ترجمه کلام روحانی جالب نیست؟
به گزارش واحد تحلیلی خبرگزاری صبح اقتصاد , گاهی مقامات در کشورها با سخنان خود گاف‌هایی میدهند که در تاریخ ادبیات معاصر ماندگار میشوند.
از جمله اعاظمی که از گافهای دوره ریاست فخیمه‌اش تاریخ جمهوری اسلامی این دوره مشحون از لطایف مزاح‌گونه است. حضرت اشرف جناب حسن آقای فریدون روحانی است. معظم علیه در تاریخ چهارشنبه ۱۷ مهر ۱۳۹۹ در جلسه هیئت دولت، سخنانی ایراد فرموده‌اند که اگرچه ظاهری عقلانی و انسان رفتاری داشت اما در قیاس با جایگاه ایشان بعنوان رئیس جمهوری این کشور در اوج نابجایی و ناامیدکنندگی و عدم مسئولیت ادا شده بود. ایشان عنوان نمودند که: « بنده تاکنون به سفارش ستاد کرونا در برنامه‌ای شرکت کرده یا نکرده‌ام، در سمینارها و همایش‌ها حضور پیدا کرده یا نکرده‌ام » و ادامه دادند: « که عاقلانه نیست که کسی در مسیر سیل بایستد، یا برود در خانه‌ای که سقفش دارد خراب می شود و بگوید من نمی ترسم»!!. البته برای یک انسانی که مسئولیتی در قبال دیگران ندارد خطر کردن و حتی باید گفت خیلی بدیهی است که اگر در مسیر سیل بایستد و بگوید من نمی‌ترسم، باید به عقل او شک کرد. اما و صد اما، باید به جناب آقای روحانی عرض کنم قیاس شما و موقعیت شما و شرایط شما و شرایط مردم شما با این شیوه سخن به قول ادبا « مع الفارق » است. در یک کشور انقلابی و دارای شرایط جنگی پذیرش مسئولیت با زیر لحاف خوابیدن و فرمان دادن به مبارزه با جنگ اقتصادی و بهداشتی عین وظیفه نشناسی و بی کفایتی در پذیرش مسئولیت است. که بفرمایید عاقلانه نیست در مسیر سیل بایستید که مثلا کرونا نگیرید؟؟ این مثال با صحنه واقعیت امروز کشور بحرانی ما از قبل سیاستهای شما ناهمگون است. اگر می خواستید مثال در خور و متناسب استفاده کنید و یا شباهت‌سازی استانداردی انجام بدهید، باید ابتدا از نفس خود سؤال می فرمودید که: « آیا لازم است فرمانده به سربازان خط مقدم جبهه اقتصادی که خود برای ملت رقم زده است، سرکشی کند و یا به جبهه سربازان فداکار سلامت که مبارزه با بیماری منحوس کوید ۱۹ را به عهده گرفته اند، سر بزند؟ مثلا که البته در مثل نقشی نباشد ونیست، خدا قوت بگوید و درد دل‌های آنها را بشنود؟ آیا سربازان این خط مقدم حق ندارند از خود بپرسند: ما جان خود را در معرض تهدید چه سیاستی با کدام فرماندهی قرار داده ایم ؟ رنج و فدا کاری ما موجب شده است که ماه هاخانواده خود را به درستی ندیده‌ایم، خود را از جامعه قرنطینه کرده‌ایم و عکس فرمانده را فقط پشت ماسک و با اظهارات ضد و نقیض از پشت میز کاخ سعدآباد مشاهده کرده ایم؟ حق نداریم بگوییم این فرمان‌ها که هر روز از رسانه‌ها به ادامه وفا و صفا و فداکاری منتشر میشوند، فرمانده‌اش کجاست؟ جناب آقای روحانی، جناب آقای رئیس جمهور عاقل، مگر همین چند روز پیش خودتان نفرمودید که جنگ است، جنگ اقتصادی است، باید بر سر آمریکا فریاد بکشیم و همه داد و هوارمان را متوجه آدرس واشنگتن دی سی کاخ سفید بکنیم؟ چرا پس خود به میدان نمی آیید؟ ما باید به جنگی برویم که صفت عاقلی!! فرمانده‌اش را در سوراخ کاخی حبس کرده که مبادا آسیب ببیند؟ این کاملاً بدیهی است که عموم مردم باید به توصیه‌های ستاد کرونا گوش کنند و آن را مو به مو عمل کنند. ولی اگر در این میان عده‌ای جان بر کف و ایثارگر نباشند که خود را سپر بلای ملت کنند چه کسی می‌خواهد بلاگردان این همه فاجعه که با مدیریت اسرارآمیز خود بر مردم تحمیل کرده اید، بشود؟ آیا فرمانده این جنگ خانمانسوز و شرایط بحرانی باید برود یک گوشه‌ای ایمن و مصون بنشیند و از دور فرمان صادر نموده و نظاره‌گر اقدامات ایثارگرانه سربازانش باشد؟ جنگ ۸ ساله تحمیلی به ملت اینگونه اداره شد؟ نه آقای روحانی، این سیره فرماندهان انقلابی در جنگ نبوده و نیست، امثال شهید باکری‌ها و همت‌ها و کاظمی‌ها و خرازی‌ها و حاج قاسم‌ها با این فهم شما عاقل نبودند که خود جلو می‌رفتند و به بقیه می‌گفتند بیایید؟! با این درک شما از فرماندهی آنها هم باید سربازان را جلو میفرستادند و خود در سنگر گرم و نرم و ایمن می‌نشستند و خود را عاقل صحنه جنگ با صدام و حالا کرونا معرفی میکردند. فرمایش بدیع شما در عاقل رفتاری در تاریخ ملت ایران میماند همانگونه که فرمایشات از این قبیلِ اسلاف هم سلک و سیاقتان در تاریخ ماندگار شده که خود را عقلای بشریت تلقی نموده بودند و امروز ضرب‌المثل خفت و خواری در تاریخ ادبیات معاصر ایران شده‌اند. والسلام
حمید رضا نقاشیان
- منبع خبر : صبح اقتصاد
