به گزارش واحد تحلیلی خبرگزاری صبح اقتصاد بحران خود ساز و تحولات اخیر انگلستان و تصمیمات تازه‌ای که اخیراً به بهانه فراهم کردن مقدمات خروج این کشور از اتحادیه اروپا (برگزیت) اتخاذ شده، نشان میدهد نه دستگاه سلطنت و نه مجلس لردها و نه ارکان قدرتمند انگلیس تعهدی در خصوص پایبندی به دموکراسی در ارکان راهبردی ندارند. چرا که در جریان خروج از پارلمان اروپا (برگزیت)  تعلیق پارلمان انگلستان و خفه کردن  صدای مخالفان و منتقدین نسبت به این شیوه خروج یا اساسا خروج، یک رفتار دیکتاتوری توسط ملکه انگلستان و شکست بزرگ در احترام به دموکراسی برای کشوری است که چندی قبل با راهزنی دریایی، در نهایت متحمل یک شکست خفت‌بار در عرصه بین‌المللی هم شده است. بوریس جانسون  نخست وزیر تازه به قدرت رسیده انگلیس قبلاً اعلام کرده بود که اگر برای اجرای سیاست برگزیت به هر قیمت حتی بدون توافق، مجبور به تعلیق پارلمان شود، آن را انجام خواهد داد و با چنین وضعیت اسفناکی بالاخره ملکه انگلستان با درخواست نخست‌وزیر انگلستان برای تعلیق پارلمان موافقت کرد تا به‌ظاهر زمینه برای برگزیت فراهم شود. مجلس یا پارلمان هر کشور نماد دموکراسی و مردم‌سالاری است. معمولاً در کودتاهای نظامی و برچیده شدن حکومت‌ها، یکی از اولین کارها، حذف مجلس و مردم از روند تصمیم‌گیری و رویکرد دیکتاتور مآبانه در انجام امور است. تعلیق پارلمان انگلستان، استفاده از عنصر اجبار و زور در خفه کردن صدای نمایندگان منتخب مردم است و در همین ابتدای کار، بازگوکننده یک رفتار دیکتاتوری توسط ملکه انگلیس و بوریس جانسون به‌عنوان نخست‌وزیر این کشور و یک افتضاح بزرگ و ماندگار در تاریخ دغل کاری های انگلیس و برای کشوری است که ادعای دموکراسی و مردم‌سالاری این کشور در زمانهایی که امتحان سخت پیش نیامده بود گوش فلک را کر میکرده است و حتی اگر هیچ تبعات منفی برای انگلستان نداشته و این امر منجر به برگزیت مورد نظر بوریس جانسون شود، از منظر نظام حکمرانی، یک افتضاح برای انگلستان و نظام سلطنتی آن باقی خواهد ماند. این امر شاید در نگاه اول به‌عنوان برچیده شدن مؤثرترین عامل ممانعت از برگزیت و گامی مهم برای انجام برگزیت قلمداد شود لیکن به نظر می‌رسد این تحلیل و نگاه، چندان قرین صحت نبوده و وارد کردن این متغیر و مؤلفه به صحنه آشفته و البته پرمتغیر برگزیت، بیش از آن که به حل مسئله کمک کند، بر اغماض موضوع افزوده و حتی می‌تواند تبعات سنگینی برای نظام پادشاهی و سلطنتی این کشور به همراه داشته باشد. اگر به گذشته این تصمیم که انگلستان تصمیم به خروج از اروپا بگیرد نگاه کنیم، تفاوت رأی موافقین و مخالفین برگزیت در انگلستان، یک فاصله حداقلی بوده است و شاید یکی از دلایلی که این کشور نتوانسته این امر را به سرانجام برساند، همین موضوع باشد. اتفاق اخیر که در واقع خفه کردن صدای نزدیک به نیمی از جمعیت این کشور است نمی‌تواند باعث شود که این جمعیت، از ابزارهای در اختیار خود برای اعتراض به این امر استفاده نکند. یکی از مواردی که با وجود تشتت در ساختار جغرافیایی انگلستان باعث قرابت و پیوند این مناطق شده است موضوع حکومت سلطنتی و نظام پارلمانی این کشور است. بخش‌های جغرافیایی مانند ولز، اسکاتلند، ایرلند و انگلستان که البته در افواه عمومی معمولاً به همان انگلستان و در ادبیات سیاسی به بریتانیا تعبیر می‌شود دارای گسل‌های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و حتی اقتصادی فراوانی هستند و تاکنون جریانات مختلف استقلال‌طلبانه در این مناطق متولد شده و رشد کرده‌اند که در حال حاضر نیز دارای عقبه‌های قوی برای پیگیری استقلال‌طلبی هستند و نکته بسیار مهم این است که تعطیلی پارلمان با این وضع مفتضح حربه ای وزین بدست استقلال طلبان ایالت های به اصطلاح بریتانیایی خواهد داد که خاتمه اقتدار جهان شمول انگلستان را در پی خواهد داشت چرا که انگلستان در ایام اخیر شاهد یک شکست سیاسی تحقیرآمیز در خصوص تقابل با جمهوری اسلامی ایران در موضوع توقیف کشتی تحت اجاره ایران در تنگه باب المندب بود. این راهزنی دریایی با اقدامات جمهوری اسلامی ایران به‌گونه‌ای تحقیرآمیز برای انگلستان به پایان رسید و این کشور مجبور به آزادی کشتی تحت اجاره ایران شد در حالی که کشتی متخلف انگلستان که به درخواست سازمان بنادر و کشتیرانی توسط نیروی دریایی سپاه توقیف شده است، همچنان در توقیف به سر می‌برد. به نظر می‌رسد از این پس در ادبیات سیاسی، علاوه بر عبارت ملکه کشتی ربا و ملکه دزدان دریایی که در برخی مقالات، بیانیه‌ها و گفته‌های تحلیل گران ایرانی استفاده قرار گرفت، شاهد عنوان جدید «دیکتاتوری ملکه» نیز خواهیم بود. والسلام

حمید رضا نقاشیان