برای ما، نه بایدن نه ترامپ هیچ کدام

به گزارش واحد تحلیلی خبرگزاری صبح اقتصاد , انتخابات ریاست جمهوری آمریکا پایان یافت و بسیاری از مردم و سیاستمداران ایران نیز منتظر نتیجه این انتخابات‌اند.

صرف نظر از اینکه جو بایدن موفق به ورود به کاخ سفید خواهد شد یا تیم ترامپ با بهانه هایی مثل تقلب یا نیاز به شمارش و یا حتی زیر بار پذیرش موفقیت بایدن نرفتن در انتخابات آن  را ابزار ماندن در کاخ سفید میکنند ، باید دید در فضای امروز ایران تاثیر این انتخابات چه خواهد بود؟. ما باید خدا را شکر کنیم که در شرایط کنونی میتوانیم با این حداقل معونه ای که در کشور بین مردم چه توزیع فقر یاتوزیع ثروت میشود، هنوز قدرت استقامت لازم برای گذار از شرایط سیاسی ، اقتصادی تحمیلی داخلی و خارجی  را داریم. مقاومت در برابر سیاست فشار حداکثری آمریکا بر ایران در دوران ریاست جمهوری ترامپ و  سیاستهای برون مدارانه دولت روحانی و تا حد زیادی تحلیل رفتن اقتصاد ایران در اثر این سیاستهای ظالمانه از یک طرف و غیر ملی از طرف دیگر ، در ایران دو دیدگاه متفاوت ایجاد نموده است.  عده ای معتقدند با بایدن امکان احیاء برجام و بهبود وضع اقتصادی ایران  فراهم میشود. عده ای هم اساسا معتقدند ترامپ از دو نظر برای ایران مفید تر بود اول اینکه به فروپاشی فدراتیو  در آمریکا کمک میکرد و دوم اینکه با اروپا یک هژمونی هماهنگ نداشت و برای فرار از وضع ناهنجار در رقابت باچین و روسیه ، میتوانست میدان اقتصادی را برای شرکتهای نفتی در خلیج فارس  بگشاید. اما اینکه چرا ما میتوانیم مقاومت کنیم ؟ شاید باید گفت بدین دلیل است که با افزایش نرخ ارز  و اینکه فشار را بر مردم افزوده اند اما روی دیگر سکه به نفع ما شده و  صادرات غیر نفتی را افزایش داده و توانسته تا حدی ارز لازم برای نیاز های ضروری کشور را تامین کند. حتی در بخش نفت و گاز و پتروشیمی نیز  روزانه معادل ارزش حرارتی یک میلیون و ۶۵٠ هزار بشکه نفت خام ، مصرف گاز در دست تولید است که تقریبا به قیمت رایگان در اختیار صنایع قرار می گیرد ، از این استخراج و پالایش حدودا  ۶۵٠ هزار بشکه فرآورده نفتی به قیمت بازار جهانی صادر میشود فلذا تولید پتروشیمی در سال جاری هشت درصد افزایش داشته است که تامین کننده بخشی از نیاز های داخلی و بخشی هم صادراتی است.  در بخش تامین نهاده های کشاورزی ما نسبتا خود کفا هستیم . اینکه عده ای بر این باورند که ممکن است آمریکایی ها به ما جنگی را تحمیل کنند هم توهمی بیش نیست. اولا در همسایگی ها کسی جرات صدام را نداشت و ندارد و نخواهد داشت. در ثانی کمی دور تر سعودی در زمان ترامپ این پتانسیل را با ریسک بسیار داشت که دامنه جنگ یمن را به مرز های ما بکشاند که با یک موشک باران و چند تا پهباد  در مسیر ویرانی آرامکو بتوسط یمن به پشیمانی مطلق رسید و نهایتا خود آمریکا هم از ترس اینکه ناو هایش در معرض موشک ها و حمله قایق های تند رو ی ما واقع شوند دائما در نزدیکی بنادر بحرین پهلو میگیرند و ممکن نیست دست به خطری بزنند که عاقبتش نابودی همه پایگاههای آنها در منطقه و قطع کامل نفت در عبور از شریان خلیج فارس است پس ما از جهاتی بسیار مقتدریم و از جهاتی باید مقتدر تر شویم.  برخی با خیال بافی در این توهمند که بایدن عاقل‌ تر از ترامپ است و نیروهایش با دیپلمات‌ های ما رابطه و تعامل داشته‌اند و در مجموع معامله با او بهتر از معامله با ترامپ است که حقیر اساسا قبول ندارم و معتقدم  این هر دو برای ما همانند دو روی یک سکه اند. ارزش ۴۲ سال مقاومت در مقابل استکبار به این می ارزد که همانگونه که دست رد به سینه ترامپ زدیم و امروز هم اگر تلفن بزنیم کسی نیست که گوشی را در کاخ سفید بردارد ، باید با بایدن هم همین سیاست را پیشه کنیم تا اقتدار ۴۲ سال در هم نشکند و قدر دان زحمت امام خمینی  رحمت الله علیه بوده باشیم و هم بدانیم که این آمریکا با رهبری این عناصر پیر پاتال فرتوت ماندنی نیست و دیری نخواهد پایید که ترکهای موجود در بدنه این ابرقدرت پوشالی به شکافهایی تبدیل میشود که تصورش را هم نمیکردیم. والسلام

 حمیدرضا نقاشیان