وقتی فردی یا گروهی در یک ساختار از وظایف رسمی به خاطر کسب منافع شخصی یاگروهی برای کسب موقعیت  و یا منفعتی ، از قانون و اخلاق تخطی و انحراف  پیدا میکند بجز به لجن کشیدن شخصیت و کیان خود یا مجموعه خود در حاشیه های مرتبط با این رفتار هاله ای از تیرگی و سیاهی و آلودگی ایجاد میکند که در این فضای آلوده بخش معتنابهی از عوامل و افراد و جامعه پیرامونی را یا به این بیماری مسری میکشاند و یا ایشان را نسبت به موضوع قباحت در ان عمل بی تفاوت میکند.

آثار تسری فساد در مسابقه شدن آن یک فرایند اجتماعی عظیم ایجاد میکند که قبل از تاثیر دهشتناک آن در جامعه دشمنان آن جامعه (سرویسهای جاسوسی) از آن حوزه های فاسد بنفع خود سود بسیار کلانی حاصل میکنند. در جهان جاسوسی امروز اهمیت اجرا از اهمیت اطلاعات بیشتر شده است و جاسوسان که به نوعی یا مزدور جریان خارجی شده اند و یا به جریان خارجی« آتو » داده اند مجبور به اعمال رفتاری طبق خواسته جریان خارجی اند. امروزه جریانهای گروهی مزدور و حتی گروههایی در دل و ساختار احزاب وظیفه های جمع آوری اطلاعات از فاسدین یک ساختار را بعهده داشته و بعد از تشکیل یک فایل کامل از شخصیت فاسد در یک سناریوی دقیق و مطالعه شده او را در خدمت جریانهای جاسوسی خارجی میگذارند و او مجبور به اطاعت از ایشان است تا اطلاعات وی را افشا نکنند. و مهمترین منبع نفوذ همینجاست.

بنیانگزار رسمی در ترویج  فساد سیاسی نیکولو ماکیاولی که بنیاد این نظریه خود را پیرامون روش و هدف در سیاست قرار داده، در کتاب خود شهریار، هدف عمل سیاسی را دستیابی به قدرت می‌داند و بنابراین، آن را محدود به هیچ حکم اخلاقی نمی‌داند و در نتیجه به کار بردن هر وسیله‌ای را در سیاست برای پیشبرد اهداف مجاز می‌شمارد و بدین گونه سیاست را به کلی از اخلاق جدا می‌داند.  هم نسبت به فساد در دستگاهها اعم از دولتی و خصوصی موضع دارد و معتقد است فساد جریانی است که طی آن موازین اخلاقی افراد سست و فضیلت و تقوای آن‌ها به نابودی کشیده می‌شود.

بانک جهانی فساد را اینگونه تعریف می‌کند: « سوءاستفاده از اختیارات دولتی برای کسب منافع شخصی. این تعریف در ایران عموماً تحت عنوان فساد اداری به کار میرود. بنابر ، این تعریف، فساد به معنی استفاده غیرمجاز از قدرت عمومی در جهت منافع خصوصی است». لاکن باید اذعان نمود که فساد در کشورهای در حال رشد تعریفی بسیار گسترده تر از انچه بانک جهانی آن را فساد میداند ، پیدا میکند.از این تعریف که بگذریم در کشور انقلابی ایران که ۸ سال دفاع مقدس را پشت سرگذاشته و در طول ۳۰ سال بعد از دوران دفاع مقدس همیشه در نوعی جنگ اعم از فرهنگی ، سیاسی ، اجتماعی، تبلیغاتی ، روانی واز همه مهمتر در دوران اخیر با جنگی اقتصادی روبرو بوده و هست فساد یک تعریف کاملا متفاوتی دارد که با تعاریف بقیه کشور ها و یا ساختارها متفاوت است.

آنچه مسلم و مشهود است فساد یکی از واژه‌های جاری و پرکاربرد در ادبیات سیاسی و اقتصادی که شاید بتوان آنرا از روز بعد از خلقت تا امروز تعمیم داد بوده است.

کلمه فساد در لاتین (corruption) از معنای شکستن یا نقض کردن گرفته شده است. آن چه که شکسته یا نقض می‌شود می‌تواند یک «شیوه رفتار اخلاقی یا اجتماعی و یا مقررات اداری» بوده باشد قانون و یا اصل محوریت سلامت در ساختار است .

در زبان فارسی برای فساد معانی مختلفی مانند: «تباهی»، «ستم»، «مال کسی را گرفتن»، «گزند»، «زیان»، «ظلم و ستم»، «شرارت» و «بدکاری» ذکر شده است. این واژه برای نخستین بار توسط ارسطو و بعد‌ها سیسرون به کار گرفته شده است که در ایجاد بنای لازم الاستحکام نظام حکومتی روم تیوری هایی ارائه داده اند.

در فرهنگ اسلامی بعد از بار اول و نبود توجیه معقول برای تخلف و دزدی حکم قطع نمودن انگشتان خاطی وضع شده و بسیار عجیب است که علما و مراجع این سخت گیری در اعمال حکم سلامت در جامعه را به شوقوق مختلف فساد تعمیم نمیدهند تا جامعه بدون رو دربایستی بتواند اثر کار ناسالم را حس کند.

حکام و تئوریسین های ساختار نگار باید بدانند که فساد امروز در نظام اسلامی ما فقط فساد برای ارزتزاق بیشتر یا کمتر افراد نیست. فساد در جامعه اسلامی ما روزنه ساز ورود دشمن تلقی میشود و باید همانند فساد در زمان جنگ حکم منطبق با محاکمه صحرایی پیدا کند.

مماشات در تعریف دقیق و شدید برای برخورد با فساد مماشات برای جلوگیری از تزلزل پایه های نظام است.

مماشات در برخورد با فساد مماشات با دشمن در جبهه مخالف و از ریشه بر انداز پایه های حکومت دینی است.

قدرت طراحی دشمن در آندلس را در پشت بسته های عملیات فساد نبینیم از ریشه می پوسیم.

من آنچه شرط بلاغ است با تو بر گفتم // تو گر بدان نکنی روی جمله متهمی.

والسلام

حمید رضا نقاشیان