به گزارش واحد تحلیلی خبرگزاری صبح اقتصاد وقتی که در دولت اول روحانی عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی دولت تدبیر و امید شد، هیچکس فکر نمی‌کرد در حوزه مسکن چنان رکودی ایجاد شود که حتی صدای حسن روحانی هم در اعتراض به آن، رسانه ای شود! او که با حمایت چهر‌ه های لیبرال بر کرسی وزارت راه و شهرسازی تکیه زد از همان بدو امر صراحتا به پروژه‌هایی مانند مسکن مهر که میلیونها نفر را با امیدهای فراوان خانه دار کرده بود تاخت و با الفاظی نظیر «مزخرف»، «خانه برانداز»، «مسجد ضرار» و… بر این اقدام مفید دولت قبل حمله کرد تا راه را بر ادامه این پروژه که در حد خود میتوانست بخشی از مشکل بی خانه ها و حتی بخشی از مشکل اشتغال را درمان کند، ببندد. براستی او چه در سر داشت که حاضر نمیشد به دغدغه مردمی درمانده از بی ماوایی بیاندیشد؟ او زمانی که وزارت مسکن را در دوره نخست آقای حسن روحانی تحویل گرفت، تعداد پروانه‌های ساختمانی رقمی در حدود ۲۲۲۸۵۰ واحد بود که در همان سال اول به میزان ۱۳۵۰۲۴ واحد تنزل کرد! این کاهش همچنان تداوم داشت تا اینکه در پایان سال ۹۶ به رقم ۱۳۱۹۵۰ واحد رسید. امار ها نشان میداد ایشان برای نساختن به این مسند منتصب گردیده اند و میتوان گفت او با یک برنامه پنهان به این وزارت برده شده بود. مردم ایران فراموش نکرده اند که عباس آخوندی نفر اول و چشم امید میر حسین موسوی در جریان انتخابات هدف دار انگلیسی مزاج ها در سال ۸۸ بود و در زمان بسیار مناسبی نعل وارونه زد و میر حسین را تنها گذاشت. بسیاری از سیاسیون در مقطع انتخابات میر حسین موسوی مواضع علی اکبر ناطق نوری را متاثر از نزدیکی باجناق او یعنی عباس آخوندی ارزیابی مینمودند. مسکن مهر شهید اول دوران بد خدمتی عباس آخوندی نیست بلکه او اساسا در فرایند اقتصاد ایران نقش مخربی با نگاه به اصطلاح اقتصاد بازار داشت. توجه به طلبکاری او باید عبرت مجلسیان باشد که وی در متن استعفای خود عدم توجه به قانون را از دلایل کناره‌گیری‌اش اعلام کرده بود، در حالی که طبق قانون برنامه ششم توسعه، باید در سال ۱۳۹۵ بالغ بر ۶۸۰ هزار مسکن شهری جدید در کشور تولید می‌شد که کمتر از نصف آن تحقق پیدا کرد و طبق گزارش سازمان برنامه و بودجه، عملکرد دولت یازدهم در حوزه مسکن روستایی افتضاح بوده به طوری که تولید مسکن در سال گذشته نسبت به رکورد دولت دهم نزدیک به ۸۰ درصد کمتر بوده است. لذا باید توجه داشت که کاهش محسوس عرضه مسکن و گرانی آن، مشکلات عدیده‌ای برای مردم به وجود آورده، به نحوی که یکی از کارشناسان مسکن در این باره میگوید : « بر اساس گزارش بانک مرکزی متوسط قیمت هر مترمربع واحد مسکونی در تهران هجده میلیون تومان و حداقل حقوق یک و نیم میلیون تومان باشد، به نظر می‌رسد یک متقاضی مسکن باید ۹۵ سال برای خانه دار شدن خود پس‌انداز کند.» این ارزیابی کوتاه نشان میدهد دولت و مسئولین کشور نباید اجازه دهند ضروری ترین محور آسایش مردم در این کشور که داشتن سرپناه است دستخوش و دستاویز سیاستهای بیرون آبی گردد.این پروژه که امروز از افتخارات دولت احمدی نژاد محسوب میشود باید محور کلی سیاستهای رفع محرومیت برای ایجاد سرپناه خصوصا برای اقشار کم درامد جامعه بوده باشد و بی توجهی به این مهم میتواند موجب سر افکندگی مسئولینی بوده باشد که بعد از آخوندی مسئولیت اداره این پروژه را بعهده گرفته اند.والسلام
حمید رضا نقاشیان
