به گزارش واحد تحلیلی خبرگزاری صبح اقتصاد حقیر در این وجیزه عرض میکنم که اینکه شما از وقایع و رویدادها چه تحلیلی دارید که اهمیت ندارد. اینکه رویداد ها مستظهر به چه نتیجه ای میشوند هم مهم هستند اما فی الواقع در کیس ما اصالت ندارند. چرا که اگر معیار انسانها معطوف به انجام تکلیف است پس ارزشها موکول به تحلیل ها و نتیجه ها نیستند. شما یک کشتی را در جبل الطارق بدون صدور عمل خلاف توقیف کرده اید و نخست وزیرتان از توقیف کننده ها تقدیر میکند. این امر در عالم واقع موجب تکدر ملت ایران میشود و شما از این موضوع ناراحت نمیشوید و حتی یحتمل خوشحال هم میشوید و این خوشحالی شرکایی را هم در پی دارد که آنها هم خوشحال میشوند. کسانی هم در دل و ذهنشان شما را تقبیح میکنند که بدان اهمیت نمیدهید. شما اساسا به خودتان اهمیت میدهید و این امر در سابقه عمل شما با ملت ها مشهود و مضبوط در صفحات تاریخ است و مفهوم  واقعی و فهمیدنی موضوع این است که نه به تحلیل ها و نه به نتایج حاصله از تاثیرات آنها وقعی نمیگذارید، لذا میتوان دریافت که شما چه میزان  مامور به انجام تکلیف هایی  از پیش مقدر شده توسط ارباب و صاحب کارتان هستید، پس اگر در جهان معاصر کسانی در ظاهر بسان شما به تکلیف خود مبتنی بر رعایت قانون عمل میکنند چه جای گله؟ لذاست که لفظ اتهام انتقام جویانه مبنای معقول و منطقی ندارد که شما آن را به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در توقیف کشتی نفتکش متخلفی نسبت میدهید، که کشتی نفتکش شما بجای ورود از مسیر ورودی از مسیر خلاف جهت و خروجی در تنگه هرمز عبور کرده است. کشتی شما ته مانده انبار های نفت خام خود را در مسیر آب دریا تخلیه کرده و موجب آلودگی دریا شده پس باید طبق قانونی که همه بدان عمل میکنند، جریمه یا تاوان تخلفش را بدهد. کشتی نفتکش ایران بدون انجام کوچکترین تخلفی و فقط به صرف ظن و گمان شما از اینکه قصد بردن نفت به سوریه داشته  توسط عوامل حکومت دست نشانده شما در جبل الطارق توقیف شده است و به صرف همزمانی این دو جریان کاملا غیر متساوی روا نیست شما آن را انتقام جویی بنامید. شما که مدعی تمدن قانونگذاری در جهان هستید منطقی کلاه خود را قاضی کنید و به قضاوت بنشینید که فرض کنیم توقیف کشتی شما یک پرونده حقوقی و توفیق کشتی نفتکش ایران هم یک پرونده حقوقی. حال فرض کنیم این دو پرونده را یک قاضی در دیوان بین المللی لاهه رسیدگی کند، بنظر شما در خصوص هر دو پرونده یکی بدون تخلف و دیگری عدول از قانون دریانوردی ،  یک گونه حکم صادر میکند؟ که شما آن را انتقام جویانه متهم میکنید؟ حال برای پوشاندن تخلف آشکار خود از تهران تقاضا میکنید تعهد بدهد که نفت به سوریه نفرستد! شما طبق قانون باید ادله ای بیاورید که ثابت کند ایران نفت به سوریه میبرده و حتی اگر میبرده این عمل یک تخلف محسوب میشود. اینکه خود ببرید و خود بدوزید که قانون نیست. ما در فارسی یک مثالی داریم که میگوییم خود خندی و خود رقصی بس مرد هنرمندی؟ امروزه ایران در یک اقتدار صلح جویانه و منطقی در منطقه خود به عدالتخواهی مشغول است و شما این عدالت خواهی را با توجه به ظلم هایی که به منطقه روا داشته اید بر نمیتابید و نکته کلیدی همین جاست که بهانه جویی میکنید. و توصیه عقلا در جهان به شما این است که از لجبازی و بهانه جویی  دست کشیده همانند یک کشور غیر مدعی اقتدار در جای خود به دوستی با کشور ها مبادرت کنید و اجازه بدهید مردم منطقه روی خوش ببینند و ستم های گذشته را فراموش کنند. والسلام

حمید رضا نقاشیان