هفته گذشته در خبر ها پی در پی آمد که کارگران هپکو و بعدا از هپکو آذراب اعتصاب کردند و چون چندین ماه حقوق نگرفته اند و کسی به اعتصابشون ترتیب اثر نداده، به جاده آمدند و بعد هم نیروی انتظامی با ایشان برخورد کرد و شورای تامین برای کاهش درد و زخم کارگران مدیران کارخانه یا صاحب سهام بخش خصوصی را متهم و با دستور دستگیری ، به زندان انتقال دادند.که اگر به موضوع ریشه ای نگاه شود همه آنچه اتفاق افتاد را میتوان معلول و لازم است و باید قبل تر از اینها نوع نگرش به خصوصی سازی را محل اتهام بدانیم و در این خصوص دولت و وزرا و سیاستها عامل اصلی اتفاقاتی امثال جریان هپکو و آذرابند.
اینکه چرا دولت مالک هپکو بوده است و دست به خصوصی سازی زده و یا اینکه چرا دولت یک سرویس سنتری همانند آذر آب را تاسیس و اداره میکند و سپس میتنی بر سیاستی به خصوصی سازی آنها دست زده و پس از خصو صی نمودن آنها متوجه اداره آنها نه از منظر تولید و نه از منظر تامین اجتماعی و نه از منظر امنیت مشاغل بدانها بی توجه بوده است به نگاه صد درصد غلط در دولتی سازی و حالا به خصوصی سازی بر میگردد.
نگاه نماینده مجلس هم پر از کج اندیشی و غلط انگاری در خصوصی سازیست که بگوید چرا هپکو با ١٠میلیون تومان واگذار شده و ١۵٠میلیارد تومان ضمانت نامه نگرفته اند!
اینکه ادعا میکنم مصیبت هپکو و آذراب وزرا و از جمله وزیر کار و رفاه است به این دلیل است که اگر این نوع کارخانه ها با هزاران کارگر در معرض فروش واقع میشوند و شما در زمان انتقال به بخش خصوصی این شرکت ها هیچ نقشی ندارید ، پس وزیر چه کاری هستید؟
وزیر کار یعنی وزیر تولید کار.
وزیر کار یعنی وزیر تقسیم کار.
وزیر کار یعنی وزیر تامین ملزومات کار.
وزیر کار یعنی وزیر نگران از نقدینگی کارخانه ها.
وزیر کار یعنی وزیر تعیین اهلیت در خریدار.
وزیر کار یعنی وزیر تضمین به کارگر در خصوصی کردن
وزیر کار یعنی ورود به ساختار و تغییر روند نگاه خصوصی سازی برای تضمین تداوم عملکرد
مصیبت اینجاست که جو کارخانه را که وزارتی کردید،
محال است کارخانه راندمان منطقی تولید بیابد
من نمیگویم همه کارگران سوء استفاده چی و مفسده جویند اما کدام شرکت دولتی و کارخانه را داشته ایم که افکار ضد کار و سامان بر انداز در آن رسوخ نکرده باشد.
دولت حقوق بدهد؟ کار تحویل بگیرد؟ شرکت سود بدهد؟
زهی خیال باطل حتی یک نفر هوچی میتواند هزار نفر را تشویق به کارنکردن و تهدید از کار کردن کند.
اینکه میگویم نگاه نماینده مجلس هم به خصوصی سازی اشتباه است بر این اساس است که خصوصی سازی را با صادرات شرکت یا کارخانه به بلاد کفر اشتباه فهمیده است. این بیچاره مادر مرده سرمایه گزار که به نیتی ولو سودجویی پیشقدم شده و شانه زیر بار سنگین خرید سهام کارخانه و مدیریت آن داده است،اهل این کشور، مسلمان،وفادار به نظام، علاقمند به افزایش تولید ناخالص داخلی است و اگر معضل این کشور تولید ناخالص داخلی است که هست دست و پای این فرد را باید بوسید و نه اینکه او را زندان کنند!
اگر اهلیت او زیر سئوال است او مقصر نیست شما مقصرید که به نا اهل شرکت هزارنفره فروخته اید!
با این شیوه فاتحه ریسک پذیرانی که حاضرند ثروت و جوانی و سلامتی و آبروی خود را برای نجات گوشه ای از اقتصاد کشوربخطر بیاندازند، نمیخوانید؟
چرا این کمک ها را که یک روزه تصمیم گرفتید انجام بدهید، قبل از ایجاد بحران نکردید؟ یا اگر خواب تشریف داشته و متوجه چند ماه حقوق نگرفتن کارگران در این دو کارخانه نشدید؟ لا اقل بدست صاحب سهام کارخانه نکردید؟یا اگر با نظر دولت در خصوصی سازی مخالف بودید؟ چرا وزیر شدین؟ بنظر شما وزیری که چوب لای چرخ دولت خود بگذارد ، خادم ملت است؟
این اقتصاد که موضوع رکودش فاتحه تولید را به بهانه واهی و مسخره ی حفظ نرخ تورم ، خوانده است، خصوصی سازی میفهمد؟
یک شرکت خصوصی با تولید منطقی و بروز و قابل رقابت یک گاو شیرده در گاوداری دولتهاست.
حرص و درد و غصه اش متعلق به صاحبانش و هزینه مالیات و آب و برق و گاز و عوارضها و تامین اجتماعیش هم مفت چنگ دولت.
پس باید این عنصر شیرده را مراقبت کرد
پس باید مواظب سود آفرینی و نقدینگی اش بود
پس باید نمیگذاشتید یک روز حقوق کارگرانش به تعویق بیافتد
ما کلاس امتحان سرمایه گزاران افتتاح نکرده ایم که شرکت و مصیب هایش را به او بسپاریم و امتحانش کنیم که کدامین آنها در بستر رکود و برهوت عقلانیت اقتصادی زمین میخورند، پس ، از آنها پس بگیریم!
وظیفه دولتها حمایت از تولید ثروت در کشور است
طبع تفکر خصوصی سازی پذیرش اقتصاد سرمایه داریست پس باید از سرمایه گذار به هر قیمتی حمایت کنید تا خصوصی سازی محقق شود که این حمایت مراقبت از تولید ناخالص داخلی است.
مراقبت از تامین کارگر است
مراقبت از کیان سیاستهای خصوصی سازیست
مراقبت از تامین اجتماعی است
مراقبت از اعتماد به مدیران در واگذاری شرکت هاست
مراقبت از صداقت دولت در خصوصی سازیست
هرجا هر شرکتی که در خصوصی سازی زمین خورده
خنده بر نیش همه سردمداران اسرئیلی، امریکایی، آل سعود ، نشانده.
ما نسبت به خبر سازی در کشور مسئولیم
نمیتوانیم از حقوق نگرفتن ها بی خبر باشیم
حقوق نگرفتن یک علامت است.
و درست کردن یک خط تلفن همانند ١٣٧شهرداری میتواند هوشیارتون کند که از این پس مراقب باشید
و به خصوصی سازی همچون حمایت از خانواده
ملی نگاه کنید.
والسلام

حمید رضا نقاشیان