به گزارش واحد تحلیلی خبرگزاری صبح اقتصاد وقتی دولت از افزایش نرخ رشد در کشور سخن می گوید باید ترسید. عذر میخواهم نه اینکه ترسید بلکه باید وحشت کرد زیرا که برای تورم نزدیک ۴۳ درصد شهریور نسبت به پسا شهریور چه لباسی دوخته و قرار است چه را فدای چه کند. بی توجهی به وجود تورم در کشور ما […]
به گزارش واحد تحلیلی خبرگزاری صبح اقتصاد وقتی دولت از افزایش نرخ رشد در کشور سخن می گوید باید ترسید. عذر میخواهم نه اینکه ترسید بلکه باید وحشت کرد زیرا که برای تورم نزدیک ۴۳ درصد شهریور نسبت به پسا شهریور چه لباسی دوخته و قرار است چه را فدای چه کند. بی توجهی به وجود تورم در کشور ما امری نهادینه شده است و بیشترین عامل این تورم خلق پول بدون پشتوانه توسط بانکهاست که هم دولت با آنها همسو است و در یک کاسه آب میخورند و هم کشنده ترین اثر تورم نهادینه، نابودی تدریجی قشر کم درآمد و بدون پس انداز است و فرونشستگی این طبقه اجتماعی روز به روز بر فاصله طبقاتی افزودن میکند و با اصطلاح علمی بر نرخ ضریب جینی گشاده دستی میکند. باید تاسف خورد که آمارها از افزایش ضریب جینی و بیشتر شدن شکاف طبقاتی در۶ سال دولت روحانی حکایت میکند. باید با هر اهرمی در دولت این تکاپو بعمل آید که بر توزیع نقدینگی نظارت را جامع نموده تا شاید کمی از آلام بزدایند. اما مشهود است که میبینیم ضریب جینی در طول سال‌های گذشته افزایش زیادی داشته است. ضریب جینی به معنای توزیع درآمد است که در دو دهه اخیر تحت تأثیر سیاست‌هایی که دولت‌ها اتخاذ کرده‌اند فراز و فرود داشته است. مثلاً در طول سال‌های ۸۴ تا ۹۰ به دلیل اجرای قانون هدفمندی یارانه‌ها و توزیع یکسان ثروت بین مردم ضریب جینی تاحدی ولو در گزارش آماری کاهش یافت. البته عدد ضریب جینی قبل از انقلاب اسلامی ایران حدود نیم بود اما با شروع انقلاب اسلامی توزیع درآمد وضعیت بهتری پیدا کرد. یکی از راه‌های بهبود نرخ ضریب جینی و کاستن از فاصله نجومی بین طبقات جامعه توسعه روستاهاست که روستا نشینان خود بخود در یک برنامه راهبردی موظف به تامین نیازهای خود گردیده و سطح درآمدی خود را به فعالیت شهری گره نزنند. سیاستی که در بیش از شش سال گذشته مورد توجه مسئولان اجرایی کشور قرار گرفت، آزادسازی قیمت بدون در نظر گرفتن شکاف طبقاتی بود. به این معنا که معتقد بودند نرخ ارز آزادسازی شود تا صادرات افزایش یابد، که البته انباشتن نرخ و در یک زمان دفعتا به آزاد سازی آن پرداختن اقدام بسیار خطرناکی بود که میتوانست به مشکلات بزرگ سیاسی منجر شود. من بارها در جریان اعتراض سپرده گذاران کاسپین به این موضوع توجه داده بودم اما نه دولت و نه بانک مرکزی در آن زمان هیچ توجهی ننمودند. در جریان اداره خصوصی سازی هم به کشور و مردم ظلم شد چرا که واگذاری و خصوصی‌سازی‌های نامناسب به افرادی که زمین کارخانه برایشان اهمیت داشت نه کارگر و تولید آن باعث افزایش بیکاری در کشور شد که این موضوع هم دوباره به شکاف طبقاتی دامن زد. بر اساس گزارش مرکز آمار، شاخص ضریب جینی در سال ۹۷ به بدترین وضعیت خود در دهه ۹۰ رسید. کسی دردش نمی آید که به طبقات کم درامد کشور ظلم بیین میکنیم و روز بروز ایشان را فقیر و فقیر تر میکنیم . مجلس باید در این مواقع جیغ بنفش بکشد که از ابتدای دولت یازدهم تاکنون هر سال ضریب جینی بالاتر رفته و باعث افزایش نابرابری درآمدی و شکاف طبقاتی میان اقشار مختلف جامعه است. آمارهای منتشر شده نشان میدهند که که حتی سال ۹۵ که رشد اقتصادی دو رقمی اعلام شد، ضریب جینی افزایش یافت. این نشان می‌دهد رشد اقتصادی در سال‌های اخیر به ضرر اقشار فقیر و به سود ثروتمندان بوده است و به عبارتی با صراحت باید گفت این دولت فقط سنگ ثروتمندان را به سینه میزند و کاری به فقرا و جامعه کارمندی و کارگری ندارد. به ادعای رئیس این دولت حسن آقای روحانی در پسابرجام اتفاقی که افتاده است و در اثر آن موجبات شرایط بالا و پایین شدن درآمدها گردیده متاسفانه تاثیری در کاهش ضریب جینی در دولت های تدبیر و امید روحانی نداشته است. همین دیروز یعنی اول مهر ۹۸ مرکز آمار ایران اعلام کرد، نرخ تورم سالیانه منتهی به شهریور ماه نسبت به مدت مشابه سال به ۴۲.۷ درصد رسیده است. به عبارتی کالاداران ۴۳ درصد توان خرید یافته اند و بی کالایان برای خرید کالا نیازمند خرید ۴۲.۷ درصد وجه بیشتری نسبت به سال گذشته هستند. و عجیب اینجاست که نه مجلس جیغ میزند و نه از لبخند مصنوعی و تنفر برانگیز محمد باقر نوبخت در توجیه ماجرا اپسیلونی کسر نمیشود. این شیوه را ظلم بدانیم و بدانیم که ظلم با کفر برابری نمیکند و به عبارتی کفر خانه خرابی ندارد ولی ظلم چرا… والسلام
حمید رضا نقاشیان
- منبع خبر : صبح اقتصاد
