«لایحه الحاق ایران به کنوانسیون مبارزه با جرایم سازمان‌یافته فراملی» (مفاد کنوانسیون پالرمو) روز چهارشنبه هفته گذشته درمجلس شورای اسلامی با ۱۳۲ رای موافق،  و متاسفانه ۸۰ رای مخالف و ۱۰ رای ممتنع تصویب گردیده است.

تصویب این الحاقیه در همسویی و اجرای مصوبات این کنوانسیون  تن دادن به مخاطراتی است که دولت در وارونه نشان دادن محتوای آن به مجلس ، موجب عدم اطلاع کامل مجلس در نادیده گرفتن حقوق و منویات جریان مقاومت در حوزه های حمایتی از بسیج و سپاه و حزب الله و حشد الشعبی و هر جریان دیگری که از نظر امریکا تروریست محسوب میشود، خواهد بود. هدف اصلی ازتحمیل مفاد این کنوانسیون به کشورها ظاهرا ارتقاء همکاری‌ها جهت پیشگیری و مبارزه موثر‌تر با جرایم سازمان‌ یافته فراملی است. این متن ۴۱ ماده دارد که در مفاد متعددی عنوان کلی مبارزه با تروریسم را القاء میکند و سیاست مبارزه را جلوگیری از تخصیص بودجه و یا کمک های بشر دوستانه و مساعدت های اشکار و پنهان در کل کشورهای دنیا تعریف میکند که ظاهرا اهداف امنیت افرین در کل جهان محسوب میشود ولی اساس مغایرت این کنوانسیون تحمیل دیدگاه غرب خصوصا امریکا در تعریف متفاوتی است که از تروریسم ارائه میدهد.

در این کنوانسیون کشورهای عضو این کنوانسیون موظف شده‌اند حساب‌های بانکی گروه‌های تروریستی و منابع تأمین مالی و مراکز پشتیبان آنان را شناسایی و مسدود کرده و به فعالیت آنها خاتمه دهند. از آنجا که جمهوری اسلامی ایران بدون اغراق اصلی‌ترین قربانیان تروریسم در طول ۴۰ سال گذشته محسوب شده است، طبعا از ماهیت این تصمیمات گذشته مشتاق مبارزه بی امان در هر شکلی با تروریسم بوده و از چنین نیتی استقبال میکند اما پشت پرده این کنوانسیون اختیار تعریف تروریسم را از تصویب کنندگان آن گرفته و حدی در تعریف این شیوه تعاریف برای کشورها قائل نشده است.

بدون کوچکترین تردیدی تعریف نظام جمهوری اسلامی ایران و غرب از«تروریسم» و گروه‌های تروریستی نه فقط با یکدیگر متفاوت است بلکه در بسیاری از موارد متضاد و در مواجهه بایکدیگر نیز مینماید.

تعریف آمریکا و متحدانش که خود را صاحب علت  کنوانسیونقلمداد میکنند این است که، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، سپاه قدس، حزب‌الله لبنان، حماس، جهاد اسلامی، انصارالله یمن، حشد‌الشعبی عراق و تمامی نیروهای مقاومت که برای کسب آزادی و استقلال کشورشان با حاکمان دست‌نشانده آمریکا و صهیونیست‌ها در مبارزه ای بی امان و ظلم ستیزند، تروریست نامیده می‌شوند .

اگر چه مجلس و دولت در یک همسویی کم نظیر کنوانسیون مذکور را با قید ۵ شرط پذیرا و به نظام اسلامی تحمیل میکنند اما موضوع به اینجا ختم نمیشود، زیرا این ۵ شرط که در مصوبه لایحه الحاق ایران به کنوانسیون پالرمو گنجانده شده است، هرگز نخواهند توانست در مقابل زیاده خواهی های استکبار جهانی در محدود نمودن حوزه های انقلابی و کمک به آسیب دیدگان از تجاوز و ظلم جهانی مقاومت نموده و با مصوبات خود دست خود را در ادای تکالیف انقلاب خواهد بست.

تعریض های تخصیص زده شده در متن کنوانسیون که توسط مجلس و همکاری دولت به متن خورده از قرار زیرند.

۱- جمهوری اسلامی ایران مفاد کنوانسیون حاضر از جمله مواد (۲)، (۳)، (۵)، (۱۰) و (۲۳) آن را براساس قوانین و مقررات داخلی خود به ویژه اصول قانون اساسی تفسیر نموده و اجرا خواهد کرد.

۲- جمهوری اسلامی ایران خود را ملزم به ترتیبات بند(۲) ماده(۳۵) این کنوانسیون در خصوص ارجاع هرگونه اختلاف ناشی از تفسیر یا اجرای مفاد کنوانسیون که از طریق مذاکره حل و فصل نشود، به داوری یا دیوان بین‌المللی دادگستری نمی‌داند. ارجاع اختلافی به داوری یا دیوان بین‌المللی دادگستری در رابطه با جمهوری اسلامی ایران تنها با رعایت مفاد اصل یکصد و سی و نهم (۱۳۹) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران ممکن است.

۳- جمهوری اسلامی ایران در مورد مبنا قرار‌دادن مواد (۱۵)، (۱۶) و (۱۸) کنوانسیون در خصوص همکاری در زمینه استرداد یا معاضدت قضایی، حسب مورد تصمیم‌گیری خواهد نمود.

۴- از نظر جمهوری اسلامی ایران این کنوانسیون خدشه‌ای به حق مشروع و پذیرفته شده ملت‌ها یا گروه‌های تحت سلطه استعمار و ‌اشغال خارجی برای مبارزه با تجاوز و ‌اشغالگری و اعمال حق تعیین سرنوشت وارد نخواهد نمود.

۵- پذیرش این کنوانسیون به ‌معنای شناسایی رژیم ‌اشغالگرصهیونیستی نخواهد بود.

تبصره- مرجع مرکزی موضوع بند(۱۳) ماده(۱۸) کنوانسیون توسط هیئت وزیران تعیین می‌شود.

متن کنوانسیون پالرمو در ساختار خود تبیین هر نوع خواسته ای که با متن مغایرت داشته باشد را اعلامیه سیاسی میداند که محتوای اصلی کنوانسیون را هرگز تغییر نخواهد داد. بعد از پذیرش متن نکبت بار برجام چشم ملت ایران به این زیراب روی هم روشن که اگر شورای نگهبان هوشمندانه به موضوع نیاندیشد فاتحه انقلاب و مقاومت را با مصوبه مجلس خودمان خواهیم خواند. والسلام

حمید رضا نقاشیان