. انقلاب فرانسه باجنگ آرد آغاز شد. اکنون این جنگ برای ما، جنگ مالیات سوخت است.» جنبش «جلیقه‌زرد»ها با اعتراض به افزایش قیمت سوخت آغاز شدهاست اما اکنون این جنبش اعتراضی تبدیل به جنبشی علیه مالیات شده است.جنبشی که به گفته تحلیل‌گران اولینو مهم‌ترین چالش فراحزبی برای دولت ماکرون محسوب می‌شودبراساس آخرین نظرسنجی‌ها ۷۰ درصد از شهروندان فرانسه از جنبش اعتراضی «جلیقه زرد» ها حمایت می‌کنند. همین طوربیش از ۵۰ درصد از رای دهندگان به ماکرون در انتخابات رییس جمهوری نیز از این اعتراضات که کاملا علیه سیاست های ماکرون طراحی و اداره میشود،حمایت می کنند. از ابتدای آغاز این شورش امانوئل ماکرون باید وضع خود را با این جنبش که با نحوه برخورد قهر آمیز پلیس و ارتش فرانسه با آن اکنون شکل شورش ۷۰درصدی جوامع فقیر و متوسط فرانسه را در بر گرفته ، تبدیل شده است، مشخص میکرد.عدم توجه طیفها و انجمن های اقتصادی وابسته به ماسونیسم در فرانسه اساسا جامعهفقیر این کشور را ازیاد برده بودند. و امروز این حرکت در فرانسه هشداری بسیارگویاست به کشورهایی که پا جا پای فرانسه گذاشته اند. و صدای مردمشان به گوششانرسا نمیرسد. که اساسا مردم همیشه رسا سخن نمی گویند و بیشتر مواقع باید نقطه نظرات مردم را از لابلای خطوط سفید یک نوشته فهمید. والسلام
