جنس دولت موافق کار با چین نیست
به گزارش واحد تحلیلی خبرگزاری صبح اقتصاد با خروج دونالد ترامپ برجام هوا شد و با تحریمهای او فروش نفت خام …. این دولت از جنس دولت انقلاب نبود و با نقشه و فریب و نمایشهای شیک و توخالی رأی آورد و در اصل مردم بدون اینکه به ماهیت دولت روحانی که عمری در کنار پدرخوانده خود اکبر هاشمی رفسنجانی کوس لیبرالیسم را در این کشور سرداده و دنبال نابود کردن ارتش و سپاه و رونق اقتصادی اعطایی غرب رویای ژاپن شدن را در سر میپروراندند، نه تنها باری از دوش ملت برنداشتند بلکه مردم را در حسرت یک نان ساده و بخور و نمیر به حصر معیشت کشانیدند. برای اینکه اثبات کنیم این دولت از جنس موافق کار با چین نبود و نیست میتوان شواهد بسیار زیادی را برشمرد. همین یکی دو روز پیش علاءالدین بروجردی سفیر اسبق ایران در چین و رئیس گروه دوستی ایران و چین در مجلس نهم و دهم در خصوص امضای سند راهبردی ایران و چین و نگاه دولت روحانی به این سند در گفتگو با خبرنگار مهر، اظهار داشته است که: «چینیها در مقطع زمانی قبل از انتخاب ترامپ به ریاستجمهوری آمریکا با توجه به شناختی که به عنوان عضو شورای امنیت سازمان ملل از تحولات جهانی داشتند، پیشنهاد بسیار خوبی به جمهوری اسلامی ایران را ارائه کردند. رئیس انجمن فاینانس چین به تهران آمد و با آقای لاریجانی و سیف، که در آن مقطع رئیس بانک مرکزی بود، دیدار و پیشنهاد بسیار خوبی را مبنی بر سرمایهگذاری ۵۰ میلیارد یورویی در پروژههای زیربنایی ارائه کردند». سفیر اسبق ایران در چین افزود: با توجه به اینکه چینیها اولین کشوری هستند که قطارهای سریعالسیر دارند، به طور مشخص اعلام کردند که آمادگی داریم قطار سریعالسیر در مسیر تهران-مشهد و تهران-تبریز را در عرض چهار سال راهاندازی کنیم. همچنین اعلام کردند که این تسهیلات در قالب فاینانس در اختیار ایران قرار خواهد گرفت و در پروژههای زیربنایی دیگر نیز سرمایهگذاری خواهیم کرد، پس از پایان پروژه نیز یک سال تنفس به شما میدهیم و بعد از آن، بازپرداخت تسهیلات یا به صورت نقدی انجام خواهد شد یا چین آمادگی دارد در ازای آن به قیمت جهانی از شما نفت خریداری کند. این پیشنهاد بعد از برجام ارائه شده و احتمال ناپایداری شرایط زیاد بود. بنده به عنوان رئیس کمیسیون امنیت ملی با رئیس کمیسیون عمران در این خصوص صحبت کردم و از آقای آخوندی وزیر وقت راه و شهرسازی دعوت کردیم در کمیسیون حضور پیدا کند. وی با اشاره به نگرش منفی این دولت نسبت به قراردادها و فعالیتهای اقتصادی با چین و روسیه تصریح کرد: نگاه این دولت کاملاً غربگرایانه بود. بعد از برجام با هول و وَلع برای پروژههای نفتی، به دنبال «توتال» و «شل» راه افتادند و برای پروژههای راه و ترابری به دنبال شرکتهای فرانسوی رفتند و آقای آخوندی برای خرید ایرباس، تبلیغات گستردهای به راه انداخت. در آن جلسه آقای آخوندی طفره میرفت و میگفت که «ما نمیتوانیم ۱۵ درصد پیشپرداخت قرارداد را بپردازیم». بنده گفتم «اگر با چینیها صحبت کردیم و ۱۵ درصد را نخواستند، قبول میکنید؟» ما از چینیها درخواست ارائه قرارداد و پیشنهاد بدون پیشپرداخت کردیم. طرف چینی پیشنهاد مکتوب ارائه داد. بنده در صحن مجلس این پیشنهاد را به عنوان رئیس گروه دوستی ایران و چین به آقای آخوندی ارائه دادم و او نیز اعلام کرد «این پیشنهاد فوقالعاده است»، سپس به آقای کاشان که مشاورشان بود، دستور داد که مذاکرات برای این قرارداد را آغاز کند. اما با اما و اگرها کار به نتیجه نرسید. اساسا نگرش همکاری با چین و روسیه در این دولت وجود نداشت. چینیها آقای لاریجانی را از زمانی که دبیر شورای عالی امنیت ملی بوده است، میشناختند. چینیها شناخت خوبی از داخل کشور ما دارند چون سالهاست که روابط راهبردی با چین داریم. اما دولت روحانی تمایلی به همکاری با چین نداشت و فقط به همکاری با غرب می اندیشید. این در حالی است که اگر همکاری چین با همین دولت غرب گرا نبود دولت تا امروز شش بار سقوط کرده بود. چرا چون چین با وجود این تحریمها هرگز واردات نفت خام ایران را به طور کامل متوقف نکرده است. گفته می شود بیشتر محمولههای وارداتی چین غیر مستقیم بوده و رسماً به عنوان نفت سایر کشورهای حاشیه خلیج فارس وارد می شود. براساس گزارش موسسه تحقیقات نفتی “رفنتیو” Refinitiv Oil Research که دادههای بازارهای جهانی را ارائه می کند، جمهوری اسلامی طی ۱۴ ماه گذشته حدود ۱۸ میلیون تن نفت خام به بنادر چین صادر کرده است که در ژانویه و فوریه به حجم بیسابقهای رسیده است. شاید بتوان گفت که تقریباً ۷۵ درصد این حجم از طریق عمان، امارات متحده عربی و مالزی به بنادر چین منتقل شده است، در حالی که ۲۵ درصد باقیمانده رسماً به عنوان محمولههای ایرانی مشخص شدهاند. امالی، تحلیلگر جریان های نفت خام “رفنتیو” رسما میگوید که حجم (صادرات نفت ایران به چین) از سه ماهه آخر سال ۲۰۲۰ شروع به افزایش کرد در حالی که استان شاندونگ اولین منطقه بر اساس میزان واردات این محمولهها بود که نشان میدهد کارخانههای مستقل اصلیترین مصرفکننده هستند و نفتکشهای پر از نفت ایران برای جلوگیری از شناسایی، سیگنالهای مخابراتی خود را هنگام بارگیری خاموش میکردند و فقط در نزدیکی بندرهای عمان، امارات و عراق قابل ردیابی بوده اند. خوب چطور است که نان چین را در تحریم دوست داریم اما ناز غربیها را می کشیم؟ بزرگترین امید این ملت امروز در این آرزو نهفته است که عمر این دولت ۵ ماه دیگر به پایان خواهد رسید و امید که دولتی غیر غربگرا به عرصه مدیریت معاش این ملت قدم نهد و این تبعیض بین همکاری در ترجیح غربیها به شرقیها را بردارد. والسلام
حمیدرضا نقاشیان
- منبع خبر : صبح اقتصاد
