اقتصاد خیلی بیمار یعنی چه؟
به گزارش واحد تحلیلی خبرگزاری صبح اقتصاد اما اقتصاد خیلی بیمار یعنی آن که عرضه کالاها نتواند با این تقاضای اضافی همگام شود، و متولیان اقتصاد هم از گرانی قیمت‌ها به طور عمومی منتفع بوده و نوعی از مدیریت که درد کسر بودجه را از طریق گرانی حل کنند ، را اجرا کنند.
در اقتصادهای در حال توسعه، بخش عمده رشد نقدینگی ناشی از کسری بودجه دولت و تامین آن از طریق بانک ها و بخصوص بانک مرکزی است.
به عبارتی پول تزریق‌شده، عمدتاً به جای سرمایه‌گذاری مولد، به سمت دلالی در بازارهای دارایی مانند مسکن و ارز و مسکوک طلا و نقره سرازیر می‌شود. در نتیجه، این امر باعث حباب قیمتی در این بازارها و تشدید تورم می‌شود.
افزایش تورم، ارزش پول ملی را کاهش داده و قدرت خرید مردم را بطور فزاینده ای کم میکند.
مردم و کسبه برای حفظ ارزش پول خود، پول را از سیستم بانکی خارج کرده و به سمت دارایی‌های غیرمولد سوق می‌دهند که این خود سرعت گردش پول را افزایش داده و تورم را بیش از پیش دامن می‌زند. در ایران اما فقط مردم نیستند که به حال وخیم اقتصاد لطمه میزنند بلکه سیستم بانکی و دولت خود تشدید کننده حال وخیم این بیمار در حال موتند بنابراین، کنترل تورم بدون مهار رشد بی‌رویه و هدایت نقدینگی بسمت امر مولد که قادر به جمع کردن نقدینگی باشد ، غیرممکن است.
مهار نقدینگی مستلزم اصلاح ساختار بودجه دولت و کاهش وابستگی آن به خام فروشی و درآمدهای نفتی و استقراض از ساختار بانکی است که متاسفانه با وجود هزینه بزرگ دولت و ناکار آمدی و عوامل ساختاری و نفس توقعات انتظاری بجز با مُسکِن های کوچک که کار تنفس مصنوعی را میکنند، غیر قابل اجرا نیست .
البته اگر دولت نهم سهام عدالت را آن گونه که این جانب ارائه کردم ، اجرا میکرد ، هم فاصله طبقاتی کاهش می یافت هم بخش خصوصی تا حد زیادی از دولت منفک میشد و دولت میتوانست طرح کوچک و چابک شدن خود را تا حدی عملی و افسار اقتصاد سرکش را بدست بگیرد و از تنش ها بکاهد. والسلام
- نویسنده : حمید رضا نقاشیان
- منبع خبر : صبح اقتصاد
