به گزارش واحد اقتصادی خبرگزاری صبح اقتصاد ابراهیم کمال شنبدی با بیان اینکه تعمیرات اساسی پالایشگاه هفتم ۲۰ تیرماه با توقف فاز ۱۸ و ۲۳ تیرماه با توقف فاز ۱۷ برای ۵ روز وارد توقف کلی شد که این روند پس از ۸ روز با از سرگیری تولید از فاز ۱۸ و ادامه فعالیت های تعمیراتی  فاز ۱۷ ادامه یافت، اظهار کرد: برنامه‌ریزی تعمیرات اساسی سال جاری شامل ۷۹۷ مورد و در بازه زمانی ۱۷ روزه بود که در روز یکشنبه پنجم مرداد به خاتمه رسید.

وی افزود: چارچوب لیست کلی تعمیرات اساسی مشتمل بر مواردی از جمله بازرسی از تجهیزات، رفع موارد و مشکلات مؤثر بر تولید پایدار و ایمنی سیستم کنترل فرایند، اتمام برخی آیتم‌های برقی ناتمام وانجام برخی درخواست‌های اصلاحی (MR)جهت بهبود شرایط فرایندی و زیست محیطی اجرا شد.

‌ رئیس بهره برداری پالایشگاه هفتم تاکید کرد: بازدید و بازرسی از مشعل فاز ۱۷، بازدید و بازرسی دودکش واحد بازیافت گوگرد، اصلاح لاجیک و انجام برخی آیتم‌های سیستم کنترل، اتمام برخی آیتم‌های مربوط به سیستم کنترل و توزیع برق (PDCS)، بازرسی و تعویض پکینگ‌های بستر دوم برج احیاء ردیف دوم و پیشبرد اقدام اصلاحی MR)) مربوط به واحد بازیافت گوگرد جهت دریافت حداکثری گازهای اسیدی از اهم فعالیت‌های تعمیرات اساسی سال ۹۹ بودند.

کمال شنبدی در پایان ضمن تقدیر از زحمات کلیه همکاران و کارکنان برای پیشبرد اهداف برنامه ریزی شده در تعمیرات اساسی جهت داشتن تولیدی پایدار در زمستان پیش رو اظهار کرد: تعمیرات اساسی سال ۹۹ توام با شیوع ویروس کرونا و قرار گرفتن استان بوشهر در محدوده هشدار همراه بود که با تدابیر از جمله اقدامات پیشگیرانه ایمنی و بهداشتی، اسکان مناسب نیروهای تعمیرات اساسی، جذب نیروهای تعمیرات اساسی با پروتکل‌های تعریف شده بدون حادثه و بدون ابتلا، سرایت و یا گسترش ویروس کرونا به پایان رسید.

پالایشگاه هفتم در قسمت غربی سایت شماره ۱ طرح توسعه میدان گازی پارس جنوبی نزدیک به خروجی شرقی شهرستان عسلویه قرار دارد. کارفرمای ساخت این پالایشگاه همانند سایر پالایشگاه‌های این میدان عظیم گازی، شرکت نفت و گاز پارس و پیمانکار اصلی اجرای آن کنسرسیومی متشکل از شرکت‌های مهندسی و ساختمان صنایع نفت(اویک)، سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران(ایدرو)، مهندسی و ساخت تاسیسات دریایی ایران بوده است. این طرح بعد از پالایشگاه ششم بعنوان دومین طرحی است که می‌توان آن را یک پالایشگاه تمام ایرانی قلمداد نمود. قرارداد این پروژه در سال ۸۶ نافذ گردید و اولین تولید گاز شیرین این پالایشگاه در روز اول بهمن ماه سال ۹۳ و با گاز دریافتی از پالایشگاه چهارم صورت گرفت. در فروردین سال ۹۶ پالایشگاه رسماً با حضور ریاست محترم جمهور افتتاح و به شرکت مجتمع گاز پارس جنوبی بعنوان بهره‌بردار تحویل داده شد.

از نظر طراحی فازهای ۱۷ و ۱۸ یک پالایشگاه کامل است که محصولاتی شامل گاز طبیعی، اتان، پروپان، بوتان، میعانات گازی و گوگرد را تولید می‌کند. خوراک ورودی به میزان ۶۰٫۸ میلیون متر مکعب گاز و میعانات همراه از سکوهای فازهای ۱۷ و ۱۸ تأمین می‌شود. در صورت بروز مشکل در تأمین خوراک از سکوها، امکان تأمین خوراک از پالایشگاه‌های مجاور و ارسال خوراک به آن ها از طریق کریدورهای مشترک وجود دارد. این پالایشگاه توان تولید محصولات با ارزش افزوده بالا ، مانند اتان، پروپان و بوتان را نیز دارد.

تفاوت عمده طراحی این پالایشگاه با سایر پالایشگاه‌های پارس جنوبی در واحد شیرین سازی آن است که گاز خام با محلول آبی DEA تماس داده می شود و باعث می شود تمام H2S و CO2 جذب آمین شده  و در نتیجه خوراک بیشتری تحت عنوان گاز اسیدی به سمت واحد بازیافت گوگرد ارسال شود.

واحدهای پشتیبانی شامل واحدهای توزیع آب و برق و واحدهای تولید نیتروژن و هوای فشرده است. برق مصرفی در نیروگاه بعثت تولید می‌شود و آب شیرین مصرفی در آبگیر شماره دو تولید و دریافت می‌شود.