پاسی از نیمه شب گذشته کم کم تعداد ماشین‌هایی که کنار خیابان امیرکبیر یا چراغ برق پارک می‌کنند بیشتر می‌شود؛ محله‌ای که بورس فروش لاستیک و لوازم یدکی است و قاعدتا فعالیت آن از صبح آغاز می‌شود اما حضور ماشین‌ها و افرادی که داخل آن شب را تا صبح سر می‌کنند خبر از داستان صف و هر کسی که اول برسد برنده است را می‌دهد.

   در صف خرید لاستیک

یکی از محل‌های تجمع افراد پاساژ عظیمی در چهارراه سرچشمه روبه‌روی حسینیه بنی‌فاطمه است. قوامیان که بیش از ۱۰ سال است در این پاساژ مغازه دارد درخصوص این افراد می‌گوید: اینها کسانی هستند که برای گرفتن لاستیک دولتی یا سندی صف می‌کشند و چون محدودیت در عرضه وجود دارد برای همین از نصف شب می‌آیند اینجا می‌خوابند تا اول صبح نوبت آنها برسد. مطابق بخشنامه وزارت صمت به ازای هر سند خودرو در سال دو حلقه لاستیک با نرخ دولتی تعلق می‌گیرد که ۹۰ درصد افرادی که تا به امروز این لاستیک‌ها را گرفته‌اند هیچ نیازی به آن نداشته‌اند و دوباره همان لاستیک را به مغازه بغلی با اختلاف ۴۰۰ تا ۸۰۰ هزار تومان می‌فروشند. این نوبت گرفتن و شب خوابیدن تبدیل به کسب و کاری برای برخی شده آن هم در این شرایط بحرانی کرونا؛ حالا تنش‌ها و درگیری‌هایی که از اول صبح به وجود می‌آید بماند. قوامیان درخصوص وضعیت فروش با وجود این سهمیه‌بندی‌ها می‌گوید: نزدیک به ۳۰۰ نمایندگی در تهران وجود دارد که هر کدام میزان محدودی سهمیه دارند و اصطلاحا یک تا چند سبد در روز می‌گیرند و با ۱۵ درصد سود به مشتری می‌فروشند و برای همکار نیز ۳ درصد سود اعمال می‌کنند اما از زمان دونرخی شدن بازار و تشکیل صف خرید کمتر نمایندگی وجود دارد که لاستیک به همکار بدهد و همه را خودشان می‌فروشند این درحالی است که ۱۷۰۰ مغازه دیگر در چراغ برق و سرچشمه وجود دارند که نمایندگی نیستند و اکنون بیکار شده‌اند.

اما شکایت اصلی فروشندگان لاستیک از ایجاد سامانه برای فروش و دخالت مستقیم دولت در بازار است. صباغی یکی دیگر از بنکداران لاستیک در این خصوص گفت: بر چه اساس دولت آمده در خرید و فروش ما دخالت می‌کند؟ چرا فقط تمرکز روی صنف ما است؟ الان کار به جایی رسیده که من مغازه‌دار یا فروشنده چشم به دستور وزارت صمت یا راهداری هستم که آیا آن آقایی که پشت میز به‌عنوان کارشناس نشسته اجازه می‌دهد من لاستیک بفروشم یا نه. آنها برای ما تعیین می‌کنند که امروز ۲۰ حلقه بفروش یا ۱۰۰ حلقه تازه آن هم به ما می‌گویند به چه کسی بفروشید؛ یعنی آن فردی که از ما حواله گرفته است. انبارهای ما را هم یا پلمب کرده‌اند یا ریز آمار آنها را دارند تا یک وقت بدون اجازه آنها دو جفت لاستیک خارج نشود. در کدام کشور کالای تولید داخل کالای قاچاق محسوب می‌شود که اینها این‌گونه با ما رفتار می‌کنند. الان سرمایه‌های میلیاردی همکاران ما در انبار‌ها دارد نابود می‌شود. لاستیک تاریخ مصرف دارد فردا مشتری می‌آید می‌گوید من تاریخ ۲۰۱۸ نمی‌خواهم ۲۰۲۰ بده آن وقت ما باید چه کار کنیم.