پس از چهار روز و نیم ماراتون مذاکراتی بین تیم دیپلماتیک جمهوری اسلامی ایران و شش کشور مانع پیشرفت هسته ای ایران ویا بهتر است بگوییم طراحان و حامیان تحریم همه جانبه ملت ایران، وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران متن توافق نامه را بدون افشای بخش الحاقی ترجمه نموده و منتشر کرده است.

با کمی دقت به اصل متن به زبان انگلیسی بوضوح پیداست که این ترجمه خالی از جانبداری نیست و در عین حال متن چند پهلویی را ارائه مینماید.

در اینکه تیم مذاکره کننده زحمت فوق العاده ای را متحمل شده و واقعاً تلاش خود را برای ضعیف کردن متن توافق نامه تا حد میسور انجام داده اند، البته قابل تقدیر و محل ابلاغ خسته نباشید است و اگر هر اشکالی وجود داشته باشد، ربطی به عملکرد جمعی در تیم مذاکره کننده ندارد. چرا که اقدام به طرح کوتاه آمدن و مسائل پشت پرده هیچگاه با جمع تیم مذاکره کننده نبوده و ایشان در زمین و زمانِ از قبل مهیا شده بهترین تلاش را به انجام رسانیده اند.

از مطالعه متن توافق نامه اینگونه پیداست که در این مذاکرات ایران به موفقیت هائی نایل آمده و در عین حال خفت هایی را هم پذیرفته است. و البته از جمع جبری این دستاورد ودست برداشتنها به تعبیر برد – برد نام برده میشود.

به جمع غالب تیترهای مطبوعاتی که نگاه میکنی همه شتابزده بدنبال القای مطلبی هستند که گویی نباید محل مداقه واقع شود و آن اینکه کار مثبت بوده و نهایتاً رهبری هم مهر تایید بر این کار مثبت زده اند حال آنکه نامه ریاست جمهوری ایران به مقام معظم رهبری حاوی کلماتی کاملاً تفسیر پذیر و پاسخ معظم له به ایشان هم تا حدی مشروط عنه مینماید و طبعاً مباحث روزهای آینده روشن میکند که ما در این زمین و زمان از چه مواهبی دست برداشته و چه مواهبی را به دست آورده ایم!!!؟

آنچه که از جامعیت مطلب بر می آید دو اصل مهم است .

اول آنکه غرب به دکتر حسن روحانی رئیس جمهور منتخب با هجده میلیون رای، روی خوش نشان داد تا هم به احمدی نژاد دهان کژی کرده باشد و هم از بحران کنونی خود عبور کند.

دوم آنکه ما نیاز اقتصادی مردم را در داخل کشور بقدری بزرگ نمایی کردیم تا زمینه برای عقب نشینی در مذاکرات فراهم آید.

و این دو فرایند زمینه و زمانه ی مذاکرات را فراهم نمود و تیم های مذاکره کننده اعم از ما و آنها در این دو “گیومه” قدرت عمل داشت و طبعا عقب نشینی ها در کاهش آرزومندی های توسعه در صنایع هسته ای امتیازی بود که غرب نیاز به گرفتن آن داشت و امید مبهم برای حذف تحریمها در طول زمان نیز نیازی بود که ما در ایران و با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید نیازمندش بودیم.

نقش مهم باقیمانده در دوره ای چهار ساله ودر دولت تدبیر و امید تعریف خواهد شد و مهم این است که آیامجریان این توافق نامه در خفا از ملت ایران، تفسیر مورد نظر غرب را در پیاده کردن توافقات اعمال خواهند نمود؟ یا اداره ی این توافقنامه را با نرمشی قهرمانانه آن گونه که خواست ملت ایران است پیش خواهندبرد؟

از امروز دو وظیفه سنگین بدوش مجریان و ناظران اجرای این توافقنامه خواهد بود.
اول وظیفه آن است که هوشمندانه میدان عمل را برای زیاده خواهی دشمن سد نموده و فرایند توسعه صنعت هسته ای را از دستور کار خارج ننمایند تا در عمل و اجرا هم ثابت شود ایران به دنبال نظامی کردن پروژه های هسته ای نبوده و ضمنا تحقیر صورت پذیرفته در متن توافق نامه را نیز در طول زمان جبران کنیم.

دوم وظیفه آن است که هوشمندانه و در قالب زمان فرایند عبور از تحریمها را نیز اجرایی و عملیاتی کنیم که این سیاست هم نیازمند صداقت در بینش ملی و عدم وابستگی در عوامل اجراست و هم کیاست ووحدت رویه در ساختار سازی و اظهار نظرات و افشاگریها را شامل میشود .

همه ی توانمندی در اعمال نرمش قهرمانانه که مد توجه و نظر مقام عظمای ولایت است در قالب ایفای نقش مجریان و نظار بر دو وظیفه ی مذکور نهفته است و طبعاً ایشان موفق به ادای این وظیفه ی خطیر وقتی خواهند شد که همه باهم برای موفقیت آنان از صمیم قلب دعا کنیم.
که قرآن مجید میفرماید:
قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ اسْتَعِینُوا بِاللّهِ وَاصْبِرُواْ إِنَّ الأَرْضَ لِلّهِ یُورِثُهَا مَن یَشَاء مِنْ عِبَادِهِ وَالْعَاقِبَهُ لِلْمُتَّقِینَ
والسلام