«اقتصاد مقاومتی» یکی از مسائلی است که طی سالهای اخیر مقام معظم رهبری تاکید بسیاری بر آن داشته اند و در نامگذاری سال هم به این موضوع پرداخته اند ؛ این توجه نه برای ساختن امروز ایران اسلامی که سیاستی برای امروز و فردای این مرز و بوم است و رهبر انقلاب خود نیز در سخنانشان ، مسئولان را به این نکته توجه داده اند : « سیاستهای اقتصاد مقاومتی، فقط برای شرایط کنونی نیست بلکه یک تدبیر بلندمدت برای اقتصاد کشور و رسیدن به اهداف بلند اقتصادیِ نظام اسلامی است » ( ۲۰ اسفند ۱۳۹۲) . با این وصف ، معلوم است که این موضوع چنان اهمیتی دارد که باید در اولویتهای اصلی مورد توجه همه ارگانها ، نهادها و حتی مردم باشد اما به نظر می آید این اتفاق کمتر افتاده است و بعضی افراد به این موضوع در حد شعار پرداخته اند . برای مثال موضوع «حمایت از تولید ملی » یکی از مسائلی است که در زیر مجموعه «اقتصاد مقاومتی » قرار دارد و اتفاقا در کلام رهبر انقلاب هم این موضوع به روشنی تبیین شده است : « یک رکن دیگر اقتصاد مقاومتى، حمایت از تولید ملى است؛ صنعت و کشاورزى. خب، آمارهائى که آقایان میدهند، آمارهاى خوبى است؛ لیکن از آن طرف هم از داخل دولت، خود مسئولین به ما میگویند که بعضى کارخانه‌‌ها دچار مشکلند، اختلال دارند، در بعضى جاها تعطیلى صنایع وجود دارد – گزارشهاى گوناگونى به ما میرسد، خود شما هم گزارش میدهید؛ یعنى من گزارشهاى دیگر هم دارم، اما اتکاء من به گزارشهاى دیگران نیست؛ گزارشهاى خود شما هم هست که به دست ما میرسد – خب، باید این را علاج کرد. اینها طبعاً ایجاد اشکال میکند. اگر چنانچه همین بخش دوم قضیه – یعنى آن نیمه‌‌ى خالى لیوان – نمیبود، شما امروز از لحاظ رونق اقتصادى، وضع بهترى را در کشور ارائه میکردید و کمکهاى بیشترى به مردم میشد. بالاخره حمایت از تولید ملى، آن بخشِ درونزاى اقتصاد ماست و به این بایستى تکیه کرد.واحدهاى کوچک و متوسط را فعال کنید. البته خوشبختانه واحدهاى بزرگ ما فعالند، خوبند و سوددهى‌‌شان هم خوب است، کارشان هم خوب است، اشتغالشان هم خوب است؛ عمده‌‌ى واحدهاى بزرگ ما وضعشان اینجور است – لذا همان طور که گفتید، محصول سیمانمان، محصول فولادمان، محصولات عمده‌‌ى اینجورى‌‌مان خوب است – لیکن باید به فکر واحدهاى متوسط و کوچک باشید؛ اینها خیلى مهم است، اینها در زندگى مردم تأثیرات مستقیم دارد.» (۲ شهریور ۱۳۹۱) این سخنان اگر چه در زمان دولت قبلی بیان شده است ولی ناگفته پیداست که مخاطب آن همه دولتها هستند و لازم است با عنایت به این موضوع ، تمام دولتها خود را موظف کنند که حداقل سالی یکبار گزارشی درباره میزان تحقق این اهداف ارائه کنند ؛ اینکه الان وضعیت صنعت و کشاورزی چگونه است و چه تغییراتی نسبت به سال قبل رخ داده است ؟ یا همانطور که مقام معظم رهبری تاکید کرده اند چه میزان به حمایت و فعال سازی واحد های کوچک و متوسط صنعتی و کشاورزی  کمک شده است و رشد این واحدها هر سال نسبت به سال قبل از آن چه تعداد افزایش پیدا کرده اند یا خدای ناکرده بر اثر فشارهای اقتصادی و رکود یا شرایط نامساعد دست از کار کشیده و تعطیل شده اند؟!

این مطالبه البته به این معنا نیست که در هیچ زمینه صنعتی یا کشاورزی پیشرفت رخ نداده است ؛ بلکه ممکن است پیشرفتهای بزرگی هم رخ داده باشد اما چون تبیین دقیقی نشده مردم از آن آگاهی ندارند . بیان این پیشرفتها ، علاوه بر این باعث می شود قسمتهایی که عقب ماندگی دارند هم متوجه شوند که نمی توانند کم کاری خود را پنهان کنند و در مقایسه با قسمتهایی که بیشتر به اهداف اقتصاد مقاومتی دست یافته اند ، ناکارآمدی و سوء مدیریت شان بیشتر به چشم می آید.

زهرا تاجیک